ทั้งเรื่องที่คิดแล้วก็ลงมือทำ 

ทั้งเรื่องทำไปแบบไม่ต้องคิด 

ทั้งเรื่องได้แค่คิด แต่ทำอะไรไม่ได้

ละก็ป่วยขึ้นมาแง หมดแรงมากจริงๆ

เริ่มจากเรื่องที่คิดแล้วก็ลงมือทำละกัน
จะเล่าทั้งหมดเลย ตั้งแต่แรกเลย

ย้อนกลับไป หนึ่งปีพอดี

เดือนกันยายน 2017

เป็นฤดูกาลเริ่มต้นปีการศึกษา ตอนนั้นกำลังจะเข้ามหาลัยปีแรก

เราเรียนอยู่ที่ลอนดอน ประเทศอังกฤษ

จริงๆอยู่มาแล้วหนึ่งปี แต่ตอนนั้นเรียนเป็นคอลเลจอยู่ที่เมืองอื่นไกลๆ

จำได้ว่าตอนขึ้นเครื่องมาอังกฤษรอบนั้นคือ ไม่ร้องไห้

แล้วภูมิใจมาก แล้วก็ไม่เศร้า ไม่ร้องไห้เลย เป็นช่วงเวลาซักพัก

ไม่รู้ทำไมตอนนั้นถึงเข้าใจว่าการไม่ร้องไห้ = ชั้นเข้มแข็ง

มองย้อนกลับไปมันไม่ใช่เลย

เหมือนหลอกตัวเองว่านั่นคือความพอซซิทีฟ

สรุปสั้นๆปีการศึกษานั้นทั้งปี ดีเพรสมาก

เนื่องจากตัวเราเอง ที่ไม่กล้าจะออกไปเจอใคร ไม่กล้าจะลองอะไร ไม่กล้าทำอะไร

ไม่ใช่ตัวเองที่ดีที่สุดเลย ก็รู้ว่าตอนนั้นยังไม่เข้าใจตัวเอง

ไม่รู้ว่าตัวเองต้องการอะไร ตัดสินใจอะไรไม่ได้ ไม่รู้ว่าอะไรควร อะไรไม่ควร

ตอนนี้ ก็คิดว่ารู้มากขึ้นนะ

เริ่มโตขึ้นละมั้ง

เรามีความคิดที่จะหางานทำพาร์ทไทม์ที่อังกฤษ แต่ยังไม่ได้ทำ

กลับมาไทย บังเอิญได้ฝึกงาน คิดว่าเป็นเปลี่ยนอะไรหลายๆอย่างมากๆ

การฝึกงานครั้งแรกในชีวิต เราทำอยู่หนึ่งเดือน เป็นบริษัทเล็กๆของอังกฤษ

พนักงานมมีไม่มาก และมีหลายชาติ

ถามว่าจริงๆงานเราเนี่ยได้ทำอะไรบ้าง คือก็ไม่ได้ทำอะไรมากหรอก

แต่ว่ามันเกิดอะไรที่เป็นครั้งแรกของเราขึ้นเยอะมากๆ

เขียนซีวีอันแรก ที่โล่งๆเพราะไม่มีประสบการณ์อะไรเลย

ได้ตัดสูทชุดแรก ได้ใส่ชุดทำงาน และไปทำงาน

ได้รู้จักคนที่อายุเกือบเท่าแม่เรา แต่เรียกเค้าว่าพี่ และมีฐานะเป็นเพื่อนร่วมงาน

หลักๆเลยก็คือ การได้เจอคนใหม่ๆในชีวิต แบบที่เราไปมีปฏิสัมพันธ์กับเค้าจริงๆ

เรากล้าที่จะใช้ชีวิตมากขึ้น เรารู้สึกมีค่ามากขึ้น

สิ่งที่เกิดขึ้นต่อมาก็คือแฟนเราจะต้องไปออสเตรเลียหนึ่งปี

ตอนนั้นเราไม่กลัวอะไรแล้วแหละ เพราะก็รู้เรื่องนี้มานานแล้ว

สิ่งที่เราทำก็คือเราตั้งใจว่าจะทำงาน เก็บเงินไปหาเค้า

กลับมาอังกฤษเราก็สมัครงาน

สมัครไปหลายงานก็ไม่ค่อยมีใครตอบ

ก็เลยตัดสินใจโทรไปร้านไทย

ซึ่งทีแรกเนี่ยไม่ค่อยอยากทำร้านไทย

ด้วยเหตุผลส่วนตัว

แต่สุดท้ายก็ได้ทำ และชอบ ชอบมากด้วย

แต่เหนื่อยชิบหาย

หลังจากนั้นก็ต้องฝึกงานสองอาทิตย์อีกครั้ง

ฝึกงานเก่งมากเนอะ

แล้วทีนี้ป้าก็มาหา ก็วุ่นวายทั้งเรื่องป้าและทั้งงาน

แล้วเจ้านายก็มาหาอีก ละก็พากันเที่ยวหนักมากเพราะนายยังเด็ก

ก็คือเป็นเพื่อนกันอะแหละ แล้วก็ย้ายเข้าหอใหม่ ของเยอะชิบหาย

ละเนี่ยก็ป่วย

ละห้องก็ยังรก ตอนนี้ก็สามทุ่มแต่จะนอนละกูไม่ไหวบาย