ก่อนจะพาผู้อ่านทุกท่านเข้าสู่เรื่องราวประสบการณ์การฝึกงานของเด็กเอกวรรณฯเด็กปีสามคนนี้  อยากจะเล่าท้าวความย้อนกลับไปถึงครั้งแรกที่ฉันได้รู้จักที่นี่กันเสียก่อน  วันนั้นฉันเดินทางมาเยี่ยมเยือนงาน "เดิ่นนี้ดีจัง" ที่อำเภอปากช่อง  จังหวัดนครราชสีมา  ตามคำเชิญชวนของครูปรีดา  ปัญญาจันทร์  ซึ่งได้พบกันโดยบังเอิญ  และได้เป็นตำแหน่งลูกมือครูปรีดาทำกิจกรรมโดยสดุดีอย่างไม่ทันได้เตรียมตัว  ครูปรีดาพาฉันมาแนะนำและอยากให้มารู้จักกับพี่ ๆ กลุ่มนี้  เอ่ยปากชมเลยทีเดียวว่าพี่เขาทำงานกันเก่ง  ซึ่งก็คือกลุ่ม "ไม้ขีดไฟ" นั่นเอง  หลังจากที่ได้เดินดูงานรอบ ๆ ก็รู้สึกประทับใจและสนใจการทำงานในลักษณะส่งเสริมสังคม  เลยตัดสินใจอยากลองมาฝึกงานที่นี่เพื่อเรียนรู้รูปแบบการทำงาน  และแนวคิดของคนทำงานเพื่อสังคมดู  และนี่ก็เป็นที่มาของการรู้จักกันกับกลุ่มไม้ขีดไฟจนได้มาฝึกงานที่นี่ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา

ครูปรีดาเล่านิทานให้เด็ก ๆ ฟังและพาทำกิจกรรมจากนิทานในงานเดิ่นนี้ดีจัง

ในงาน "เดิ่นนี้ดีจัง" เป็นกิจกรรมที่จัดขึ้นโดยความร่วมมือของหลาย ๆ องค์กรที่ทำงานเพื่อสังคม  พัฒนาและส่งเสริมการเรียนรู้ของเด็กและเยาวชน  อาทิ  กลุ่มรักษ์เขาใหญ่  กลุ่มใบไม้  กลุ่มท่ามะปราง กลุ่มเยาวชนต้นกล้า  และกลุ่มไม้ขีดไฟ  คำว่า "เดิ่น" ในภาษาโคราชแปลว่า  พื้นที่กว้าง  ลานกลางบ้านซึ่งงานนี้จัดขึ้นเพื่อเป็นพื้นที่เเห่งการเรียนรู้ของเด็ก ๆ มีซุ้มต่าง ๆ ให้เด็กได้เข้ามาทดลอง  ลงมือทำด้วยตนเองกับกิจกรรมและงานหัตถกรรมจากธรรมชาติ  บางซุ้มเป็นองค์ความรู้พื้นถิ่นที่น่าสนใจอย่างเช่น ไข่ปาม คือการทอดไข่บนใบตองโดยไม่ต้องใช้น้ำมันซึ่งเป็นภูมิปัญญาพื้นบ้านที่ใกล้จะสูญหายไปแล้ว  กิจกรรมต่าง ๆ ทั้งสนุกและส่งเสริมการเรียนรู้ของเด็กซึ่งหาไม่ได้ในห้องเรียน  เป็นการเรียนรู้ในชีวิตจริงแบบไม่อิงทฤษฎี  ให้เด็กได้ลงมือคิดสร้างสรรค์  และเเก้ไขปัญหาร่วมกันโดยรู้จักคิดนอกกรอบ  เป็นการส่งเสริมให้เด็กเติบโตได้อย่างเบ่งบาน  และใช้ชีวิตอย่างมีความสุขในสังคม