เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
read me pleaseohwoeisme
รีวิว Out Of Tune, Wu Zhe
  • เรื่อง : 《格格不入》gégébùrù - out of tune -

    แต่ง : 巫哲 (Wuzhe)

    แปล : หมีสามเกลอ

    ปก : Aiyaya

    จำนวนเล่ม : 3 เล่มจบ

    'อยากก้าวหน้าก็ต้องฆ่าคนวางเพลิง แต่ถ้าไม่อยาก...ก็แค่ขโมยไก่ขโมยหมา'
    นี่คือชีวิต 20 ปีที่ผ่านมาของเซี่ยงซี
    มีหลากหลายคนที่ราวกับว่าในกระดูกเต็มไปด้วยน้ำเน่าขังเช่นเดียวกับเขา

    หากอยากเป็นอิสระ ก็ต้องตอบแทนด้วยความเจ็บปวดอันแสนสาหัส
    ความฝันพังทลายและต้องละทิ้งความหวังไปนับครั้งไม่ถ้วน
    เซี่ยงซีดิ้นรนกับชีวิตที่อยู่ในความมืดมนนี้เป็นครั้งสุดท้าย
    แต่ว่าทุกย่างก้าวล้วนเต็มไปด้วยรอยแผลจากอดีตติดตามราวกับเงา

    จนกระทั่งได้พบกับเฉิงโป๋เยี่ยน
    ผู้เป็นดั่งแสงสาดส่องเส้นทางชีวิตที่มืดมน
    แม้ไม่สว่างมากนัก แต่ก็เพียงพอที่จะโอบอุ้มและให้ความอบอุ่นแก่เขาได้


    ความรู้สึกหลังอ่าน (มีสปอยล์)

    ขออนุญาตสารภาพก่อนเลยว่าตอนเรื่องนี้ออกมาแรก ๆ แทบจะไม่สนใจเลยสักนิด ด้วยความที่โปรโมทว่าเป็นเรื่องแนวเอาชนะปัญหาความยากลำบากของชีวิต slice of life ซึ่งตัวเราเนี่ยก็เจ็บช้ำน้ำใจกับคำว่า slice of life มานักต่อนัก บางเรื่องเขียนออกมาได้ง่วงเหงาหาวนอน ส่วนบางเรื่องก็ออกทะเลจนเกือบถึงมหาสมุทร การเขียน slice of life ดูเหมือนจะง่าย แต่ทำอย่างไรให้ดึงดูดนั้นยาก แต่เรื่องนี้เอาอยู่ ชนิดที่ว่าดิฉันยอมอดหลับอดนอนเพื่อที่จะอ่านรวดเดียวจบ

          เซี่ยงซี หรือเสี่ยวซีซี (ของคุณหมอเฉิง) เด็กกำพร้าถูกนักเลงคนหนึ่งเก็บมาเลี้ยงในสลัม เติบโตมาอย่างผิด ๆ ใช้ชีวิตอยู่ด้วยการขโมยเงินคนอื่นไปวัน ๆ และเขาก็รู้สึกเหนื่อยหน่ายกับโคลนตมนี้เหลือเกิน จนกระทั่งวันหนึ่งความบังเอิญก็ได้ช่วยชีวิตเขาไว้ เขาขโมยกระเป๋าสตางค์ของใครสักคนเพื่อที่จะเอาเงินนั้นไปให้เพื่อนหนีไปจากสลัม และบังเอิญที่ว่าชายหนุ่มคนนั้นคือ เฉิงโป๋เยี่ยน  หมอกระดูกวัยสามสิบที่เขาไปรักษากระดูก เรื่องราวจะเล่าตัดสลับระหว่างชีวิตของเฉิงโป๋เยี่ยน และเซี่ยงซี คนอ่านจะสัมผัสได้ว่าขณะที่อ่านพาร์ทของคุณหมอ เรื่องราวจะเต็มไปด้วยความอบอุ่น เหมือนได้กินช็อกโกแล้ตร้อน ๆ ในฤดูหนาว ทุกอย่างมันโพซิทีฟไปหมด ในขณะที่ชีวิตของเซี่ยงซีนั้นเต็มไปด้วยขวากหนาม เหมือนติดอยู่ในพายุหิมะ จะไปทางไหนก็ดำมืดไปหมด แต่เซี่ยงซีเป็นคนที่ไม่คิดยอมแพ้เลย เขาดิ้นรนจนสุดชีวิต และก็โชคดีที่เขาได้พบเจอกับเฉิงโป๋เยี่ยน แสงสว่างในชีวิต 

