ไม่มีเสียงตอบรับจากทั้งเจมส์และเซ็ธที่อยู่ด้านหน้า

    "เป็นอะไรกัน นี่มันโร้ดทริปนะเว้ย คึกคักกันหน่อยดิ"

    "ถ้าสลับกันให้นายเป็นฝั่งถูกเอาปืนจ่อหัวบ้าง นายก็คงคึกไม่ออกเหมือนพวกเรานั่นแหละ" เซ็ธตอบ

    "ก็นายสองคนไม่ใช่เหรอ ที่ทำตัวเองจนต้องมาตกอยู่ในสถานการ์ณแบบนี้" ไทโรนใช้ปืนตบที่เบาะรถเบาๆ โชว์ให้เห็นว่าใครที่เป็นฝ่ายคุมเกมส์ "เปิดวิทยุให้หน่อยเซ็ธ เราไม่ชอบให้บรรยากาศมันเงียบ"

Jumping up and down the floor,
My head is an animal...

    ชายผิวสีดีดนิ้วตามจังหวะเพลง โดยที่มืออีกข้างก็ยังจับปืนไว้แน่น "นี่วงโปรดเลยนี่เนี่ย Of Monsters and Men เพลงนี้ดังสุดละ พวกนายเคยฟังไหม"

    ทั้งเจมส์และเซ็ธส่ายหัว "นึกว่าคนดำจะตอบฟังแต่เพลงฮิปฮ็อปซะอีก" เจมส์พูด

    "นี่นายเป็นพวกเหยียดผิวหรือไงวะ" ไทโรนตะคอกสวน "ไม่ใช่ว่าไอ้มืดทุกคนจะชอบแร๊พ จำไว้" เขาเปิดกระจกรถ ลั่นไกปืนรัวๆสามครั้งด้วยความโมโห

    เจมส์ไม่ตอบ ได้แต่ก้มหน้าก้มตาขับรถต่อไป 

    ไทโรนเป็นมือขวาคนสนิทของ เจฟ ซีเนียร์ เจฟผู้พ่อซึ่งเป็นหัวหน้าแก็งค์มาเฟียหนึ่งในหลายๆแก็งค์ในย่าน นอร์ธ ดาโกต้า แห่งนี้ .. ด้วยความที่ไทโรนเป็นคนผิวสีคนเดียวในเมือง การที่เขาเติบโตมาพร้อมกับวิถีชีวิตของคนขาวทำให้มีนิสัยไม่เหมือนคนผิวสีทั่วไป 

    ไม่ว่าจะเป็นการดูหนัง ฟังเพลงนอกกระแส ปลูกต้นตะบองเพชร ดื่มกาแฟดริป เลี้ยงแมว แถมเขายังชอบเรียกแทนตนเองว่า 'เรา' และที่สำคัญ ไทโรนไม่ฟังเพลงฮิปฮ็อป และไม่กินแตงโม เพราะมันทำให้เขารู้สึกเหมือนถูกคนขาวเหมารวม

...

    ทุ่งหิมะขาวโพลน สีขาวของหิมะตัดกับพื้นสีดำของถนนที่ไกลออกไปสุดลูกหูลูกตา มีตุ๊กตาหิมะตัวหนึ่งตั้งอยู่ข้างถนน แต่ทว่าตุ๊กตาหิมะตัวนั้นไม่ได้มีสีขาวกลมกลืนไปกับทุ่งหิมะ มันเป็นสีแดง

    "เห็นตุ๊กตาหิมะนั่นไหม" ไทโรนชี้ "จอดตรงนั้น"

    เจมส์ตะลึงกับสิ่งที่เห็นจนเกืิอบจะลืมใส่เกียร์P ตุ๊กตาหิมะที่ว่าเป็นก้อนหิมะสองลูก ปั้นซ้อนทับกัน มีศพส่วนหัวสภาพซีดเผือดตั้งอยู่ข้างบน แล้วก็ส่วนแขนกับขา ปักอยู่ตามหิมะก้อนบนและก้อนล่างตามลำดับ

    "เชี่ยอะไรวะเนี่ย" 

    "แถวบ้านเรียกว่า โมเดิร์นอาร์ต" ไทโรนยิ้มมุมปาก "นายสองคนลงจากรถ ไปปั้นแบบนั้นคนละตัว" เขาชี้ไปที่ตุ๊กตาหิมะ "ถ้าภายในหนึ่งสัปดาห์ ยังหาเงินมาคืนไม่ได้ นายสองคนจะได้มาอยู่เป็นเพื่อนไอ้หมอนี่"

    'อาร์ตบ้านพ่อเอ็งสิ' เซ็ธคิดในใจ

    หลังจากที่ทั้งเซ็ธและเจมส์ปั้นตุ๊กตาหิมะเสร็จ ทั้งคู่ก็กลับขึ้นรถ แล้วทั้งสามคนก็ขับรถกลับไปทางเดิมที่ขับมาในตอนแรก

...

    เซ็ธนอนขดอยู่บนโซฟา ทำหน้าเซ็งๆพร้อมกอดบ้องกัญชาสุดหวงไว้ในอ้อมอก "ไอ้บ้านั่นมันไม่เต็มชัดๆ โคตรโรคจิตเลย โมเดิร์นอาร์ตพ่ออาร์ตแม่มึงดิ"

    "มันคือไอ้โรคจิตที่ถูกเจ้าหนี้ของพวกเราส่งมาไง" เจมส์ถอนหายใจ

    "แล้วเราจะหาเงินสี่หมื่นมาจากไหนวะ"

    "รู้แล้ว จำไอ้เด็กสามตัวที่มันมาซื้อกัญชาจากเราได้ไหม ที่มันมีไอ้อ้วน ไอ้ผอมๆผมหยิกๆ แล้วก็ไอ้เด็กผมดำหน้าง่วงๆหน่อยอ่ะ"

    "อ๋อ จำได้ละ" เซ็ธพยักหน้า