เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
Dear, DiaryYour writer
สามชาติสามภพ ป่าท้อสิบหลี่ 三生三世十里桃花
  • ❀ There is no spoil in this content ❀
    ❀ Everything is based on my own opinion, please use วิจารณญาณ in reading ❀

          ในที่สุด เราก็สามารถหาเวลาว่างดู ‘สามชาติสามภพ ป่าท้อสิบหลี่’ ฉบับภาพยนตร์ได้สักที หลังจากอ่านฉบับหนังสือจบไปแล้วเกือบครึ่งปีเลยทีเดียว ซึ่งหลังจากดูจบก็มีหลายความรู้สึกปะปนกัน บ้างก็คล้ายตอนอ่านหนังสือ บ้างก็แตกต่างไปจนเหมือนหนังคนละม้วน จึงเป็นสาเหตุที่ต้องจับปากกาขึ้นมาเขียนเลยหล่ะค่ะ

         ขอเกริ่นก่อนว่า เราเป็นคนชอบอ่านนิยายจีนและชอบดูซีรีส์ย้อนยุค รวมถึงประเภทที่ based on   famous novel อยู่แล้ว

            สำหรับ ‘สามชาติสามภพป่าท้อสิบหลี่’ นั้น เราตัดสินใจสั่งหนังสือมาอ่าน เนื่องจากทนความแรงของกระแสซีรีส์ไม่ไหว ประกอบกับบังเอิญได้ฟัง ost. จากทั้งซีรีส์และหนัง คือ เพลงดอกไม้ผลิบาน และ  เพลงภาพในสายลม ซึ่งทั้งทำนอง ความหมาย และความนุ่มนวลของเพลง เรียกได้ว่าถูกจริตของเราตั้งแต่ครั้งแรกที่ฟังเลยทีเดียว

    เพลง ดอกไม้ผลิบาน【繁花】- Dong Zhen
    เพลงภาพในสายลม【画风】- 后弦 Hou Xian

           สำหรับเพลงภาพในสายลม เราไม่เคยฟังเพลงของ Hou Xian มาก่อนเลย แต่ฟังแล้วชอบเสียงมากๆ อาจจเพราะเป็นแนวเพลงหรือความนุ่มแปลกๆ ทำให้ฟังแล้วนึกถึง Jay Chou เลย ♡

    ถ้าใครฟังแล้วชอบเหมือนเรา อยากแนะนำให้ไปฟังเพลง 唐宋元明清-后弦 นะ




  • Order the book @ http://www.linmou-seria.com
          เริ่มจาก 'สามชาติสามภพ ป่าท้อสิบหลี่' ฉบับหนังสือของถังชิว ซึ่งมีทั้งหมดสองเล่มจบ ในความคิดของเรา แม้ภาษาที่ใช้พรรณนาจะทำให้อ่านค่อนข้างยาก ทำให้ต้องใช้สมาธิและเวลาไปบ้างในการเข้าถึง แต่หากกล่าวถึงเนื้อเรื่องแล้ว ผู้เขียนสามารถดำเนินเรื่องได้อย่างน่าติดตาม คือ ค่อยเป็นค่อยไป มีครบทุกอารมณ์ ทั้งสุข เศร้า ซึ้งใจ สลับกันไปตลอด นอกจากนี้ ทุกการกระทำของตัวละครล้วนมีเหตุและผลในตัวเอง ปมปัญหาต่างๆก็ค่อยๆคลี่คลายออกอย่างไม่รีบร้อน สุดท้ายก็จบได้อย่างงดงาม ไม่ทำให้ผู้อ่านรู้สึกค้างคาแต่อย่างใด

            เนื่องจากเราคาดหวังกับ'สามชาติสามภพ ป่าท้อสิบหลี่' ฉบับหนังสือ ไว้ค่อนข้างมากในหลายแง่มุม ทำให้มาตรฐานความพอใจที่ตั้งไว้สูงตามไปด้วย แต่หลังจากอ่านจบ เรากลับไม่ได้รู้สึกมีอารมณ์ร่วมกับกับเรื่องราวของป๋ายเฉี่ยนและเยี่ยหัวไท่จื่อ มากมายอะไร ดังนั้น ถ้าหากถามว่า 'อ่านแล้วประทับใจถึงขั้นที่จะหยิบขึ้นมาอิ่านซ้ำในรอบปีนี้อีกหรือไม่?' คงต้องตอบว่า 'อาจจะไม่' 