    เฉิงโป๋เยี่ยนเป็นท็อปพระเอกในดวงใจ ยกให้ขึ้นหิ้งไปเลย เรารู้สึกว่าเขาเป็นคนที่จับต้องได้ เป็นคุณหมอวัยสามสิบที่นั่งอธิบายโรคหัวเข่าให้คุณยายฟังอย่างใจเย็น กลัวความสกปรกจนเข้าไส้ ตั้งแต่ชีวิตเขามีเซี่ยงซีเข้ามาพัวพัน เขาก็รู้เลยว่าตัวเองติดบ่วงเข้าให้แล้ว จะด้วยที่เขาเป็นคนดีมีเมตตา หรือจะเป็นเพราะตั้งแต่ที่เซี่ยงซีเอ่ยปากเรียกเขาว่า เกอเกอ ในวันนั้น ไม่ว่าจะเป็นปัญหาชนิดไหน เขาก็พร้อมยื่นมือเข้าช่วยเหลือเสมอ แต่ก็ไม่ใช่ว่าเฉิงโป๋เยี่ยนจะเป็นคนดีใสสะอาดหมดจด หน้าชื่นตาบาน ยอมช่วยเหลือโดยไม่กัดฟันบ่น ซึ่งนั่นก็คงจะฟังดูน้ำเน่าเห็นเงาจันทร์ เฉิงโป๋เยี่ยนในตอนแรก ๆ ยังมองเซี่ยงซีในแง่ลบ ตอนที่เขายื่นมือช่วยยังมีจดบัญชีด้วยซ้ำว่าใช้เงินไปเท่าไรแล้ว มีเหนื่อยมีท้อ 

    ชอบที่เนื้อเรื่องดำเนินไปอย่างเป็นธรรมชาติ ในชีวิตคนจริง ๆ มันมีปัญหาเข้ามาเรื่อย ๆ มีเรื่องที่เราต้องเผชิญหน้าในทุก ๆ วัน ไม่ใช่ว่ากำจัดบอสใหญ่แล้วเรื่องจะจบ มันไม่ได้ง่ายอย่างนั้น แต่เซี่ยงซีไม่เคยยอมแพ้เลย มีบ้างที่ท้อ มีบ้างที่เสียน้ำตา แต่ยังมีหน้าท้องของเฉิงโป๋เยี่ยนให้ซุก ตอนที่ทั้งสองคนอยู่ด้วยกันมันดีไปหมด รักทุกอย่างเลย ชอบที่เฉิงโป๋เยี่ยนเป็นคนรักสะอาด และเซี่ยงซีก็พยายามปรับตัว โดยมีโป๋เยี่ยนลดบาร์ให้ เซี่ยงซีมีความเป็นเด็กน้อย ถึงอายุจะเกือบยี่สิบแล้ว แต่ไม่รู้หนังสือ แทบจะไม่รู้อะไรเลย มีคุณหมอคอยช่วย คอยบอกคอยสอนวิธีการใช้ชีวิตให้ ตอนที่น้องเอาบัตรประชาชนมาให้คุณหมอดูคือปรื้มปริ่มไปกับเขาอะ ชอบตอนที่คุณหมอทำกับข้าวเค็ม ๆ ส่วนเสี่ยวซีซีทำไม่เป็นเลย สุดท้ายเลยต้องทนกินกับข้าวเค็ม ๆ ของคุณหมอไป และสุดท้ายความลับก็เปิดเผยว่าจริง ๆแล้วคุณหมอก็มีมุมทะลึ่งตึงตังกับเขาเหมือนกัน คุณหมอจะเฟติชขาอะไรขนาดนั้นนน เป็นมุมที่อ่านแล้วเขินเหมือนกบโดนต้ม แถมยังชอบให้เสี่ยวซีซีเรียกว่าพ่อ ขำมาก ตัวเองจะเป็นทุกอย่างให้เขาไม่ได้นะ เป็นพี่ เป็นเพื่อน เป็นหมอ เป็นครู เป็นผัวเขาก็แล้ว ยังอยากเป็นพ่อเขาอีก 

    สรุปเลยให้ 8/10 เป็นเบสท์ออฟเดอะเบสท์นิยายในดวงใจเราเลยค่ะ สมควรแก่การซื้อมาสักการะบูชาอย่างยิ่ง           หักคะแนนตรงการแปล เสียอรรถรสมากจริง ๆ แปลผิด ๆ ถูก ๆ ขนาดอ่านไทยแล้วยังไม่เข้าใจ ไม่รู้ว่าบก. ปล่อยผ่านมาได้ยังไง หักอีกหนึ่งคะแนนสำหรับตอนพิเศษ สั้นมากกกก

Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in