……….
ตอนที่ 37 : ผู้ช่วยเหลือ
“โจ ลองยิงที่หัวพวกมันยัง” ไบรอันติดต่อโจผ่านวิทยุสื่อสาร
“เออแฮะ ลืมไปเลย” โจเหมือนเพิ่งคิดได้จึงตั้งสมาธิเล็งไปยังพวกมันข้างล่างอีกครั้ง
สถานการณ์ในสนามหญ้าวุ่นวายมากทั้งซอมบี้ธรรมดาก็ทำให้ชาวบ้านพากันกลัวจะแย่แล้วยังมีเจ้าพวกเนื้อไหม้นี่อีก ทุกคนพยายามอย่างหนักในการสกัดกั้นไม่ให้มันเข้าไปถึงเชิงบันไดขึ้นคฤหาสน์
ปัง ! เสียงไรเฟิลดังแหวกอากาศเจาะทะลุเข้าไปในหัวหนึ่งในชุดทหารเต็มๆร่างมันกระเด็นไปข้างหลังล้มลงกระแทกพื้น เลือดกระเซ็น แต่แล้วสิ่งที่ไม่น่าเชื่อก็เกิดขึ้นเมื่อร่างกายมันยังกระตุกและดันตัวขึ้นยืนได้อีกครั้ง
“คงใช้วิธีเดียวกับพวกซอมบี้ธรรมดาไม่ได้แล้วล่ะ” โจตอบไบรอันที่ช่วยชาวบ้านโจมตีอยู่ข้างล่างก่อนจะหันหลังไปตามเสียงเรียกของแคลที่ดังขึ้น
“โจ นายติดต่อไปยังพวกหน่วยจู่โจมที่ช่วยเราไว้ได้รึเปล่า” แคลถาม
“น่าจะได้นะ ต้องลองดู” โจผละออกมาจากปืน หันหลังมาหยิบกล่องอะไรสักอย่างคล้ายเครื่องส่งสัญญาณขนาดย่อมก่อนจะหยิบแท็บเล็ตขึ้นมาเข้าโปรแกรมนั่นนี่อย่างคล่องแคล่ว ทั้งสองอยู่บนระเบียงชั้นสามของคฤหาสน์ที่มีทั้งหมดหกชั้นชั้นบนสุดมีสระว่ายน้ำด้วย แคลรู้มาจากเด็กที่เล่นกันก่อนหน้านี้
“ไม่มีสัญญาณเลย” โจเงยหน้าขึ้นตอบ
“ทางนั้นก็คงยุ่งเหมือนกันละมั้ง”
ตูม ! เสียงระเบิดดังขึ้นพร้อมกับแรงสั่นสะเทือนที่ทำเอาคฤหาสน์ทั้งหลังสั่นผู้คนตื่นกลัวกว่าเดิม เด็กที่วิ่งไปมาเริ่มร้องไห้ซบกับผู้เป็นพ่อแม่
“เกิดอะไรขึ้น” อลิซเปิดประตูระเบียง เดินออกมารวมกับทั้งสอง
พื้นสนามหญ้าเกิดไฟลุกโหมขึ้นจากการที่ชาวบ้านคิดปาระเบิดไปยังพวกมัน แต่ผลลัพธ์ก็ยังคงเดิม ถึงแม้เสื้อผ้ามันจะหลอมละลายไปยังไงสภาพร่างกายมันก็ฟื้นฟูกับมาเป็นเหมือนเดิมได้อยู่ดี
“ขืนเป็นยังงี้ฝ่ายเราต้องเสร็จมันแน่” อลิซพูด
“เฮ้ย !” โจร้องขึ้นอย่างตกใจเมื่อมองลงไปข้างล่างอีกทีพบว่าพวกมันมาถึงเชิงบันไดแล้วแคลกับอลิซหันหลังวิ่งลงไปข้างล่างทันที โจรีบบรรจุกระสุนพร้อมประทับปืนเล็ง
สถานการณ์ข้างล่างย่ำแย่ลงทุกทีพวกมันบางตัววิ่งเข้าใส่ชาวบ้านพร้อมกัดทึ้งด้วยแรงที่มากกว่าซอมบี้ทั่วไปหลายเท่า
“เราคงต้านได้ไม่นาน” ไบรอันตะโกนบอกแคลกับอลิซที่วิ่งมาหาพร้อมกับยิงสนับสนุนอีกไม่กี่เมตรพวกมันก็จะถึงเชิงบันไดแล้ว ชาวบ้านที่เหลือเอาพวกตู้โต๊ะต่างๆมาทำที่กั้นรอบขั้นบันได หวังว่ามันจะช่วยได้บ้าง
แต่แล้วเหมือนทุกคนจะสัมผัสได้ถึงบางสิ่ง
“ว่าไง ดูท่างานหนักเอาเรื่องนี่” นอร่าที่อยู่ๆ ก็มาโผล่ข้างทั้งสาม ทำเอาพวกตนและชาวบ้านข้างๆต่างตกใจไปตามๆ กัน
“นอร่า !” ไบรอันตะลึงที่เห็นเธอ
“เธอคือ...นอร่า?”
