ผมนึกหาคำตอบอยู่ในใจนานมากว่าควรจะตอบคำถามของตะปูอย่างไรเพื่อไม่ให้กระทบความสัมพันธ์ที่กำลังเริ่มก่อตัวดีขึ้นเรื่อยๆ  แต่ให้ตายเถิด!!! ผมนึกไม่ออกเลยและไม่แน่ใจด้วยซ้ำว่าตะปูต้องการคำตอบแบบไหน หรือแค่ต้องการเช็คความรู้สึกของผมว่าไม่ได้คิดกับเธอมากเกินกว่าความเป็นเพื่อนตามที่เคยบอกไว้ 

 “ช่างเหอะ...อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด”ผมลังเลอยู่นานก่อนพิมพ์ตอบไปว่า   

“พี่ชอบตัวเล็ก ชอบมานานแล้วด้วย แต่ไม่กล้าบอก เพราะเห็นว่าตัวเล็กอยากทำความฝันให้เป็นจริงก่อน  และจะคิดเรื่องความรักเป็นสิ่งสุดท้าย”

ตะปูนิ่งไม่ตอบกลับ ผมเอะใจรู้สึกใจคอไม่ดีกังวลและกลัวไปต่าง ๆ นานา ตลอดช่วงเวลาที่ปราศจากข้อความตอบกลับ

“โกรธพี่หรือเปล่า ขอโทษด้วยนะ แต่พี่อยากให้มันชัดเจน ”

“ตะปูไม่ชอบความไม่ชัดเจน”

“พี่จีบตะปูได้ไหม”

“ลองดูสิคะ  ตะปูคิดว่าไม่ควรเอาอดีตที่เลวร้ายของตัวเองมาทำลายสิ่งดี ๆ ในอนาคต ตะปูจะลองเปิดใจดูนะคะ”

ผมไม่เคยคิดว่าปาฎิหารย์จะมีจริงหรือเกิดขึ้นกับตัวผมเลย แต่การให้โอกาสของตะปูในครั้งนี้มันทำให้ผมมีพลังใจมากขึ้นที่จะเดินหน้าต่อไปอย่างมีความหวัง แม้ว่ามันอาจดูเลือนลางแต่ก็ต้องลองดู ถ้าไม่ลองจะมาบ่นเสียใจในอนาคตไม่ได้  

มันก็ดีเหมือนกันเพราะผมจะได้คุยได้ทำในสิ่งที่อยากทำเสียที ผมเคยคิดว่าระยะทาง ความห่างไกลและอายุมันเป็นแค่เพียงตัวเลขเท่านั้น ถ้าผมสามารถเอาชนะใจตะปูด้วยหัวใจที่มั่นคง ความรักที่ไม่เปลี่ยนแปลง และความเป็นตัวตนของผมแล้ว เรื่องเหล่านี้คงไม่ใช่อุปสรรคอีกต่อไป

ตั้งแต่นั้นมาผมตั้งหน้าตั้งตาจีบตะปูอย่างจริงจัง เริ่มจากสารภาพก่อนเป็นอันดับแรกว่าผมแอบปลื้มเธอมานานแล้วตั้งแต่วันแรกที่เป็นเพื่อนกันในเฟสบุ๊ค แต่ทำได้เพียงแอบปลื้มเพราะในช่วงเวลานั้นผมมีแฟนแล้ว สิ่งที่ดีที่สุดคือการติดตามชีวิตของเธออยู่ห่าง ๆ ในเฟสเท่านั้น  

ผมยอมรับกับตะปูอีกว่าผมปลื้มที่เธอเป็นตัวของตัวเอง  ปลื้มจากมุมมองและความคิดที่แตกต่างปลื้มวิธีการใช้ชีวิต ปลื้มที่เธอถ่ายรูปสวย จากนั้นเป็นต้นมาเราสองคนคุยกันในหลายเรื่อง  เรื่องที่ไม่มีใครรู้เรื่อง เรื่องที่เราไม่เคยเปิดเผยต่อสาธารณะในหน้าเฟส เรื่องราวส่วนลึกของเราทั้งคู่

ผมรวบรวมสติและความกล้าทั้งหมดก่อนตัดสินใจเผยความรู้สึกออกไปอีกครั้งระหว่างการโทรไลน์คุยกับตะปูในเย็นวันหนึ่ง

“พี่รู้สึกดี ๆ กับตัวเล็กนะ”

“ค่ะ”

“อืมตัวเล็กรู้สึกยังไงกับพี่อ่า”

“รู้สึกดี ๆ เหมือนกันค่ะ

“งั้นเราเป็นแฟนกันไหม”