"...จะให้เธอจนกว่าเธอจะรัก
บอกรักเธอจนกว่าเธอนั้นจะยอม
เธอคือความสุขของฉัน ถ้าเธอไม่รับมัน
ให้ฉันเริ่มต้นอีกกี่ครั้งก็พร้อม
.....
หากสุดท้าย เธอไม่เปลี่ยนใจ
ไม่เป็นไรใจฉันก็ไม่ยอม ... เปลี่ยนไป
ถ้ารอให้ฉัน หยุดหัวใจ
คงต้องรอให้โลกหยุดหมุนไปก่อน"

เคยฟังแล้วรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นฟอเรสท์กั๊ม
ที่ฝนตกแดดออกก็ยังวิ่งไปเรื่อยๆ...
...ซักวัน
....คงถึงเส้นชัย...

แต่มีบางเส้นชัย ที่ไม่เคยมีอยู่ตั้งแต่แรก

-เป็นแบบนี้ต่อไปไหม-
-ได้^^-
-คุยไปเรื่อยๆ-
?
-อย่าคาดหวัง-
-โอเคคคค-

ความรู้สึกในตอนนั้น ดีใจเหมือนจะไปจุดพลุ
...ขอแค่โอกาส
........ขอแค่ได้คุย

'น้ำเซาะหินทุกวัน หินมันยังกร่อน ภาษาอะไรกับใจคน
เดี๋ยวจะทำให้ดู'

ตลอดระยะเวลาเกือบสองเดือนที่คุยกันทุกวัน
ตลอดระยะเวลาที่ได้รับโอกาสนั้น
...นอนไม่หลับเลยซักคืน

มีแต่ความทุกข์ใจ
ฟีดแบคจะเป็นยังไง?
เข้าไปได้เท่าไหร่แล้วนะ?
ทำยังไงถึงจะทำคะแนนได้มากขึ้น?

ทุกข์จนรู้สึกตัวว่า ...นี่มันไม่ถูกต้อง...
ทุกข์...จนลืมความรู้สึกแรกเริ่มไปชั่วขณะ
ทุกข์....จนต้องมาตั้งสติใหม่

นี่เรากำลังทำอะไร?
กำลังวิ่งไปไหน?

นี่ทำเพื่อตัวเองหรือเพื่อเค้า?
รักเค้าหรือรักตัวเอง?
ความคาดหวัง ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ

ยิ่งคาดหวังยิ่งทุกข์ใจ

เผลอลืมไป
แรกเริ่มที่ตั้งใจ....
'ตราบเท่าที่เธอมีความสุข เรายังไงก็ได้'
กลายเป็น
...เราอยากได้ ทำยังไงถึงจะได้?

ตกลงรักเค้า ..หรือรักตัวเอง?

ความรักบางแบบ
ต้องถอยออกมามองไกลๆ
เพราะเมื่อไหร่ที่ใกล้เกินไป
ความคาดหวัง มักทำให้ความรักเปลี่ยนรูปแบบไป

เกือบปีแล้วที่เดินออกมา หวังว่าเธอคงสบายดี

ความรู้สึกดีที่ให้อยู่ฝ่ายเดียว
คนที่เป็นฝ่ายรับก็ลำบากใจไปไม่น้อยกว่ากัน
ความรักที่ดีไม่จำเป็นต้องเป็นความรักที่สมหวัง
แต่เป็นความรักที่ทำให้เราโตไปในทางที่ดีขึ้น
....
เมื่อเราคาดหวังให้น้อยกว่ารักความทุกข์จะเบาลง

"...6ปีแล้ว"

'ใจคนใช่จะเปลี่ยนกันง่ายๆ
.......
ความรักก็เช่นกัน'