“ใช่แล้ว เป็นไงบ้างล่ะกลับมามองเห็นอีกครั้งน่ะ เป็นฉันเจอโลกเฟะๆ แบบนี้ขอมองไม่เห็นซะยังดีกว่า”นอร่าตอบ
“แล้วนี่เธอมาคนเดียวหรอ” อลิซถาม
“เปล่าหรอก ไอ้สามคนนั่นมันไปทำภารกิจอยู่ เดี๋ยวก็มา”
“ว่าแต่เราจะจัดการยังไงกับไอ้พวกนี้ดี ทั้งยิงหัว ยิงตัวก็แล้ว มันก็ฟื้นสภาพกลับมาได้หมด”ไบรอันอธิบายนอร่า
“ถ้าให้เดานะ ต้องจัดการแบบต่อเนื่องจนมันฟื้นสภาพไม่ทัน”
“เราเป็นมนุษย์ธรรมดานะ” แคลแย้ง
“นั่นแหละปัญหา ไม่ก็ลองกระสุนหัวระเบิด ไม่ก็พวกปืนระเบิดอะไรก็ได้ ยิงถล่มไปเลย”นอร่าแนะนำ
“งั้นเดี๋ยวฉันขอลองไปถามพวกชาวบ้านดูก่อนว่ามีไอ้ที่เธอว่ารึเปล่า”อลิซรีบวิ่งแทรกชาวบ้านเข้าไปข้างในอีกครั้ง
“เอาล่ะ ทักทายกันพอและ ฉันขอไปลุยดีกว่า” นอร่าพูดจบก็อันตรธานหายไปต่อหน้าต่อตา
……….
นอร่าวิ่งเข้าใส่ซอมบี้ที่เธอก็อยากรู้เหมือนกันว่ามันวิเศษกว่าเดิมตรงไหน เธอปล่อยหมัดขวาเต็มแรงเข้าที่หน้าตามด้วยหมุนตัวเตะ มันกระเด็นไปไกล แต่เธอไม่หยุด พุ่งเข้าหาพร้อมกับเงื้อมีดในมือขึ้นแทงลงไปกลางลำตัวจนมิดด้ามก่อนชักออก แต่มันก็ยังไม่เป็นอะไร บาดแผลเริ่มฟื้นตัวตามที่ไบรอันพูดไว้ไม่มีผิด
“ดูท่างานนี้จะยาว” นอร่าบ่น ก่อนเอี้ยวตัวหลบซอมบี้อีกตัวที่วิ่งเข้าใส่ด้วยความเร็วที่มากกว่าปกตินอร่าสวนด้วยการแทงมีดเข้าที่กลางลำคอจนทะลุข้างหลัง เลือดสีแดงข้นทะลักไม่หยุด เมื่อนอร่าชักออกพร้อมกับถีบร่างมันกระเด็นไป ดูเหมือนซอมบี้สามในสี่จะมุ่งมาทางเธอแทนชาวบ้านซะแล้วตอนนี้
แต่นอร่ากับจับความรู้สึกถึงสิ่งที่แปลกไปกว่าเจ้าพวกนี้ได้ และมันกำลังมุ่งหน้ามาทางเธอด้วย เธอก้มหลบหมัดเจ้าหัวหน้าที่ไม่รู้แวบมาตอนไหนได้ทันท่วงทีพร้อมก้มตัวหลบและเตะสวนกลับในเวลาเดียวกัน แต่เหมือนเจ้าหัวหน้ารู้ทันจับปลายเท้าเธอไว้ได้ก่อนเหวี่ยงลอยขึ้นไปกลางอากาศหลายเมตร นอร่าใช้ทักษะที่เธอฝึกฝน หมุนตัวปรับทิศกลางอากาศก่อนทิ้งตัวลงกับพื้นเธอยืนขึ้นมองไปทางเจ้านั่นที่ยิ้มอยู่
“เก่งไม่เบานี่” มันพูด นอร่าไม่ตอบ
“แต่เดี๋ยวก็รู้ว่าใครเก่งกว่ากัน” มันว่าต่อ ไม่ละสายตาจากนอร่า
……….
