หัวข้อที่กราฟพุ่งที่สุดของปี การงานปีนี้เหมือนพลิกจากหน้ามือเป็นหลังมือ การจากไปของคุณหมีพูทำให้ตัวเองโตขึ้นมาก พัฒนาการพุ่งกระฉูด โปรเจ็กที่เริ่มได้จับก็เป็นจริงเป็นจังมากขึ้นจนตอนนี้คิดว่าตัวเองเป็นเดอะแบกออฟฟิศไปแล้ว ขออนุญาตพูดแบบภาพรวม ครึ่งปีแรกทุกอย่างยังคงอยู่ในโหมดเนอสเซออรี่ มีพี่หมีคอยประคอง คอยปรับทุกข์ ทำไปด้วยกัน ช่วยไปด้วยกัน มีออกอีเวนท์บ้างไรบ้างแต่ประเทศยังไม่เปิด ช่วงต้นปีมีเจ้าใหม่ น้องฝึกงาน (ที่เจ๋งมาก ๆ ช่วยได้เยอะมาก) ออฟฟิศก็เลยเหมือนเป็นดรีมทีม ฟีลของการทำงานเป็นแบบ ก้อมาดิค้าบ แต่พอครึ่งหลัง ไอใหม่ไป พี่หมีออกกลางมิย แต่ก็ยังเข้ามาเรื่อย ๆ จนออกจริงกลางกค ชนกับจะมีไดเรกเตอร์คนใหม่มา + เจองานเอเปคที่รมฐ.มา บอกเลยว่าเละเทะ คือมันร้อยความรู้สึกมาก เพิ่งรู้ตัวว่าเป็นคนที่กดดันตัวเองแบบไม่รู้ตัว ตอนนั้นมันแบบอะไรกันนักกันหนา ก็มีของเราแค่นี้แต่มันต้องทำให้ได้ แต่ตลกร้าย ไม่รู้ดีหรือแย่ แต่มันก็ดั๊นทำได้จริง ๆ โหแต่กว่าจะผ่านมา สารภาพเลยว่าร้องไห้วันเว้นวัน น้ำหนักลงรวดแบบ 1 อาทิตย์สามกิโล โมเมนต์ตัมของงานมันเริ่มมาตั้งแต่ทำงานบ๊ะจ่างของตัวเอง เพราะโปรเจคนี้ตัวเองรันเองหมด พี่หมีไม่เบบี้ซิสแล้ว จนมาเจอเอเปค และหลังจากเอเปคก็ไม่มีไรเหมือนเดิมเลย เพราะแบกหมด ทุกโปรเจคที่ดำเนินการอยู่ก็ต้องมาทำความเข้าใจ คอยส่งต่อคอนแทค ต่อไม้ผลัด รับผิดชอบเองบ้าง ถ่ายไปให้คนใหม่บ้าง ปฏิเสธไม่ได้ว่ามันหนักจริง ๆ อะ แต่ก็แค่ไม่รู้ว่าจะคิดลบกับมันไปทำไมเพราะสุดท้ายมันก็ทำให้เราโตขึ้น ไม่แง่ใดก็แง่นึงในชีวิต 

แต่อีที่ถึงจุดขีดสุดคืองานช่วงท้ายปี B2B สเกลเกินกว่าจะรับได้ไปมาก นั่งปลุกปั้นกับพี่ออยอยู่ 2 คน ทำเอกสาร เชิญแขก จองโรงแรม รันกิจกรรม จ้างบรีฟเอมซี ทุกอย่างต้องผ่านมือไอเพ้ดทั้งนั้น ก็ผ่านมาได้ แบบราบรื่น แต่ก็ลากเลือด มันคงดีกว่านี้มาก ๆ ถ้ามีคนคอยซัพพอร์ตอยู่ด้วยกัน แต่ก็นั่นแหละ หวังว่าปีหน้าจะดีขึ้น มีคนมาช่วยหน่อยเถอะ ขอร้อง

ปล.จู่เริ่นคนใหม่ ชั้นดีใจที่ได้เป็นคนนี้มานะ เป็นที่พึ่งให้ได้มาก ๆ เหมือนพี่สาว มันก็มีเรื่องไม่พอใจกันบ้าง แต่โดยรวมแล้วรู้สึกขอบคุณมาก ๆ ที่มีเค้ามาช่วย เหมือนมาเป็นของขวัญ ตัวแทนของพี่หมีพูเลย

