การรีวิวนี้มีสปอย
คดีฆาตกรรมรถด่วนโอเรียนท์เอกซ์เพรสเป็นหนังที่ตกผลึกในความคิดเราอย่างรุนแรงจนถึงที่สุด ส่วนมากนวนิยายฆาตกรรมมักจะมีความเป็นขาวดำสูงไม่ผิดก็ถูกไม่เป็นฆาตกรก็เป็นฆาตกร แต่ไม่มีมากนักจะมีหนังที่บอกเล่าความเคียดแค้นของฆาตกร แรงจูงใจ บาดแผลทีเขาได้รับ ถึงแม้จะมีส่วนมากนักสืบในเรื่องนั้นๆก็มักจะตัดสินด้วยความเป็นธรรมตามกฎของโลกและกฎหมาย แต่ในเรื่องจิตใจนั้นความยุติธรรมบางอย่างกลับเป็นบาดแผลที่กัดกินชีวิตของคนๆหนึ่งไปตลอดชีวิต
น่าแปลกที่เราชอบบุคลิกของปัวโรต์มาก เป็นผู้ชายที่น่าติดตามดีทำให้ช่วงแรกของหนังเราดูเพราะาถูกใจบุคลิกลุงปัวซะมากกว่า แทนที่จะปากร้ายแบบโฮล์ม (เทียบกับเวอร์หนังและซีรียส์) ลุงแกกลับมีความธรรมดาที่ไม่ธรรมดาดูเป็นลุงที่พิลึกจริงๆ
หนังเรื่องนี้ค่อนข้างคลาสสิคเนื่องจากทำมากจากนวนิยายของ อธากา คริสตี้ โดยส่วนตัวเคยอ่านงาน
ของอธากาก็รู้สึกว่ามีความคลาสสิคสูงมาก การดำเนินเรื่องที่เรียบง่ายไม่หวือวาราบเรียบแต่ช่วงสุดท้ายนั้นกลับรู้สึกถูกดึงดูดเข้าไปในความราบเรียบนั้นและถูกปล่อยหมัดเข้าไปที่หัวใจกว่าจะรู้ตัวหนังก็จบเสียแล้ว
เนื่องจากเป็นคนชอบดูและอ่านอะไรแบบนี้มาตั้งแต่เด็กเลยไม่ได้คาดหวังว่าหนังสืบสวนที่ดีจะต้องมีทริคการฆ่าที่เซียนเทพ เราคาดหวังว่านักสืบจะหาคำตอบยังไง ระหว่างหาคำตอบเขารู้สึกยังไง ฆาตกรมีพื้นหลังแบบไหนอะไรคือแรงจูงใจ และสุดท้ายนักสืบจะทำยังไงกับฆาตกร
ซึ่งเรื่องนี้ตอบโจทย์เราทุกอย่าง
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in