“ดูซะก่อนว่าฉันเจออะไร” อลิซวิ่งมาหาไบรอันกับแคลที่ยิงสกัดทั้งเจ้าซอมบี้หน้าไหม้นั่นและพวกซอมบี้ปกติ ในมือเธอถือปืนอะไรสักอย่างมาด้วย
“นั่นมัน !” ไบรอันอุทานด้วยความแปลกใจที่ได้เห็น มันคือปืนยิงระเบิด MGL ที่ใส่กระสุนได้6 นัด ทำเอาทุกคนแปลกใจว่าทำไมคฤหาสน์นี่ถึงมีอะไรแบบนี้ได้
“น่าจะกำจัดมันได้สักตัวสองตัวล่ะน่า” นอร่าส่งมันให้กับไบรอันพร้อมกับวางกล่องกระสุนปืนไว้ที่พื้น
“ระวัง !” มอลลี่ตะโกน ลั่นลูกซองใส่ซอมบี้ที่เดินมาถึงขั้นบันไดตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ทำให้ทั้งสามเกือบเสร็จมันไปซะแล้ว
“ขอบคุณ” อลิซกล่าวทั้งๆ ที่ยังไม่หายตกใจที่อยู่ๆ ตนก็เกือบจะโดนซอมบี้ทำร้าย
“ไม่เป็นไร ทุกคนลงไปอยู่ชั้นใต้ดินหมดแล้วพวกข้างในปรับแต่งพื้นที่ไว้พร้อมรบเต็มที่ ถ้าข้างนอกยันไว้ไม่ไหวล่ะก็” มอลลี่บอก ทำเอาแคลหายสงสัยที่ชาวบ้านหายไปไหนกันหมด
ตูม ! เสียงระเบิดดังขึ้นข้างๆ คฤหาสน์ ตามด้วยเสียง ครืนของซากปูนที่ทลายลงมา กำแพงด้านข้างแตกแล้ว นั่นแสดงว่าพวกตนต้องรับมือกับเจ้ากลายพันธุ์อีกครั้งเสียงปืนของโจดังขึ้น
“พวกกลายพันธุ์เริ่มแห่เข้ามาทางซ้ายของคฤหาสน์แล้ว” เสียงโจดังขึ้นผ่านวิทยุ
“ต้องมีพวกมันบางคนที่คิดจะทำลายกำแพงอยู่แน่ๆ” อลิซสงสัย ขณะใช้ลูกซองเป่าซอมบี้ในชุดทหารกระเด็นไปกองกับพื้นหญ้า
เหล่าชาวบ้านที่อยู่ฝั่งซ้ายของคฤหาสน์ รีบยิงต้านพวกกลายพันธุ์ทันทีก่อนที่มันจะถลำเข้ามาในเขตมากกว่านี้
“จุดไฟเผามันซะ !” มอลลี่วิ่งไปตะโกนบอกเหล่าผู้ชายข้างหน้าเธอ เพราะพวกกลายพันธุ์มันกลัวไฟ “เอาแท่งไฟไปปักแถวที่ระเบิดซะ!” หัวหน้าหน่วยเล็กๆของชาวบ้านสั่งขึ้น
อยู่ๆ ก็เกิดเสียง หวีดที่เหมือนมีอะไรกำลังแหวกอากาศดังขึ้น ทำเอาพวกไบรอันต่างมองหน้าเพื่อหาคำตอบก่อนจะตามมาด้วยเสียง ตูม ที่ดังอยู่เหนือหัวพวกตน
โจที่ซุ่มยิงและเฝ้าสังเกตการณ์ข้างบนดูท่าจะโดนหมายหัวซะแล้ว ตนเห็นจรวดนั่นแต่ไกลรีบสะพายปืนหิ้วของเท่าที่ทำได้ วิ่งเข้าไปในห้องก่อนจะกระโจนหมอบลงกับพื้นห้องอย่างรวดเร็ว
