หนังสือนิทานธรรมะอ่านเข้าใจง่ายและภาษาสละสลวยจากอาจารย์วศิน

“ข้าขอประณตน้อมสุดเศียรเกล้า

ไหว้นบเท้าอภิวาทด้วยใจเคารพ

ชีวิตของเราดีแล้วสุดประสบ

ที่จะพบเจอหนทางเจริญเอย”

     หนังสือเล่มนี้ เป็นหนังสือธรรมะที่อ่านแล้วสนุกกับเรื่องราวที่ไม่เคยรู้มาก่อนเกี่ยวกับพระอานนท์ และทำให้เราติดตามเรื่องราวพระอานนท์ตั้งแต่ต้นจนจบ

     คำสอนทุกคำสอนในเรื่องนี้ เป็นการถ่ายทอดมาจากนิทานธรรมะก็ตาม และเรื่องราวของท่านเป็นเรื่องราวที่อ่านแล้วนำไปใช้ปรับตัวกับชีวิตประจำวัน โดยเฉพาะการปรับอารมณ์ให้คงที่

“แม้ประทีปดวงใหญ่แห่งชมพูทวีปจะดับไปแล้ว

แต่ประทีปดวงน้อยคือพุทธอนุชายังอยู่

และส่องแสงเรืองรองต่อไป”

 - หลังปก - 

พระอานนท์กับพระพุทธเจ้า

     เรื่องราวของการเริ่มต้นก่อนที่พระพุทธเจ้าจะมีพระอานนท์เป็นพระอุปัฏฐาก ท่านได้เปลี่ยนพระอุปัฏฐากหลายรูป เพราะเนื่องจาก ไม่มีพระรูปไหนที่จะเข้าใจท่านได้ดีเท่าพระอานนท์ และพระอุปัฏฐากหลายรูปก็ไม่ยอมเชื่อฟังท่านด้วย โดยพระบางรูป ถึงขั้นทิ้งท่านให้โดดเดี่ยว

     เมื่อ 20 ปีผ่านไป ตอนนั้น พระพุทธเจ้าเริ่มเข้าสู่วัย 54 ปี ก็เปรียบเหมือนครึ่งค่อนอายุของมนุษย์แล้ว ท่านก็ตัดสินใจที่จะจัดให้มีพระอุปัฏฐาก และท่านเสนอชื่อพระอานนท์ และพระอานนท์ขอพรท่านอยู่หลายประการ แต่ประการหลักๆก็คือ ท่านไม่ขอรับของมีค่า อย่างเช่น บาตร จีวร ที่ประณีตจากพระพุทธเจ้า ท่านไม่ขอนอนในที่เดียวกับท่าน และหากท่านไปที่ไหนซึ่งที่ๆท่านไม่ได้ไป ก็ขอให้ท่านมาบอกธรรมะแก่พระอานนท์ ซึ่งพระพุทธเจ้ายอมรับพรนี้ทุกประการ

     พวกเราจะพบว่า ถ้าเป็นคนสมัยนี้ คงคิดว่า ตัวเองเป็นใหญ่แล้ว จะข่มคนอื่นได้ แต่พระอานนท์กลับขอในสิ่งที่ทำให้ตัวเองดูไม่ได้ยิ่งใหญ่อะไร เพราะใจที่ประเสริฐของท่านและลดความคิดร้ายของคนอื่นที่มีต่อพระพุทธเจ้ากับพระอานนท์ 

     เรื่องราวก็ดำเนินไปเรื่อยๆที่ท่านทำคุณให้พระพุทธศาสนามากมาย ไม่ว่า ท่านขอให้อนุญาตให้พระพุทธเจ้าบวชให้นางปชาบดีโคตมี ท่านได้ช่วยเหลือคนทุกชนชั้น จนกระทั่งมีนางทาสวางแผนมาบวชเป็นภิกษุณีเพราะชอบท่าน และตอนหลังก็ตัดใจได้ทีหลัง หลังจากฟังพระพุทธเจ้าเทศน์ เป็นต้น และหลังจากที่พระพุทธเจ้าท่านปรินิพพาน พระอานนท์ ท่านได้ตั้งใจฝึกจนเหนื่อย และในขณะที่กำลังจะเอนพัก ท่านบรรลุพระอรหันต์ และทันวันสังคยนาพระไตรปิฎก และเรื่องราวของพระอานนท์ยังอยู่ในใจของพวกเราที่เคารพท่าน และทุกคนหาอ่านเรื่องราวอีกมากมายในเล่มนี้ได้ต่อไป

หนังสือหลังปกของเรื่องพระอานนท์ พุทธอนุชา

     เราชอบหนังสือเรื่องนี้มาก เพราะเป็นหนังสือที่สนุกและได้ข้อคิดไปปรับใช้ในชีวิตประจำวัน โดยเฉพาะตอนที่นางทาสีหลงรักพระอานนท์ ทำให้เราคิดถูกว่า “ความรักเป็นความร้าย” ไม่ว่า รักแบบหญิงชาย หรือรักแบบใด ก็ทำให้เป็นทุกข์ได้ทั้งนั้น ถ้าหากรักไม่เป็นไปตามที่เราคาดหวังไว้ และสุดท้ายเราจะจัดการกับรักในแต่ละครั้งอย่างไร

“การจัดการที่ง่ายดายที่สุด คือ การวางใจให้ถูก

หลายครั้งที่คนเราทุกข์มาก ไม่ว่าจะด้วยเรื่องอะไร

และถ้าเราวางใจถูก ความทุกข์นั้นก็ผ่านพ้นไป”

Look A Breathe