คนแปลก(หน้า) ในงานหนังสือ : Stranger - My First Time I

ชอบการเดินทาง
เพื่อออกไปพบอะไรใหม่ๆ
พูดคุยกับคนแปลกหน้า
ได้ทำความรู้จัก
ไม่ใช่เพียงเเค่กับสิ่งใหม่ๆ คนใหม่ๆ
แต่ที่มากกว่านั้นคือได้ทำความรู้จัก
กับตัวตนจริงๆของเรามากขึ้น
ในการพบเจอทุกครั้ง
มันจะมีสิ่งที่ซ่อนอยู่ให้เราค้นหา
บางสิ่งแสดงออกชัดเจน
บางสิ่งต้องคิดทบทวน
บางสิ่งต้องให้เวลากับมัน
ชินกับการออกไปไหนมาไหนเสมอ
ไม่ว่าจะใกล้หรือไกล
เเค่ก้าวออกจากจุดเดิม
เราว่ามันก็คุ้มค่าเเล้วนะ
หลายๆที่ ที่ไปมา
ในช่วงเวลานั้นเราไม่ได้รู้สึกอะไร
แต่พอเวลาผ่านไป
ความคิดมุมมองก็เปลี่ยนไป
กลับนึกย้อนขึ้นมาใหม่ได้เอง
ทำไมความคิดชอบเเล่นดึกดื่นนะ
ทุกคนเป็นกันมั้ย?
เมื่อสัปดาห์ที่ผ่านมา
มีงานหนังสือภาคตะวันออกเฉียงเหนือ
มหกรรมหนังสือครั้งยิ่งใหญ่สุดในอีสาน
จัดขึ้นที่หอกาญฯมหาวิทยาลัยขอนเเก่น
ไปงานสองรอบ ไปและกลับ
ไม่ใช่ว่าบ้านเราอยู่ขอนแก่น
อยู่ต่างจังหวัด ต้องนั่งรถชม.ครึ่ง
แต่กับอะไรเเบบนี้เราทุ่มเทเสมอ
วันอังคารที่ผ่านมาคือวันสุดท้าย
เลยตัดสินใจไปอีกไปเดินเล่น
เผื่อได้หนังสืออะไรติดมือกลับบ้าน
เเน่นอนว่าไม่รอดโดนไปตามระเบียบ

อยู่ในมหาลัย ไปไหนไม่ยากเลย
ชอบที่จะนั่งรถโดยสารสาธารณะ
ทำให้ได้มองวิว ดูความเป็นไป
ดูเส้นทางที่คนส่วนใหญ่ใช้
ได้คนรู้จักใหม่ๆ ที่นั่งข้างๆ
ได้อ้อมไปที่อื่นก่อนจะถึงที่หมาย
ดูเสียเวลาไปหน่อย
แต่กับสิ่งที่ได้มามันมากกว่า
ก็คุ้มที่จะอ้อมเลยเเหละ
ที่มข. มีรถเวียนที่ไปหอกาญฯ
รถเวียนสายสีส้ม เป็นสายสันโดษ
เรียกได้ว่าสายนี้จะออกมาที่หอกาญฯโดยเฉพาะ
ถ้าขึ้นสายนี้เลยเดาไม่ยากว่าต้องไปงานหนังสือ
เรานั่งมาจากต้นสาย
พร้อมกับคุณตาคนนึ่ง
เป็นคุณตาที่สูงโปร่ง และยังดูเเข็งเเรงมากๆ
ตาเเกนั่งตรงข้ามเรา
ไม่ได้คุยกันบนรถหรอก
นั่งเพลินๆ ไปจนถึงหอกาญฯ
ตาลงพร้อมเรา

'เดี๋ยวนี้รถมันไม่ตรงไปจนสุดเเล้วหรอ?'