“มันยังมีพรรคพวกอยู่อีกหรอวะเนี่ย !” โจสบถ
ครึก ! เสียงเหมือนปูนกำลังจะแตกดังขึ้นไม่หยุด ครืน ! แล้วมันก็พังทลายลงมาทับระเบียงชั้นสองทำเอาทั้งคฤหาสน์สั่นสะเทือน
“เข้าไปข้างใน !” ไบรอันผลักแคลกับอลิซเข้าไปในตัวคฤหาสน์ทันก่อนที่เพดานเหนือหัวจะร่วงหล่นลงมาตามแรงระเบิดไบรอันที่เห็นว่าตนวิ่งเข้าไม่ทันก็กระโจนออกมาด้านนอกกลิ้งตัวไปกับพื้นหญ้าหลบได้ทันหวุดหวิด มีชาวบ้านโชคร้ายโดนซากระเบียงหล่นทับดับไปสองสามคนเท่าที่ตนเห็นแต่ช่วยไว้ไม่ทัน
“โจ หามือระเบิดฝั่งมันให้เจอ” ไบรอันสั่งผ่านวิทยุ
“รับทราบ !” โจขานรับ พยุงตัวลุกขึ้น โซเซเล็กน้อย วิ่งเข้าไปข้างในอาคาร เปิดกระเป๋า พยายามหาสัญญาณสื่อสารของพวกมันแต่ก็ไม่เจอ“เหลืออยู่ทางเดียวสิน่า” โจเก็บของลุกขึ้นอย่างลุกลี้ลุกลนตอนนี้ข้างในคฤหาสน์แทบจะร้างผู้คนแต่เดิมมันก็ใหญ่มโหฬารอยู่แล้วกับมีคนอาศัยแค่ครึ่งร้อย ตอนนี้น่าจะเหลือไม่ถึงสามสิบแล้วด้วย โจวิ่งหาบันไดอยู่สักพักเพราะตนต้องขึ้นไปให้สูงกว่าเพื่อส่องหาพวกมัน
ไบรอันยังไม่ทันจะลุก ก็ปรากฏร่างซอมบี้ขึ้นตรงหน้า มันเป็นประเภทหน้าไหม้แทนที่จะเป็นพวกธรรมดา ชายหนุ่มถีบขามันทรุดลงคุกเข่ากับพื้นก่อนจะรีบลุกขึ้นพร้อมกับเข่าเข้าที่หน้ามันไปเต็มๆ ไบรอันใช้พันท้ายปืนกลฟาดไปที่หัวมันสองสามทีก่อนจะถีบมันหงายหลังกระแทกพื้นอีกครั้ง แต่มันก็ยังจะลุกขึ้นมาอีก ตนรีบกระหน่ำยิงจนหมดแม็ก มันนิ่งกับพื้นแต่ก็ยังไม่ตายอยู่ดี
“ไบรอัน ! ระวัง” แคลตะโกนลั่น ไบรอันยังไม่ทันจะหันก็ถูกมันอีกตัวพุ่งเข้าใส่มันปล่อยหมัดเข้าลำตัว ต่อด้วยกระแทกเข่า ไบรอันทรุดฮวบกับพื้น แรงพวกมันมากกว่าเขาซะอีก
“ทำไมพวกมันยังต่อสู้ได้ล่ะ” แคลสงสัย
“ไม่รู้เหมือนกัน” อลิซมุดแท่งปูนที่ล้มลงขวางช่องประตู ก้าวข้ามซากปรักทั้งหลายออกมาข้างนอกสำเร็จ มุ่งไปหาไบรอันที่ต้องการความช่วยเหลือด่วน
