ผม : เดี๋ยวๆอะไรมึงเนี่ย กูไม่เคยเลี้ยงหมาเว้ย ไม่สะดวกเลี้ยงด้วย (ผมคิดในใจ) 

         ฝรั่ง : อีก 3 วันไอจะกลับอเมริกาแล้ว ช่วยหาคนมารับเลี้ยงเจ้า Bubble นี่หน่อยสิ

         ผม : โอเคไอจะช่วยหาคนรับเลี้ยงเจ้า Bubble ให้จงได้ ไอ แฮฟ ทู โก นาว ไนซ์ ทู มีท ยู

        หลังจากนั้นพี่ฝรั่งก็ให้เฟสบุ๊คแกมา และให้ผมช่วยแชร์โพสหาพ่อแม่ใหม่ให้เจ้า Bubble ตอนแรกนึกว่าพี่แกจะให้ลูกหมามาเลี้ยง ผมตกใจหมดเลย

              2 วันผ่านไป....

        ยังไม่มีคนรับเจ้า Bubble ไปเลี้ยง

        ผมปรึกษาแฟนเพราะแฟนผมรักหมามาก

        สรุปคือแฟนผมรับเจ้า Bubble มาเลี้ยงครับ เหตุผลคือ จะนำเจ้า Bubble มารักษาให้หายก่อนแล้ว จะได้น่ารักๆ ไม่มีใครอยากได้ลูกหมาเป็นโรคไปเลี้ยงหรอก ขี้เหล่ด้วย แต่ตอนนี้แฟนผมต้องรับซื้อผลไม้อีก 3 เดือน ยังไม่ว่างเลี้ยง เลยเอาลูกหมาไว้บ้านผมก่อน...อ่าวเห๊ย!

 

  ผม : ... กะ ก็ได้ 

      ผมโคตรกังวล ไม่เคยเลี้ยงหมา แต่ก็เอาวะ รักษาให้หาย ถ่ายรูปดีๆ น่ารักๆ ก็คงมีคนเอาไปเลี้ยงต่อ

( Bubble โดนแฟนผมตั้งชื่อใหม่ว่า "มังคุด" เพราะช่วงนั้นเป็นฤดูผลไม้ออกพอดี)

        1 สัปดาห์ผ่านไป ผมเริ่มถ่ายรูป มังคุด

       

        1 เดือนผ่านไป มือถือผมเต็มไปด้วยรูปมังคุด

        1 ปีผ่านไป เข้าฤดูผลไม้อีกรอบ มังคุดตัวใหญ่มาก ทำตามคำสั่งได้ 3 คำสั่ง (ต้องมีขนมในมือด้วย) ชอบว่ายน้ำ ชอบนั่งรถเที่ยว ถ้าเปิดประตูรถให้นี่แม่งโดดขึ้นทันที ชอบนั่งมอไซด์ด้วย มังคุดมีสายตาที่อบอุ่น เราชอบกอดกัน นอนกลางวันเบียดกัน