พูดกับเราเปล่าว่ะ แต่เเถวนั้นมีมึงคนเดียวนะ
คงจะใช่เราเเล้ว ต้องสื่อสารกลับหน่อย

'ประมาณนั้น ค่ะตา'

ใครจะไปรู้ เเค่คำถามลอยๆ
บวกกับคำตอบเเบบงงๆ
เรากับคุณตาเดินคุยกับไปเรื่อยๆ
ไปจนถึงหน้าทางเข้า
เเค่อยากคุยกับใคร
คำถามลอยๆ กับคำตอบงงๆ
มันก็เป็นจุดเริ่มต้น
ให้เราได้เเชร์ประสบการณ์กับใครคนนึ่งได้นะ
จากป้ายลงรถถึงหน้างาน
คุณตาเล่าให้เราฟังว่า

'หนองน้ำหน้าหอกาญฯเนี่ย
มันต้องใช้เวลาขุดมากเลย
สมัยนั้นนะ วุ่นวายสุดๆ
เเต่พอได้เห็นแบบนี้เเล้วก็สบายใจ
ข้างๆ สนามหญ้าเคยมีกวางด้วย
เขาเอาไว้เล็มหญ้า กวางนี้มันดีนะ
ดีกว่าเครื่องตัดหญ้าที่ใช้ตอนนี้อีก
แค่มาปล่อยมันไว้ เล็มหญ้าให้ ขี้เป็นปุ๋ย
ประหยัดน้ำมันอีก'

เฮ้ย มข.เคยปล่อยกวางไว้เเถวนี้ด้วยหรอเนี่ย
ดูตาเเกจะสนิทกับมข.พอสมควร

'ตานะเรียนที่นี้มา รุ่นที่ 9'

ตอนที่เเกพูด ยังรู้สึกเหมือนแกเรียนอยู่เลย
ดูผูกพันธ์และคุ้นเคย

'วันสุดท้ายเเล้วซินะ
ตามีธุระเลยเพิ่งได้เเวะมา
ไม่รู้จะยังมีหนังสืออะไรให้ดูบ้าง'

ตาเเกมีธุระที่โรงพยาบาลมาเยี่ยมยาย
พอดีที่มาทันงานหนังสือวันสุดท้าย
ความจริงถึงไม่มีงานหนังสือ
เราว่าตาแกก็คงมาเหมือนเดิม
ไม่รู้ซิ ในความรู้สึกเรา
คงเหมือนมารื้อฟื้นความทรงจำ
และ มาดูความเป็นไป
ของที่ในความทรงจำของตาแก
จะว่าคนเเปลกหน้าก็ไม่เชิง
เรารู้ว่าตาเเกมาทำอะไร
รู้ว่าแกเคยเรียนที่นี้รุ่นที่ 9
ถึงเเม้จะลืมถามชื่อคุณตา
เเต่ก็มากกว่าคนเเปลกหน้าแล้ว
เพราะได้เเชร์ประสบการณ์ร่วมกัน
สักวันนึ่งเราคงเป็นเเบบตา
ไม่ซิ มันคงไม่ไกลขนาดนั้น
เเค่ตอนนี้ที่เป็นอยู่เราก็เป็นเเบบนั้น
ไปในที่เก่าๆ ไปดูความทรงจำ
ไปดูภาพเก่าๆที่ยังติดอยู่ตรงที่เดิม
ที่คงมีไม่กี่คนที่จะมองเห็น
รู้สึกแก่ก่อนวัยอันควรเเฮะ ไม่ไหวเลยเรา
ดีใจที่ได้เจอคุณตานะคะ
เสียดายที่เเยกกันที่หน้างาน
ไม่งั้นคงได้ฟังเรื่องเล่ามหาลัยขอนแก่นเยอะเเยะ
ขอบคุณคนเเปลกหน้าคนนี้
คุณตาก็มีเรื่องเล่าในเเบบฉบับของคุณตา
ถ้ามีโอกาสอีกก็อยากพบ
อยากฟังเรื่องมข.ในตอนนั้นอีก
ถ้าครั้งหน้าที่จะได้เจออีกจริงๆ
เราไม่เป็นคนเเปลกหน้ากันเเล้วนะตา : )
เส้นทางรถเวียนมข. เผื่อใครมา สะดวกจริงๆ

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น