อลิซหยิบปืนยิงระเบิดขึ้นมาฟาดเข้าไปยังตัวที่อัดไบรอันก่อนจ่อปลายปืนเข้าที่ลำตัวของมันพร้อมลั่นไก เกิดแสงสีส้มแวบปลายปืน เจ้าซอมบี้กระเด็นไปข้างหลังเล็กน้อยแต่ก็ไปได้ไม่ไกลมากเพราะร่างมันพลันระเบิดแผละ ! เป็นชิ้นเนื้อ ของเหลวสีแดงกระจายสาดเป็นฝนเลือดทำเอาทั้งสามที่ใส่ชุดสีเทาถูกย้อมเป็นสีแดง
“ไหวมั้ย?” อลิซดึงตัวไบรอันขึ้น
“โหดมากอลิซ” ไบรอันมองหน้าอลิซ
กรี๊ด ! แคลกรีดร้องตกใจเมื่อมีมือมาคว้าเธอจากข้างหลัง เธอหันไปปรากฏร่างซอมบี้นับสิบที่อยู่ข้างใน “มันมาจากไหนกัน” เธอพลิกตัวสะบัดหลุดจากมันได้ ถีบมันไปข้างหลัง ก่อนยิงปลิดชีพ
“ต้องมีพวกโดนกัดแล้วไม่บอกแน่ๆ” อลิซสบถ เมื่อเธอลืมตรวจว่ามีใครโดนกัดรึเปล่า
เกิดเสียงปืนดังหลายชุดภายในคฤหาสน์ นั่นแปลว่ายังมีคนรอดอยู่บ้าง
“โจๆ ! ได้ยินมั้ย !” ไบรอันเรียกผ่านวิทยุขณะต่อสู้กับเจ้าตัวแรกที่ตนยังจัดการมันไม่ได้
“ฮะ ! อะไรนะ .... เหวอ !” โจตอบกลับ ก่อนจะร้องตกใจ พร้อมลั่นกระสุน ทั้งสามได้ยินชัดเจนนี่ในคฤหาสน์มีซอมบี้เท่าไรกันแน่ ชาวบ้านมีไม่ถึงครึ่งร้อยทำไมมันขึ้นไปข้างบนทั้งๆ ที่เหยื่ออยู่ข้างล่างซะส่วนใหญ่ได้
“ดูท่าข้างบนนี่จะมีซอมบี้ถูกขังไว้เยอะเลยนะ” โจตะโกนตอบเสียงหอบแฮ่ก
“นายอยู่ชั้นไหน!” ไบรอันตะโกนถามแข่งกับเสียงปืน
“กำลังจะขึ้นไปชั้นบนสุด” โจวิ่งหนีซอมบี้ที่วิ่งไล่ดูเหมือนตนจะรู้ว่าตัวเองเริ่มหลงทางซะแล้ว
ตุบ ! เสียงร่างกระทบพื้นดังขึ้นไกลๆ เป็นแคลที่ล้มลง เธอหมดสติล้มลงหน้าคฤหาสน์ ห่างจากไบรอันและอลิซที่ออกไปอยู่บนสนามหญ้าห่างไปหลายเมตรเมื่อต้องต่อสู้กับเหล่าซอมบี้ ถึงแม้ว่าเธอจะสู้มันได้ แต่ด้วยร่างกายที่บอบช้ำของเธอทำให้เธอต้านไว้ได้ไม่นาน
“แคล !” อลิซวิ่งเข้าไปหาแคลที่มีซอมบี้รายล้อมอลิซรัวกระสุนไม่ยั้งกำจัดซอมบี้ที่อยู่รอบบริเวณเธอก้มลงดูแคลที่เพียงแค่สลบไป มีเลือดซึมออกมาที่บาดแผลช่วงท้องของเธอหัวแคลกระแทกเข้ากับซากปูนที่แตกหัก เลือดไหลเป็นทางลงมาตามใบหน้าบาดแผลไม่ใหญ่มากนัก แต่ที่อลิซเป็นห่วงที่สุดคือ เธอโดนกัดเข้าที่แขน
