29 เมษายน 2559

หลังกลับจากค่ายอาสา 15 วัน ที่ตรังปีที่แล้ว
เป็นที่ ๆ เราได้ทำอะไรหลายอย่างที่เราไม่เคยทำ
ได้เรียนรู้อะไรหลายอย่างที่ถ้ายังคงหมกตัวอยู่กรุงเทพฯคงไม่มีโอกาสได้เรียนรู้

และ
.
.
.

เริ่มรู้สึกว่าตอนนี้เรามองโลกชัดขึ้น

เมื่อก่อนเราอีโก้เยอะมากกกกก
เวลามองโลกหรือเวลาที่คุยกับคนอื่นก็มักจะจำกัดมุมมองของตัวเราเอง
เหมือนตอนนั้นเรามองโลกได้แค่90องศา

แต่พอเวลาผ่านไป สิ่งต่างๆมากมายผ่านเข้ามาในชีิวิต
รวมทั้งมนุษย์หลายๆคนที่เข้ามาชกต่อยจิตใจเรา

ระยะเวลา 15 วัน 14 คืน ในค่ายอาสา ทำให้เรามีเวลาอยู่กับตัวเองมากขึ้น
มีเวลาคิดทบทวนเรื่องในอดีตและสิ่งต่างๆมากขึ้น
เลยทำให้เรามองหาเหตุผลว่าทำไมเราถึงทำแบบนั้น แบบนี้
กลายเป็นว่าช่วงเวลานั้น เราได้ทิ้งอีโก้ของตัวเองไป(บ้าง) แบบไม่รู้ตัว

เมื่อเวลาผ่านไปเรื่อย ๆ เรากลับมามองตัวเองอีกครั้ง
เราว่าเรามองโลกชัดขึ้นนะ
จาก 90 องศา ตอนนี้เรามองโลกชัดขึ้นเป็น 145 องศาแล้ว

ถามว่าอีโก้หายไปหมดเลยไหม?
ก็ไม่...ยังเหลืออยู่ แต่น้อยลงจากเดิมเยอะมากๆ

แต่เมื่อกลับมาใช้ชีวิตแบบเดิมที่เคยใช้มาตลอด 19 ปี
เริ่มค่อยๆเรียนรู้ว่าตัวเราเริ่มเปลี่ยนไป เริ่มไม่ค่อยยึดติดกับวัตถุ
เริ่มปล่อยวางทุกอย่างให้มันเป็นไปในแบบที่มันควรจะเป็น

แต่ก็ไม่ใช่ทุกอย่างที่เราจะปล่อยนะ 
ถถถถ