เมื่อต้องออกเดินทางอีกครั้ง...
ไม่นานหลังจากกลับมาจากนครราชสีมา ดูเหมือนว่าโชคชะตา (หรือด้วยความอยากท่องเที่ยวของพวกเราเองก็เป็นได้) ตารางงานของพี่เอ๊ะก็ทำให้พวกเราต้องเริ่มวางแผนกันอีกครั้ง และคราวนี้ก็พิเศษกว่าครั้งอื่นๆ ด้วย เพราะอะไรน่ะเหรอ
ก็เพราะว่าเราต้องไปวิ่งกันด้วยน่ะสิ!!!
เจ้าพวกกวิ้นตัวกลมๆ ทั้งหลายต่างก็พากันขนพองสยองเกล้า เพราะปกติไม่ค่อยจะยอมออกกำลังกายกัน คราวนี้กลับต้องมาวิ่งเป็นระยะทางถึง 5 กิโลเมตร แค่คิดก็ปวดหัวเข่า แต่เพื่อบัตร VIP เข้าชมคอนเสิร์ตพี่เอ๊ะ เราก็ยอม (เรียกได้ว่าเป็นการวิ่งตามผู้ชายที่แท้ แต่ผู้ชายไม่ได้วิ่งด้วยนะ)
ชลบุรีคือที่หมายของการเดินทางของเรา
ตอนแรกที่ทราบว่างานที่ว่าจัดที่แหลมบาลีฮาย เราก็จินตนาการภาพสวยงามขึ้นมาเลย วิ่งตามถนนเลียบชายหาด คงไม่เท่าไรหรอกมั้ง วิ่งกันเหยาะๆ เพลินๆ รับลมทะเลเย็นสบาย ฮึ...
โลกนี้มันไม่ได้สวยงามขนาดนั้น
ยังไงน่ะเหรอ? ขยับเข้ามาใกล้ๆ สิ จะเล่าให้ฟัง
เรื่องมันเริ่มขึ้นตอนที่กวิ้นจิ๋วหนึ่งหน่วยส่งโปสเตอร์งานๆ หนึ่งเข้ามาในกรุ๊ปไลน์ Pattaya Night Run 2018 โอ้โห... พวกเราก็งงสิว่านี่มันงานน้องๆ BNK48 นี่นา จะไปกันเหรอ จนกระทั่งเจ้าของเรื่องชี้ให้ดูตรงมุมๆ ที่มีภาพใครคนหนึ่งปรากฎอยู่ (รูปสมัยไหนเนี่ย)
วันเสาร์ซะด้วย เอายังไงกันดีนะ แล้วก็เหมือนเคยพวกเราใช้เวลาประมวลผลประมาณ 30 วินาที ก็กดจองที่พัก ส่วนเรื่องอื่นๆ ไว้ว่ากันทีหลัง ไปให้ถึงก่อน แล้วเวลาก็ผ่านไปไวเหมือนโกหก ในที่สุดก็ถึงวันออกเดินทาง พวกเราก็ยังตื่นเต้นเพราะจะได้ไปทะเล ระยะทางกรุงเทพ-ชลบุรีนี่ขับรถแป๊ปๆ ยังไม่ทันเที่ยงพวกเราก็มาถึงที่พัก จะบอกว่าสวยมาก เห็นวิวทะเล (ถึงจะขับเลยไปบ้างแต่ก็ไม่เป็นปัญหา) แต่ความพิเศษของวันนี้คือเราจะได้เจอพี่เอ๊ะถึงสองงานด้วยกัน มีงานตอนกลางวันด้วย
หลังจากจบงานแรกพวกเราก็กลับมาเซ็ตตัวที่ห้องพัก บ้างก็หลับ บ้างก็คุยกันสนุกสนาน ที่นี่เราได้รู้จักเพื่อนใหม่ด้วยนะ ชื่อตาล เป็นคนที่น่ารักมากเลย มีเรื่องเล่าสนุกสนานให้เราได้หัวเราะไม่หยุด ดีจริงๆ เลยน้า
ระหว่างที่รอเวลางานตอนค่ำ พวกเราก็ถือโอกาสแวะกินขนมกันที่ Chocolate Factory ตัวร้านตั้งอยู่ริมทะเล มองไปเห็นท้องน้ำสีฟ้าวิบวับสว่างจนต้องหยีตา
และแล้วค่ำคืนที่เรารอคอยก็มาจนได้ เราเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดพร้อมวิ่งก่อนออกไปยังสถานที่จัดงาน ทุกคนคิดในใจแค่วิ่งริมทะเล 5 โลเมตรสวยๆ เบาๆ แต่สิ่งที่เราต้องพบเจอจริงๆ นี่ถึงกับตะลึงอ้าปากค้างไปเลย
ขุ่นพระ
นี่ต้องวิ่งขึ้นเขาเลยเรอะ!!!
แต่ไหนๆ ก็มาแล้ว ชีวิตก็ต้องสู้ต่อล่ะนะ แล้วเราทั้งหมดก็แบกน้ำหนักวิ่งขึ้นเขากันไป (ดราม่ายิ่งกว่าวงเวียนชีวิต เมื่อไหร่จะครบเส้นทางฟระ!) ถึงจะเหนื่อยแต่ก็สนุกนะ เพราะตลอดเส้นทางมีกิจกรรมให้เล่นมากมาย ทั้งงานวัด ทั้งบูธดีเจ และอื่นๆ เพียบ บางจุดก็สนุกจนลืมเหนื่อย จนกระทั่งถึงเส้นชัยที่พวกเราจับมือวิ่งเข้าไปพร้อมกันอย่างน่ารัก
พอตกดึกก็เป็นเวลาที่พวกเรารอคอย คอนเสิร์ตพี่เอ๊ะนั่นเอง สนุกกันสุดเหวี่ยง
เราจบคืนนั้นกันด้วยเสียงหัวเราะและหยาดเหงื่อ
เช้าวันรุ่งขึ้นเราเดินเที่ยวกันสนุกเลย สูดอากาศยามเช้า รับลมทะเล สดชื่นดีจริงๆ แถมขากลับเราแวะเที่ยวสวนเสือศรีราชาด้วยล่ะ อยู่จนสวนปิดเลย
หลังจากนั้นเหล่ากวิ้นจิ๋วก็ปวดขากันไปหลายวัน
ป.ล. ส่วนเพลงของตอนนี้เลือกมาเพราะเป็นเพลงน่ารักๆ เข้ากับความรู้สึกน่ารักๆ ของการไปเที่ยวครั้งนี้
- ไม่ใช่ความลับ...แต่ยังบอกไม่ได้ -
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in