“บ้าจริง ! แคล” อลิซหยิบกล่องยาต้านไวรัสของเธอออกมาไบรอันหันมายิงคุ้มกันให้พร้อมกับวิ่งเข้าไปหา
“เธอเป็นอะไร” ไบรอันถาม
“โดนกัดน่ะสิ ไม่รู้นานแค่ไหนแล้ว” อลิซฉีดยาต้านไวรัสเข้าร่างแคลพยุงตัวขึ้นช้าๆ พวกชาวบ้านเริ่มเสียท่าโดนกัดกันไปไม่น้อย มอลลี่กับพวกจำนวนหนึ่งยังสกัดอยู่ทางปีกซ้ายของอาคารที่เพิ่งพังทลายลงส่วนทางขวายังมีลุงที่ไบรอันเจอสั่งการพวกของตนอยู่อีกจำนวนหนึ่ง
..........
นอร่าหันมาตามเสียงอลิซที่ตะโกนเรียกแคล ก่อนจะเห็นว่าพวกนั้นกำลังพยุงตัวแคลท่ามกลางซอมบี้มากมายแค่สู้กับเจ้าหัวหน้านี่เธอก็เต็มกลืนพอแล้ว ฝีมือมันเก่งพอตัว ไหนเธอจะต้องคอยกำจัดเจ้าพวกที่ฉีดสารจนกลายร่างอีกเจ้าพวกนี้ก็ยังมีความเป็นมนุษย์อยู่เพราะยานั่นไม่ได้เปลี่ยนพวกมันไปซะหมด ทำให้พวกมันยังต่อสู้ได้
“อย่ามัวแต่สนใจทางอื่นสิจ้ะ จะพาลตายไม่รู้ตัวนา” เจ้าหัวหน้าพูด กระหน่ำทั้งหมัดทั้งเตะใส่นอร่าแต่เธอก็ยังรับและหลบได้อย่างคล่องแคล่ว ทั้งสองสู้กันตรงกลางสนามหญ้าหน้าคฤหาสน์ นอร่าเห็นว่าเจ้าหัวหน้ามันหยุดอยู่กับที่ดูท่าทีเธออยู่ก็รีบติดต่อไปยังฝั่งอ๋องทันที
“ทำไรกันอยู่ ทางนี้จะตายกันหมดแล้วยังไม่มาอีก” นอร่าเค่นเสียงถาม
“ทางนี้ก็จะตายเหมือนกันเนี่ย !” เอิร์นตอบกลับ
“เฮ้ย ! นั่นมันอะไรอีกวะนั่น” เอิร์นตะโกนถามนอร่าเห็นว่าฝั่งนั้นยุ่งๆ เลยตัดสายทิ้ง มุ่งความสนใจไปที่เจ้าตัวร้ายข้างหน้าเธอต่อทั้งคู่ยังคงยืนนิ่งราวกับกำลังพักยกกันอยู่
“นาย !” เสียงไบรอันที่ดังขึ้นดึงความสนใจนอร่าให้หันไปอีกครั้ง เห็นร่างที่เธอคุ้นเคยยื่นมือไปรับร่างของแคลจากอลิซมาอุ้มไว้กับตัว
“มาได้สักทีนะ” นอร่าถอนหายใจ หันกลับมาตั้งท่าต่อสู้อีกครั้งแต่ก็เห็นว่าเจ้าหัวหน้ามีท่าทีเปลี่ยนไปเมื่อเห็นบุคคลใหม่ที่เพิ่งปรากฏตัวยืนอยู่ในกลุ่มไบรอัน
..........
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in