ตั้งแต่วันที่ 3 มิ.ย. หลังจากเริ่มงานได้ 4 วันก็เริ่มมีอาการป่วย ปวดหัว เพลีย และเริ่มทานอาหารไม่ลง ทำให้หยุดงานไปในวันที่ 7 มิ.ย. และทำงานต่อเนื่องจนป่วยอีกครั้งในวันที่ 17 มิ.ย. น้ำหนักลดไป 1.1 กก.แล้ว กำลังคิดว่าอาจจะเพราะร่างกายทำงานหนักจากการทำงานหน้าคอม และต้องตื่นแบบนี้ทุก ๆ วันจันทร์ถึงศุกร์ทำให้ร่างกายที่ไม่ค่อยแข็งแรงเป็นทุนเดิม อาจจะรับไม่ค่อยไหวต้องพักผ่อนมากกว่าคนอื่น

         นอกจากนี้ยังมีอาการคล้ายกับโรคซึมเศร้า ร้องไห้บ่อยขึ้น คิดแต่เรื่องแง่ลบ และมักสะดุ้งตื่นกลางดึก นอนไม่หลับและไม่อยากทำอะไร ถ้าพ้นสัปดาห์นี้ไปแล้วอาการเหล่านี้ยังไม่หาย คงต้องแบ่งเวลาไปพบจิตแพทย์

         พี่ ๆ ที่นี่ดูแลเป็นอย่างดีมาก สุภาพและเข้าใจถึงอาการป่วย ให้กลับบ้านพักผ่อนก่อนเวลาเลิกถ้าวันนั้นอาการไม่ดีจริง ๆ

         พี่ผู้ดูแลชื่อพี่บอย พี่บอยทำหน้าที่โปรย Text ให้กับการ์ตูนหลายเรื่องของพูนิก้า เช่น เชียร การิน วงกต โซเชียลพิพากษา และพี่บอยได้ให้โอกาสเราได้ลองโปรย Text ให้กับการ์ตูนเรื่องดังกล่าวด้วย การ์ตูนที่ทำจะเผยแพร่ลงแอพลิเคชัน Comico ซึ่งเป็นแอพสำหรับอ่านการ์ตูน

         การลง Text แต่ละเรื่องไม่ใช่เรื่องง่าย แต่ก็ไม่ยากจนเกินไป ข้อควรระวังคือการแก้ไขสระลอยทั้งหมดและความสมดุลของคำพูดกับฟองคำพูด สิ่งที่เราได้เรียนรู้จากการลง text คือการดูการจัดวางหน้าการ์ตูนของนักวาด การประดิษฐ์ตัวอักษรสำหรับทำเสียงประกอบฉากในตอนนั้น ๆ ซึ่งมีหลายรูปแบบ นำไปดัดแปลงได้ตามความเหมาะสมอีกเรื่อย ๆ ทำให้เข้าใจถึงความสำคัญของ text มากยิ่งขึ้น เพราะยิ่งโปรย text ได้เหมาะสมกับบรรทัด และเสียงประกอบฉากที่เหมาะกับฉากก็ยิ่งทำให้ผู้อ่านเข้าถึงอารมณ์ของการ์ตูนและอ่านได้ไม่ติดขัด ถือเป็นเสน่ห์ของการ์ตูนอย่างหนึ่งเลยทีเดียว

         แต่เพราะการ์ตูนที่พี่บอยให้ทำยังไม่ถึงกำหนดเผยแพร่บนแอพ เพราะทำล่วงหน้าไปหลายตอน ทำให้ยังไม่สามารถนำภาพมาลงในนี้ได้ หากมีเผยแพร่ตอนล่าสุดบนทีี่สาธารณะเมื่อไหร่ ก็จะนำภาพที่เผยแพร่กับภาพเบื้องหลังที่ทำมาให้ชมในครั้งหน้า

         การฝึกงานครั้งนี้ ทำให้เริ่มรู้ว่าหากเรียนจบไปจะใช้ชีวิตอย่างไรถ้าทำงานรับเงินรายเดือน เมื่อนึกแล้วก็ทำให้รู้สึกเศร้าที่ต้องตื่นนอนอย่างนี้ทุกเช้าและรีบกลับบ้านเพื่อมาทำงานในวันต่อไปเหมือนคนอื่น ๆ ต้องเจอกับรถติด มลภาวะ ต้องแย่งชิง ต้องลำบากกับการเดินทางกว่าจะผ่านไปได้ในแต่ละวัน เมื่อนึกแล้วก็ทำให้หดหู่จนอาจเป็นสาเหตุให้เกิดอาการซึมเศร้าอย่างที่เป็นตอนนี้ก็ได้ เพราะไม่สามารถหยุดคิดเรื่องเศร้าเหล่านี้ได้เลย