เรากับเก้นใช้เวลาในการนั่งรอพี่มารับขึ้นไปบนตึกอยู่สักพักหนึ่ง จากนั้นก็มีพี่คนหนึ่งชื่อว่า พี่มิ้น เดินเข้ามาทักทายอย่างใจดีพร้อมถามว่า "เด็กฝึกงานของมินิมอร์ใช่ไหม" เราสองคนยิ้มตอบรับพยักหน้าอย่างรวดเร็ว พี่เขาก็เลยเรียกนำพาพวกเราขึ้นไปบนตึกทำงานซึ่งมีระบบความปลอดภัยอย่างมาก คนที่เข้าตึกได้จะต้องสแกนนิ้วทั้งประตูใหญ่และประตูย่อยของแต่ละชั้น พี่มิ้นพาเราขึ้นมาบนชั้น 5 ซึ่งเป็นชั้นที่รวบรวมทีมงานจากหลากหลายสำนัก คือ แซลมอนบุ๊ค , แซลมอนเฮ้าส์ ,บันบุ๊ค ,The Matter และ Minimore ซึ่งอยู่ริมในสุดของชั้นนี้
เมื่อเข้าไปก็พบกับพี่อีกสองคนกำลังนั่งทำงานด้วยกันอยู่ พี่อิฐ ซึ่งอยู่ฝ่ายสำนักพิมพ์แซลมอนเป็นคนทักทายพวกเราสองคนด้วยความเฟรนด์ลี่ ส่วนข้าง ๆ คือ พี่หมู ทำหน้าที่ฝ่ายการตลาดและเป็นพนักงานใหม่ที่เพิ่งเริ่มทำงานวันนี้วันแรกเหมือนกับเรา
พี่มิ้นบอกว่าพี่เลี้ยงของเรา (หรือ พี่ต่าย บอสใหญ่ของที่นี่) จะมาถึงในช่วงบ่ายเพราะติดภารกิจบางอย่าง ก็เลยปล่อยให้เราไปนั่งเล่นหรือสำรวจรอบตึกไปพลาง ๆ จากนั้นผ่านไปประมาณหนึ่ั่งชั่วโมงก็มีพี่เข้ามาอีกคนหนึ่ง คือ พี่กิ๊ฟ เป็นรองบอสของทีมมินิมอร์ ซึ่งพี่กิ๊ฟไม่ได้มาแค่ตัวเปล่าเท่านั้น แต่มาพร้อมกับสารว่า
"พี่ต่ายฝากมาบอกว่าให้น้อง ๆ เข้าเว็บมินิมอร์แล้วหารูปแบบคอนเทนต์ที่น่าสนใจ โดยมีตัวอย่างให้ดูอยู่ในบล็อกของรุ่นพี่ที่เคยทำไว้ แล้วค่อยมาคุยตกลงกันว่าน้องอยากทำแบบไหน"
มีงานให้ทำแล้ว เย่!
หลังจากนั้นเราก็ใช้เวลาในการอ่านการหาคอนเทนต์ต่าง ๆ ซึ่งก็มีหลากหลายรูปแบบให้ชม เช่น เขียนคอลัมน์ บทความเรื่องที่น่าสนใจ (คล้าย ๆ เขียนคอลัมน์ในวิชาวารสารฯ) , กิจกรรม Turn On The Write ให้ทุกคนสร้างสรรค์คอนเทนต์ไม่ว่าจะเขียนหรือวาดจากโจทย์ที่ทีมงานเป็นผู้กำหนดแต่ละสัปดาห์ ( แต่ละโจทย์แฟนตาซีมากจนได้แต่คิดว่ามันจะเข้ากันยังไง แต่ก็ท้าทายดีนะ) เป็นต้น
ระหว่างนั้นพี่เขาก็นำบัตรพนักงานมาให้ ซึ่งใช้เป็นบัตรประจำตัวและใช้ผ่านประตูบริษัท มีหน้าตาลักษณะแบบนี้
ซึ่งเราก็โดนกำชับมาว่าให้ใส่ตลอดเวลาอยู่ในบริษัท และห้ามทำหายเด็ดขาด ไม่งั้นจะต้องจ่ายค่าบัตร 500 บาท!
เราสองคนพยายามงมหาคอลัมน์ต่าง ๆ กันไม่หยุดไม่หย่อน ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปแค่ไหนแล้ว จนพี่เขาทักว่า
"เที่ยงแล้วนะ ไม่หิวข้าวกันหรอน้อง"
ตอนแรกเราก็ปฏิเสธพี่เขาว่ายังไม่หิวเพราะเพิ่งกินข้าวตอนสิบโมงเอง แต่ผ่านไปอีกแป๊ปเดียวท้องก็เริ่มร้องขึ้นมาแบบงง ๆ เหมือนพยายามส่งสัญญาณว่า 'รีบไปกินเถอะ อย่าฝืนเลย'
กว่าจะยอมลงไปกินข้าวก็บ่ายโมงกว่าแล้ว...
เรากลับขึ้นมาอีกครั้งก็เกือบบ่ายสองแล้วก็นั่งหานู่นนี่นั่นไปเรื่อย ๆ เหมือนเดิม จนกระทั่งเกือบสี่โมง พี่ต่าย บอสใหญ่สุดของที่นี่ก็เดินเข้ามาด้วยท่าทางอารมณ์ดี แล้วก็บอกว่า
"ช่วงนี้ยังไม่มีงานเยอะเท่าไหร่เลยไม่รู้จะให้ทำอะไร (หัวเราะ) ก็เลยให้หาคอนเทนต์ที่อยากเขียนลงบล็อกเว็บเราไปก่อน วันนี้ก็ลองหา ๆ ดูแล้วอาทิตย์หน้าเราค่อยมาคุยกันอีกที"
สรุปแล้ววันนี้ลูกเจี๊ยบทั้งสองตัวได้ทำงานแบบชิว ๆ ไปก่อน ส่วนอาทิตย์หน้าก็คงเป็นที่ได้เริ่มต้นงานอย่างจริงจัง
เอาใจช่วยลูกเจี๊ยบบิวกับลูกเจี๊ยบเก้นด้วยนะคะ ;___;
__________________________________________________
To be continued
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in