เราตั้งใจวาดเเละลงสีมากๆเเละเราจะเล่าทำไมเราถึงทิ้งภาพนั้นไป วันรุ่งขึ้นเราตื่นเต้นมากที่จะต้องไปส่งรูปภาพเราเข้าโรงเรียนเราเจอเพื่อนเราขอดูรูปเพื่อน ทันใดที่ดูรูปเพื่อนความรู้สึกในใจที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนคือ...ทำไมความสวยงามมันต่างกันจังนะ พอเพื่อนขอดูรูปเรา เราก็เปลี่ยนเรื่องคุยเพราะเราอายที่ผลงานที่เราตั้งใจมันยังดีไม่พอ เราเลยตัดสินใจว่าพอเข้าเเถวเสร็จเราจะไปนั่งในห้องน้ำเเล้วรอเพื่อนเข้าคาบเเรกให้หมดก่อน(ชิ้นงานส่งคาบเเรก)เพราะกลัวเพื่อนขอดูชิ้นงานในห้องเรียนตอนเข้าเเถวเสร็จ
เป็นไปตามเเผนเป๊ะ555(เเต่หลังจากนี้จะขำไม่ออก)เราเดินถือชิ้นงานขึ้นไปเรียนคาบเเรกครูก็ทวงงานตามสเต็ปเราก็ยื่นให้ครูเราคิดว่าถ้าให้เพื่อนดูให้ครูดูดีกว่าสิ่งไม่คาดขึ้นก็เกิดขึ้น!!..................................
ครูปา กระดาษเราทิ้งต่อหน้าเพื่อนๆที่นั่งอยู่ในห้องเรา เรายืนงงๆสักเเปปเเละไปนั่งเรียนตามปกติหลังออกจากห้องบอกตรงๆซึมเลยทั้งวันไม่ถึงกับร้องไห้นะ หลังจากเหตุการณ์ครั้งนั้นเราเลยไม่กล้าวาดรูปอีกจะวาดเฉพาะส่งงาน จนเรียนอยู่ม.2 เราได้รู้จักเพื่อนคนนึงชื่อตุ้กเป็นคนชอบวาดการ์ตูนเเนวญี่ปุ่นผลงานคือเคยไปเเข่งวาดลายไทยมาเเล้ว มันมาวาดรูปข้างๆโต๊ะเรียนเรา เราเห็นเลยชมไปว่า สวยจังเลย
ตุ้ก:ไม่ชอบวาดรูปเหรอเราวาดคนเดียวในห้องไม่มีเพื่อนวาดด้วยเลย เรา: เราวาดไม่สวยอะขอดูก็พอ
ตุ้ก:ถ้าไม่ฝึกเเล้วจะเป็นไหมละชาตินี้ เรา:เเล้วจะฝึกยังไงพื้นฐานก็ไม่มี ตุ้ก:เดี๋ยวเราสอนเอง
ตุ้กก็สอนเราวาดโครงหน้า
ภาพตัวอย่าง
เราก็วาดเเบบนี้ไปทั้งวัน บางทีก็มีคนอื่นมามองเราวาดเเละเปรียบเทียบบ้างว่า ไอคนข้างๆมันวาดไรวะเราก็เริ่มน้อยใจอีกละเราก็คิดนะว่าเราเป็นชอบเเคร์คำพูดคนอื่นเกินไปเเละเปรียบเทียบตัวเองกับคนอื่น
บ่อยๆ ก็วาดบ้างเลิกบ้างไม่ได้จริงจังขนาดนั้น บางทีเราก็เสียใจนะที่ตุ้กตั้งความหวังว่าเราจะวาดได้
จบ ม.3 เราก็ไม่ค่อยได้เจอกับตุ้กอีกเลย ทีนี้ก็ไม่มีเเรงบันดาลใจในการวาดเลย ตุ้กก็วาดรูปส่งมาผ่านเฟส
บ้าง ถามว่าวาดรูปได้ยัง บ้าง จนวันที่5 สิงหาคม 2562 เราได้ดูคลิปสร้างเเรงบันดาลใจ เขาพูดว่า ความฝันต้องมาคู่กับวินัย ถ้าคุณทำมันเเค่1สัปดาห์มันจะไม่เกิดผล เราจึงลงมือวาดตั้งเเต่นั้น เเละเราจะลงรูปตอนเราฝึกวาดรูปในเเต่ละวันนะ ไปละบายยยย^ w ^
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in