พอมันเป็นแบบนี้ก็เกิดคำถามแบบแรนด้อม ๆ ในชีวิตว่าเห้ย หรือเราเป็นคนโหลยโท่ยดีมั้ยวะ แบบก็ไม่ต้องเจ๋งอะ ทำไม่เป็นบ้าง ทำไม่ได้ ทำไม่ทันบ้าง คนอื่นก็จะปลง ๆ เราก็จะได้เอนจอยไลฟ์ เป็นคนเก่งมันเหนื่อยอะอยากเลิก หรือนี่ที่ทำยังคือไม่เก่งด้วยซ้ำ ที่เหนื่อยจริง ๆ เพราะยังไม่เก่ง หรือยังไง หรือจะใช้ชีวิตแบบไหนดี สับสน555555 อยู่ในช่วงหาคำตอบ แต่ก็พอรู้คำตอบของตัวเองแหละว่า เออกุยอมเหนื่อยเพื่อเป็นคนเก่ง / คนที่คนอื่นไว้ใจให้ทำงานเพื่อตอบสนอง passion ที่มีอยู่ลึก ๆ ในใจ ดีกว่าเป็นคนห่วยให้เขาพูดว่า "ไอเพ้ดอะหรอ ไม่ได้เรื่องอย่าไปใช้มัน" มากกว่าแหละ คิดว่าวิถีชีวิตแบบนี้คงจะทำให้เพชรในวัย 60 มองกลับมาแล้วไม่เสียดายชีวิตอะ แต่ก็ต้อง remind ตัวเองว่าทำเท่าที่ไหว ไม่ต้องกดดันขนาดนั้น บอกว่าไม่โอเคบ้างก็ได้ อันนี้สำคัญสุด ๆ เลย ก็ยังต้องเรียนรู้กันไป คนเรามันเติบโตทุกวัน เพิ่งจะ 24 ก็หาคำตอบไปเรื่อย ๆ แหละว่าแต่ละช่วงชีวิตต้องการอะไรแบบไหน

เงินเดือนประคับประคอง สอนอยู่บ้างแต่น้อยลงเต็มที ไฟในการสอน เจอสภาพงานแบบนี้ ถ่านเถินฟืนเฟินในการสอนกุหายหมดเลยค่ะ ก็หาได้เรื่อย ๆ แต่ก็ใช้ออกเรื่อย ๆ พยายามมีเงินเก็บทุกเดือน ให้ป๊าม๊าครอบครัวทุกเดือน ก็ยังทำได้อยู่ ไม่ค่อยได้ช้อปปิ้ง เงินส่วนใหญ่หมดไปกับการกินจนอยากจะทำโพสรีวิวร้านอาหารปี 2022 ให้มันจบ ๆ ปีหน้าไม่หวังอะไร ก็ขอให้ทำงานเก็บเงินต่อไป ผ่อนรงผ่อนรถใบขับขี่ก็เดะค่อยว่ากัน ฮ่า

ปกติดีค่ะ แต่เริ่มปวดหลังปวดไหล่ปวดคอ และเป็นห่วงสุขภาพตับตัวเองนิดหน่อย จากเดิมเบียร์ทุกวันศุกร์ตอนนี้เปลี่ยนมาวันเว้นวัน หรืออาจจะเบียร์ผสมไวน์บ้างเล็กน้อย (วิสกี้ขอบายไม่ใช่แนวจริง ๆ ) น้ำหนักลดลงไปถึงเป้าหมายช่วงที่ทำงานหนัก แต่กลังจากนั้นก็พุ่งเป็นจรวดดด เป้าหมายหน้าจะลดกลับมาให้คงเดิมและประคับประคองไว้ให้เท่าเดิมทั้งปีก็พอค่ะ 

ปีนี้ไม่ได้ออกกำลังกายเลยยยย ข้ออ้างคือทำงานหนักเลยขี้เกียจ วันหยุดอยากพักนอนเฉย ๆ ;3; ซึ่งไม่ดีมาก ๆ รู้เลยว่ากล้ามเนื้อหาหมด ตัวยู่และเหนื่อยง่าย ปีหน้าอยากออกกำลังกายใหม่ (แต่จะทำได้ไหมไม่รู้) ทำไมพระเจ้าไม่สร้างให้ชั้นเป็นคนอินกับการออกกำลังกายมั่งนะ 

เละเทะ เละเทะกว่าปี 2021 อีก พระเจ้า55555555555555555555555555

งานมันสูบเลือดเนื้อทุกอย่างจากชั้นไปจริง ๆ ข้ออ้างมั้ยไม่รู้ แต่รู้สึกว่าพลังงานชีวิตมีจำกัดมากเลย หรือชั้นให้ priority ที่ต่างไปกันนะ ปีนี้เจอเพื่อนน้อยมาก ๆ มากแบบมากถึงมากที่สุด หรือแม้แต่การแชทคุยก็คือแทบไม่มี มีทักบ้างประปราย ยังมีช่วงกลางปีได้นัดเจอกับหมู่บ้านหน่อย ที่คุยกันบ่อยก็มีน เดล แต่ครึ่งปีหลังก็คือห่างหายไม่ได้คุยเลยยยย ช่วงกยได้กลับไปเจอเพื่อน ๆ พี่ ๆ บ้านโคะ ก็เป็นอะไรที่ดีแต่มันก็แอบชั่วครั้งชั่วคราว แบบบทสนทนาคนเมาอะ มันจะจีรังและตราตรึงได้นานเท่าไหร่กันเชียว

ปีหน้าอยากเป็นเพชรที่ตอบแชทถี่ (เลิกดองและเลิกอ่านไม่ตอบก่อน) และชวนคุยมากขึ้น คนเราไม่จำเป็นต้องมีเพื่อนเยอะ แต่ก็ต้องมีเพื่อนบ้างอะนะ ฮือ ขอโทษค่ะทุกคน

