ภายในหัวฟุ้งกระจายไปด้วยความคิดมากมาย ตั้งแต่เรื่องสำคัญมากๆ สำคัญน้อยลงมา สำคัญธรรมดา ไม่สำคัญเลยก็มี หรือแม้แต่เรื่องไม่เป็นเรื่อง สมองของเขาจะวนเวียนขบคิดมันไม่หยุด คิดเรื่องนี้จบเรื่องใหม่ก็เข้ามา ไม่จบสิ้น ที่ส่วนหนึ่งส่วนใดในร่างกายร่ำร้องว่าช่วยหยุดคิดเสียที่ได้ไหม ไม่เช่นนั้นคืนนี้เขาคงจะไม่ได้นอน

จวนจะเข้าสู่วันใหม่อยู่ร่ำๆ แต่เขายังคงนอนลืมตาในความมืดที่มีเพียงแสงจากจอสมาร์ทโฟนอยู่ตรงหน้า ไถหน้าจอของแอพพลิเคชั่นต่างๆ จนครบหมดแล้ว กลับไปไถใหม่ ทำอยู่ประมาณสองถึงสามรอบเขาถึงได้วางมันลงเพราะหมดสิ่งที่น่าสนใจ ถอนหายใจเข้าออกให้อกกระเพรี้ยมเล่นอีกสี่ครั้ง ในหัวยังฟุ้งไปด้วยความคิดมากมายจนจับต้นชนปลายไม่ถูก เขาพ่นลมหายใจแรงๆ ออกมาอีกหนึ่งที มือก็คว้าเอาเจ้าเครื่องสี่เหลี่ยมที่เพิ่งจะวางไปมาถือ แล้วเริ่มปฏิบัติการเดิมคือเข้าไปไถทุกแอพพลิเคชั่นที่มีซ้ำแล้วซ้ำเล่า มันน่าเบื่อ เขารู้สึกไม่อยากทำต่อเต็มที ไถจนนิ้วล้าแต่ถ้าหยุดแล้วจะทำอะไรล่ะ นอนมองเวลาหรือ สิ้นคิดกว่านอนโง่ๆ ไถหน้าจอ LED เสียอีก

เขามองนาฬิกาอีกรอบ 00.49 เจริญแล้ว ข่มตานอนให้หลับยังไม่ได้อีก ขณะที่นิ้วก็เลื่อนหน้าจอมือถือต่อไปแม้จะหมดสิ่งที่น่าสนใจแล้วก็ตาม ในหัวของเขาก็ผุดเรื่องขึ้นมาให้ขบคิดอีก และจนกว่าจะหลับเขาต้องมาคิดว่า "คืนนี้กูจะนอนยังไงให้หลับวะ"