My world died when you were gone.
คุณคือโลกทั้งใบของผม
ผมขอสาบานต่อพระเจ้า ว่านั่นไม่ใช่คำโกหกแต่อย่างใด
คุณคือโลกทั้งใบของผมจริง ๆ
ดวงตาของคุณ เส้นผมของคุณ จมูก ริมฝีปาก ใบหู คิ้ว ใบหน้าของคุณ ทุกส่วนของร่างกายไปจนถึงปลายเล็บ รอยยิ้ม น้ำเสียงรื่นหูและคำพูดชวนฟัง แววตาที่คุณใช้มองโลก ทุกอารมณ์ ทุกความรู้สึกนึกคิด
ทุกสิ่งที่ประกอบขึ้นมาเป็นคุณช่างงดงามและอ่อนโยน เหมือนผืนแผ่นดิน เหมือนท้องฟ้า คุณที่คอยโอบประคองคนรอบข้างนั้นเหมือนกับโลกทั้งใบ
และเพราะอย่างนั้น คุณจึงกลายเป็นโลกของผม เป็นทุกสิ่ง ทุกความรู้สึก ตัวตนของคุณยิ่งใหญ่เกินกว่าจะโอบอุ้มไว้ได้ในอ้อมแขน แต่มันไม่เคยทำให้ผมอึดอัด แม้จะกล่าวว่าคุณเป็นของผม ทว่าในความเป็นจริงผมไม่อาจครอบครองคุณ เพราะคุณเป็นอิสระ เพราะโลกหมุนรอบตัวเองอย่างอิสระ
อาจด้วยเหตุผลนั้น อาจเพราะคุณเป็นอิสระ ไม่ขึ้นตรงต่อใคร คุณถึงค่อย ๆ เคลื่อนออกห่างไปจากผม หลุดออกจากวงโคจรโดยที่ผมไม่อาจเหนี่ยวรั้งคุณไว้ได้เลย
ก็ใครเล่าจะสามารถรั้งโลกทั้งใบเอาไว้
.
.
.
คุณคือโลกทั้งใบของผมผู้ยึดติด และเพราะแบบนั้นเอง
เมื่อคุณไป
โลกของผมก็ตายลง
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in