เหมือนเดิม โตขึ้น แต่ก็เหมือนเดิม5555 ทะเลาะกันในประเด็นที่เป็นผู้ใหญ่ขึ้นบ้าง มีพิจารณาถึงผลที่จะกระทบต่อการใช้ชีวิตด้วยกันในอนาคตมากขึ้น ทะเลาะกันน้อยลงมั้ยนะ? อาจจะใช่ หรืออาจจะไม่ แต่เรียกว่าชินและยอมรับกับการทะเลาะมากขึ้น จากเมื่อก่อนที่มีความคิดว่า ห้ามทะเลาะกันเรื่องนี้เกิน 3 ครั้ง เพราะถ้าเกินกลัวว่าจะเลิกกัน มันกลายเป็นว่า โอเค ทะเลาะวันนี้แล้วจบ ดีกัน แล้วก็เตรียมใจว่า เดี๋ยวมันก็ต้องทะเลาะกันจุกจิกแบบนี้ต่อไปทั้งชีวิตอะ (หรือนี่คือบ่อเกิดแห่งการสะสม ! แต่ชั้นจบจริง ๆ นะ ฮือ ต้องไป find out กันต่อไป) ใช้ประโยคเดิมกับปีที่แล้วเลย อิ๊งยังคงเป็นสิ่งสำคัญที่ทำให้ชีวิตสงบสุขขึ้น เติมเต็มพลังชีวิตมากขึ้น แล้วก็ทำให้เราตามหาส่วนเกินในชีวิตน้อยลง มันก็มีเรื่องกระทบกระทั่งกันบ้าง แต่ก็อยากให้ respect กันแบบนี้ โตไปด้วยกันแบบนี้ตลอดไปเลยนะ! 

เรื่องงานกราฟพุ่ง สกิลการทำงานเติบโตได้ไม่แย่เลย แต่มุมอื่น ๆ ของชีวิตน่าจะต้องเร่งสปีดตามให้ทัน เพราะสุดท้ายชีวิตเราไม่ได้มีแต่เรื่องงาน (ขอบคุณที่คิดได้นะตัวฉัน) นอกจากเรื่องงานและเรื่องความคิดในหัว มุมอื่น ๆ ของชีวิตแอบรู้สึกว่าติดลบ เรื่องแรกคือการรับผิดชอบชีวิตตัวเอง อะไรที่เคยตั้งเป้าหมายไว้ทำไม่สำเร็จสักอย่างเพราะขก. (เช่นการเรียนขับรถ ทำใบขับขี่ และเก็บห้องทุกอาทิตย์) การเติบโตในด้าน appearance ก็ติดลบ (ชั้นคงเป็นเด็กกะโปโลที่ไม่รู้สึกรักสวยรักงามและแต่งตัวไม่เป็น) บางทีก็สงสัยกับชีวิตหรือบางทีมันไม่จำเป็น แต่ชั้นก็ตอบตัวเองได้ว่า มันจำเป็นและชั้นอยากเป็นคน "เพอร์เฟ็ก" (เท่าที่ชั้นพอใจ) ในทุกด้านอยู่ ซึ่งตอนนี้ชั้นยังไม่พอใจในหลาย ๆ ด้าน ก็ต้องเรียนรู้และให้เวลาตัวเองได้ตกตะกอนกันต่อไป 

เป็นปีที่สุขปนเศร้าปะปน มีช่วงเวลาที่ตราตรึงในความทรงจำสุด ๆ แล้วก็มีช่วงเวลาที่ทุกข์สุด ๆ แบบอยากให้มันผ่าน ๆ ไปสักที โตขึ้นทุกวัน คนที่บ้านก็แก่ตัวลงทุกวัน เวลาที่มีให้กันก็น้อยลง ดีใจที่ตัวเองยังคงความตรงกลางได้อยู่ ยังเป็นเพ้ดที่สู้เว้ยกับการทำงาน และกลับมาอ้อนแม่อ้อนโกได้ปกติ คุยกับป๊าเยอะกว่าเดิม ทำให้รู้ว่าตอนนี้ที่บ้านก็แก่กันมาก ๆ แล้ว เวลาเหลือน้อยลงสุด ๆ ปีนี้ยังแฮปปี้กับความเป็นเป็ดอยู่ แต่ก็อยากเป็นเป็ดที่มีทักษะรอบด้าน เฉย ๆ กับชีวิตกว่าปีที่แล้ว mental health ยังคงโอเค ก็มีซึม ๆ เบื่อ ๆ บ้าง แต่แก้ไขได้ด้วยการนอนไม่ก็กินกาแฟที่ดีสักแก้วหรือเบียร์สักกระป๋อง ขอบคุณเพชรในปี 2022 ที่ใช้ชีวิตอย่างดีและพยายามสุด ๆ  ปีหน้าน่าจะหนักกว่านี้ เตรียมใจแล้ว แต่ก็พยายามไปด้วยกันนะ เราไม่ได้เดินอยู่คนเดียวอยู่แล้ว :D