            อย่างไรก็ตาม มิได้หมายความว่า หนังสือไม่ดีหรือไม่สนุก เรายังคงแนะนำให้ผู้ที่สนใจ 'สามชาติสามภพ ป่าท้อสิบหลี่' หาซื้อหนังสือมาอ่านนะ เพราะ การอ่านหนังสือจะช่วยทำให้เราเข้าใจและเข้าถึงตัวละครได้มากจริงๆ ✿

  •  

          มาถึงฉบับภาพยนตร์ ที่นำแสดงโดย นางเอกจีนในดวงใจตลอดกาลของเรา 'หลิวอี้เฟย' แล พระเอกที่ยิ้มก็นิดพิชิตใจ(เรา) 'หยางหยาง' ซึ่งเพียงแค่รู้ชื่อนักแสดงก็อยากดูแล้วค่ะ เพราะ ในความคิดของเรา ทั้งสองคนเหมาะกับบทมากๆ ประดุจป๋ายเฉี่ยนและเยี่ยหัวไท่จื่อ ที่หลุดออกมาจากหนังสือเลยทีเดียว

          'สามชาติสามภพ ป่าท้อสิบหลี่' ฉบับภาพยนตร์ มีความยาวเพียงประมาณหนึ่งชั่วโมงสี่สิบนาที ซึ่งถือว่าสั้นมากสำหรับการถ่ายทอดเรื่องราวทั้งหมด เราจึงไม่แปลกใจเลยว่า ทำไม? การดำเนินเรื่องของหนังค่อนข้างจะรวดเร็วและกระชับมาก รวมทั้งสาเหตุที่หนังจำเป็นต้องตัดเนื้อหาไปมาก(ถึงมากที่สุด) จนทำให้หลายๆคนที่ไม่ได้ทราบ background knowledge และ side story ของทั้งพระเอก นางเอก รวมถึงตัวละครอิ่นๆ มาก่อน อาจจะไม่เข้าใจและเข้าไม่ถึงเหตุและผลในการกระทำของตัวละครนั้นๆ

          สำหรับ บทภาพยนตร์ (plot) เรายังไม่ค่อยประทับใจเท่าไรนัก เรารู้สึกว่า 'สามชาติสามภพ ป่าท้อสิบหลี่' ที่เราเคยรู้จักมีความซับซ้อนและให้ mood ที่หลากหลายมากกว่านี้ แต่ระหว่างดูหนัง เราดูไปขำไป หรือบางช่วงก็เฉยๆไปเลยเสียอยา่งนั้น #ไม่ได้เบื่อนะ แค่ไม่มีfeeling expression
          ส่วนหนึ่งอาจมาจาก การที่เราอ่านหนังสือแล้ว ทำให้ไม่ได้ตื่นเต้นกับเนื้อหาของหนัง แต่ก็ยังแอบหวังว่า ฉบับภาพยนตร์น่าจะเขียนบทได้น่าประทับใจมากกว่านี้อยู่ดี อย่างไรก็ตาม ฉากรักโรแมนติคฉากน่ารักๆ หรือฉากซึ้งๆต่างๆ ยังอยู่ในระดับ acceptable นะ

       ต่อด้วย องค์ประกอบอื่นๆ ได้แก่ ชุด (costume) ที่ทำออกมาได้สวยงามตามท้องเรื่อง ส่วน ฉาก (background) และ CG (computer graphics) นั้น บางฉากก็สวยงามอลังกาลสมความคาดหมาย แต่บางฉากกลับดูล้นและไม่สมจริงเอาเสียเลย โดยเฉพาะ 'หมีกู่' ที่สร้างสรรค์ออกมาได้อย่างน่าเหลือเชื่อ...

    หมีกู่ น่าจะเป็นเพียงตัวละครเดียวที่เราไม่ได้คาดหวังอะไร แต่หนังก็ยังสร้างความตกตะลึงให้ได้

          สุดท้าย คือ นักแสดง (cast) ซึ่งสำหรับเราแล้ว ถือว่าเป็นส่วนที่สำคัญมากๆเลยทีเดียว เพราะ หากนักแสดงให้ความรู้สึกขัดกับคาแรกเตอร์ตามหนังสือ แม้ว่าเราจะชอบเนื้อเรื่องอย่างไร ก็คงจะไม่ติดตามลมอย่างแน่นอน

          โดยส่วนตัวแล้ว เราค่อนข้างชอบการเลือกนักแสดงของฉบับภาพยนตร์มากกว่าฉบับซีรีส์ สำหรับบทป๋ายเฉี่ยน หลิวอี้เฟย คือ perfect choice ไม่ว่าจะเป็นความสวย อารมณ์ที่สื่อออกมาผ่านดวงตา หรือแม้น้ำเสียง ก็ให้ความรู้สึกกลมกล่อมพอดีเหลือเกิน แต่ก็คงเทียบกับเรื่องอื่นๆที่หลิวอี้เฟยเคยแสดงมาไม่ได้ ด้วยตัวบทและหลายๆอย่าง 


