เราไม่เข้าใจว่าพี่ๆเขาหายไปไหนกันทุกวันตอน 16.00
ทุกวันตอนประมาณสามโมงปลายๆ พี่ๆในแผนกทุกคนจะดูร้อนรนราวกับกำลังรีบไปไหน ซึ่งแรกๆเราก็ไม่กล้าถาม เห็นพี่เขาชอบซุบซิบๆคุยกันได้ใจความประมาณว่า "มายังวะ?" "วันนี้จะมารึเปล่า?" "วันนี้สั่งไรดี?"
เราและเพื่อนฝึกงานจะมองหน้ากันเลิ่กลั่ก ไม่เข้าใจว่าเขาคุยเรื่องอะไรกัน ถามว่าอยากรู้ไหมก็อยากรู้
จนกระทั่งวันหนึ่งก็ได้คำตอบที่ว่าพี่ๆเขาออกไปซื้อไส้กรอก
ใช่...ไส้กรอกปิ้งหลังบริษัท.
มีวันหนึ่งเราเดินออกมาจากห้องน้ำพร้อมพบว่าพี่ๆทุกคนหายไปหมด เพื่อนฝึกงานเราเลยเล่าให้ฟังว่าพี่ๆเขาออกไปซื้อไส้กรอกปิ้ง ส่วนเพื่อนเราก็ได้ฝากเขาซื้อไป (กูมาไม่ทัน ล้องห้าย)
และแล้วพี่เขาก็กลับมาพร้อมไส้กรอกหลายถุง และยื่นไส้กรอกให้เพื่อนเราถุงนึง เป็นใส่กรอกแดงๆเล็กๆราดซอสหวานๆเผ็ดๆ กลิ่นรัญจวนชวนกินสุดๆ โอ้โห..
เราไม่รู้ว่าเพราะเวลา16.00เป็นเวลาที่อาหารกลางวันเริ่มย่อยและทุกคนเริ่มหิวหรือเป็นเพราะร้านไส้กรอกร้านนี้มหัศจรรย์จริงๆแต่เราพูดได้คำเดียวว่าหลังจากที่เราขอเพีื่อนกินไปคำนึงก็ค้นพบว่าแม่งอร่อยมาก
วันรุ่งขึ้นเราจึงฝากพี่เขาซื้อโดยการบอกว่า "เอาอันแดงๆเล็กๆค่ะพี่" (ฟังแล้วติดเรทชอบกล) เพื่อที่จะยืนยันว่ามันอร่อยจริงๆหรือวันนั้นเราแค่หิว สรุปคือ..มันอร่อยจริงๆ
เราเลยรู้สึกว่าไม่ได้การละ เราจะต้องลองมากกว่าแดงๆเล็กๆ และเราจะไม่ฝากเขาซื้ออีกต่อไป! เราจะออกไปซื้อด้วยตัวเอง จะต้องรู้ให้ได้ว่ามันมีอะไรขายบ้างและจะลองชิมให้หมด!
และแล้ววันนี้ก็เป็นฤกษ์งามยามดีที่เราจะได้ลงมาซื้อจริงๆซักที (หลังจากที่รอมาหลายวัน ป้าเขามาขายแป้ปเดียวแล้วเขาจะเข็นไปที่อื่นไวมาก บางวันลงมาไม่ทัน) เป็นรถเข็นไส้กรอกที่ตามตัวยากมากจริงๆ มาช้าไปแค่ไม่กี่นาทีป้าเขาก็เข็นหนีไปซะแล้ว ;_;
วันนี้เราตัดสินใจซื้อแดงๆเล็กๆกับไส้กรอกชีสมากิน (ติดใจอันแดงๆเล็กๆมากให้ตายเถอะ)
วันนี้เราตัดสินใจกินแบบน้ำจิ้มผสม (น้ำจิ้มหวานกับซีฟู้ด) ความดีงามของร้านนี้อีกอย่างคือป้าเขาแถมผักให้เยอะมาก กินด้วยกันสุดจะแซ่บ
บอกเลยว่าพวกหล่อนไม่มีทางเข้าใจความอร่อยของไส้กรอกปิ้งหลัง Pomelo จนกว่าจะได้มาลองชิม พูดจริงๆไม่ได้โม้ เป็นอีกหนึ่งความประทับใจของชีวิตฝึกงานเลยก็ว่าได้ (พูดง่ายๆคือเห็นแก่กิน)
อร่อยไม่อร่อยดูเอาเอง ขนาดน้องๆทั้งสองตัวยังเดินน้ำลายสอมาขอกินเลย!
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in