.

.

.

.

.

สองปีก่อน ตอนรู้จักไอ้ฉ่ำใหม่ๆ แอดเฟสนางไปสักเจ็ดแปดเดือน แล้วนางก็นิ่งสนิท ไม่ตอบกลับ ไม่หื้อ ไม่อือ ก็บนเลยจ้า บนว่าขอให้เราได้รู้จักนางมากขึ้น (ไม่ได้ขอให้ได้คบกันนะคะ แค่ให้ได้รู้จักเยอะขึ้น) ไหว้เทพกระซิบ กับเทพทันใจ ก็มาไหว้ชเวดากอง จู่ๆนางก็รับแอด fb จ้า มหากาพย์ความบันเทิงก็เลยเกิดมาตั้งกะหลังจากนั้น 

.

.

ไม่ได้ขอเรื่องไอ้ฉ่ำอย่างเดียว ปัญหาในบ้าน ก็ขอให้สะสางเรียบร้อย ซึ่งก็เรียบร้อยจริงๆ เหลือแค่ขอให้ได้กลับมาแก้บน ก็รอๆ จนคิดว่าปีนี้จะบินมาไหว้กับอิพี่เสียให้เสร็จ ชวนไอ้ฉ่ำ นางก็ขอดูคิวว่าโน้นนี่นั่น สุดท้ายมีทริปสัมมนาจากส่วนกลาง บินฟรี จะรออะไรละคะ

.

.

ที่หอบมาแก้บนคือบนมาลัยดาวเรือง ซึ่งเพื่อนที่เคยทำงานที่พม่ากล่าวว่า ไม่ได้มีง่ายๆเหมือนบ้านเรา อิหมีจึงทำการหอบจากเมืองไทยไป ผ้าเจ็ดสีเก้าศอก พร้อมคำขอใหม่ ขอให้ตอบตั๋วทนายผ่านๆไปสักทีเหอะ ชีวิตอยากจะไปทำอย่างอื่นแล้ว นี่ตั๋วปีก็จะเริ่มเปิดสมัคร กุมภาแล้ว ผ่านตัวนี้ไปจะได้ไปลองอะไรอย่างอื่น

.

.

เมื่อตอนที่มาไหว้พระคราวก่อนรู้สึกได้ว่าช่างเป็นทริปเร่งรีบ รีบจนไม่ได้สังเกตุความเรียบง่ายในวัด ที่นี่ในวัดไม่ค่อยพบพระ พบแต่ฆราวาส ช่วงสายเกือบเก้าโมง เณรยังบิณฑบาต เอ้ยยย ได้หรอคะเจ้าคุณ? แปลกดีที่เคยได้ยินเรื่องพม่าเป็นแบบพุทธจ๋า แต่ที่เห็นจะสัมผัสมา พระจะไม่ได้น่าขลังเท่าใด ศรัทธาของพุทธมามกะ กลับสัมผัสได้เยอะมาก หมีเจอคนสวดมนต์ท่องขาน และอยู่ในวัยหนุ่มแน่น จะเพราะบ้านเราไม่เคยเห็นก็ไม่รู้

.

.

ยังเหลือเวลาอีกเกือบครึ่งวัน มองหาของให้มาดี้มารศรี เหลือบตาเห็นผ้าถุง นึกถึงผู้หญิงสวมแว่นตัวเล็กที่ชอบสวมผ้าถุงกะเสื้อลูกไม้ เมื่อก่อนชอบอะไรแบบนี้ไหม? เรียบๆ เย็นๆ หรือชอบแบบท้าทายร้อนรุ่ม แผดเผาให้หมอดเป็นจุล

.

ไปละ

แล้วยังไงพรุ่งนี้จะแวะมาเล่าเพิ่ม

.

.

.

.

.

.

.

.

เพราะชีวิตคือการเดินทาง*