เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
Music StoreI'M ME
น่าเสียดาย...
  • บางครั้งเราก็ไม่ได้อยากอยู่ในวงจรของการแข่งขัน แต่ด้วยสถานการณ์ในสังคมที่เราใช้ชีวิตอยู่มันมีส่วนอย่างมากที่บังคับให้เราต้องต่อสู้ ต้องแข่งขัน...

    เราแข่งกันไปเพื่อ? แข่งกับใคร?

    ก็เพื่อความอยู่รอด เพื่อถีบตัวเองออกมาจากความจนก็ดี ควาเขลาก็ดี หรืออาจจะเป็นความว้าวุ่นในจิตใจเราก็ดี สิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นพลังที่ผลักให้เราเข้าสู่วงจรการแข่งขันที่ไม่มีวันจบสิ้น...

    แน่นอนเมื่อเราพยายามแล้วมันไม่ได้อย่างที่หวัง ก็ต้องเสียใจเป็นเรื่องธรรมดาของชีวิต 
    และการแพ้เพราะไม่เคยได้ลงแข่ง มันเป็นเรื่องที่น่าเสียดายมาก 
    การที่เราไม่ได้สัมผัสรสชาติของการพ่ายแพ้ นั่นก็น่าเสียดายอีกเช่นกัน
    ความพ่ายแพ้ ความผิดพลาด แม้จะเป็นบาดแผลในตอนนี้ที่สะกิดเมื่อไหร่ก็จะมีอาการข้างเคียงเล็กๆ น้อยๆ ต่างกันไป แต่ในอนาคตมันจะเป็นบทเรียนให้เราได้จำ และแก้ไขข้อผิดพลาด เพื่อที่จะได้ไม่ทำซ้ำรอยเดิมอีก

    แล้วถามว่าเราแข่งกับใครบ้าง... ในชีวิตนี้เราแข่งขันกันมามากมาย ทั้งกับใครก็ไม่รู้ที่จู่ๆ ก็ต้องมาแข่งกัน และเขาอาจกลายเป็นมิตรเราในภายหลัง หรือจะแข่งกับเพื่อนในห้อง แข่งกับตัวเอง 
    แข่งทั้งๆ ที่รู้ว่าต้องแพ้ ก็ยังดีกว่าคิดไปเองว่าแพ้ทั้งๆ ที่ยัังไม่ได้แข่ง เพราะเราจะไม่ได้ประสบการณ์อะไรเลยจากการตัดสินความพ่ายแพ้นี้ด้วยของตัวของเราเอง จะเห็นว่าในการแข่งขันมันมีอะไรมากว่าการแพ้ชนะเสียอีก 

    ท้ายที่สุดแล้วการตัดสินความพ่ายแพ้ของตัวเองมันก็จะกลายเป็นปมด้อยในชีวิต ที่จะส่งผลกับเราในระยะยาว เราจะกล้วแพ้ กลัวตัวเองต้องเจ็บ และไม่กล้าข้ามผ่านความกลัวนี้ได้เสียที

    ต่อให้แพ้มันก็แพ้แค่ในสนาม แต่หัวใจเราไม่แพ้ 
    และฉันคิดว่าไม่มีชัยชนะอะไรที่น่าภูมิใจเท่าการชนะใจตัวเอง...

    ซุปเปอร์สตาร์ตลอดกาลอย่างพี่เบิร์ด ธงชัย ยังบอกเลย "ไม่แข่งยิ่งแพ้" 
    เป็นกำลังใจให้ทุกคนกล้าก้าวความกลัวในหัวใจรวมถึงตัวฉันเองด้วย...
    ปล. อย่าซ้ำเติมความพ่ายแพ้ใคร เพราะใช่ว่าเราจะชนะได้ทุกวัน


Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in