          ส่วนบทเยี่ยหัวไท่จื่อ หากมองแค่ appearance เราให้หยางหยาง 10/10 เลยค่ะ เพราะ นี่แหละ! คือ เยี่ยหัว ที่เรามโนไว้ตอนอ่าหนังสือ แต่หากพูดการแสดงแล้ว เราเชื่อว่า หลายๆคนคงเคยได้อ่านหรือได้ยินมาบ้างว่า พระเอกในซีรีส์เล่นดีกว่า ซึ่งก็ต้องยอมรับว่า จ้าวโหย่วถิง พระเอกจากฉบับซีรีส์เล่นเก่งกว่าจริงๆค่ะ ขนาดเราดูแค่ MV ยังรู้สึกว่าเค้าเล่นดีจริงๆ ซึ่งจุดนี้ก็ได้ช่วยลบคำครหา เรื่องความหล่อ(ไม่พอ)ในช่วงแรกที่จ้าวโหย่วถิงมารับบทเป็นเยี่ยหัว ทั้งนี้ เราอยากให้เครดิตกับคนเขียนบทด้วย เพราะ การที่ผลงานการแสดงจะออกมาดี ส่วนหนึ่งก็มาจากบทที่ดีด้วย

    จ้าวโหย่วถิง พระเอกจากซีรีส์

    อย่างไรก็ตาม แม้หยางหยางจะไม่ได้ทำให้เรารู้สึก 'wow' แต่เราก็ไม่ได้รู้สึกว่า หยางหยางเล่นไม่ดีอะไรมากมาย โดยรวมแล้ว เราก็รู้สึกโอเคกับหยางหยางในบทนี้ อาจจะเป็นเพราะแค่มองหน้าหยางหยางก็รู้สึกดีแล้วอ่ะ♡ 

    ปล. เราชอบหยางหยางและตัดสินใจดูเรื่องนี้ก็เพราะ หยางหยาง และจะเป็นกำลังให้หยางหยางต่อไปค่ะ

       ความจริงแล้ว เรามองไม่ความจำเป็นที่จะต้องเปรยบเทียบภาพยนตร์กับซีรีส์เลย เพราะ ทั้งภาพยนตร์และซีรีส์ล้วนมีรูปแบบและเสน่ห์ที่แตกต่างกันอย่างอยู่แล้ว ขึ้นกับว่าแบบไหนถูกจริตกับเรามากกกว่าต่างหาก

       ในฉบับภาพยนตร์ แม้ตัวละครอื่นๆจะมีแอร์ไทม์ค่อนข้างน้อย แต่ก็สามารถทำออกมาได้อย่างไม่รู้สึกขัดกับเรื่อง ยกเว้น! เพียงตัวละครเดียว คือ เจ๋อเหยียน ซึ่งเรารู้สึกไม่โอเคจริงๆ ในความคิดของเรา     เจ๋อเหยียนควรจะดูละมุนกว่านี้ และตามหนังสือ เจ๋อเหยียน คือ ไม่แก่อ่ะ แต่ในหนังจะเป็นอย่างไรนั้น คงต้องให้ภาพอธิบาย...


    Watch : https://youtu.be/fyCEq-mIpYw
    Spoil  : http://www.newszociety.com/02/2017/biz/actor-of-ten-great-iii-of-peach-blossom-series/

  • ส่งท้าย

        ‘สามชาติสามภพป่าท้อสิบหลี่’ นั้น สมควรแก่การเป็นกระแสอย่างไม่ต้องสงสัย ทั้ง หนังสือ ซีรีส์ภาพยนตร์ และแม้แต่เพลงประกอบ ถูกสร้างสรรค์ขึ้นด้วยเสน่ห์ที่แตกต่าง แต่ล้วนน่าติดตามในแบบของตัวเอง ทุกๆองค์ประกอบที่สอดประสานจนเกิดเป็นเรื่องราว ยังคงทิ้งภาพความประทับใจไว้ในใจเรา

            สุดท้าย สิ่งที่อยากฝากเป็นแง่คิดไว้ คือ เรื่อง ความคาดหวัง ไม่ว่าจะกับเรื่องใดๆก็ตาม เพราะ การที่เราคาดหวังกับเรื่องใดเรื่องหนึ่งมากจนเกินไป อาจทำให้เราละเลยที่จะพิจารณาเรื่องนั้นๆ อย่างถ่องแท้ ตามความเป็นจริง

    รัก,
    WIPASANE
Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in