เคยถูกเรียกโดยคนที่แก่กว่าว่าพี่กันใช่มั้ยคะ (ไม่เหรอ ถ้าไม่ก็อ่านต่อไปค่ะ) หลายสถานการณ์เป็นอะไรที่ช่วยไม่ได้อย่างการซื้อของแล้วมีบทสนทนากับคนขายเล็กน้อย

01
ย้อนกลับไปในช่วงประมาณ 2 ปีที่แล้ว เริ่มถูกเข้าใจผิดว่าเป็นพี่สาวของพี่สาวบ่อย 

/ตัดภาพมาที่ปัจจุบัน... เหมือนเดิม 

แถมโดนเดาว่าเป็นพี่สาวบ่อยกว่าเดิมอีก จากเมื่อก่อนมีทายถูกบ้างผิดบ้าง ตอนนี้ไม่มีใครบอกว่าเป็นน้องสาวอีกต่อไป

02
ความเข้าใจผิดที่ร้ายแรงมากเกิดขึ้นตอนขายหนังสือรอบที่ 3 ที่แซลมอน 
เราเป็นเด็กขายเก่า และสนิทสนมกับพี่ที่แซลมอนคนหนึ่ง ซึ่งทำงานแล้วน่ะนะ และก็เพราะรอบที่แล้วก็ค่อนข้างสนิทสนมกับพี่ A (นามสมมติ) (ซึ่งอายุ 2x แล้ว) มันก็คงจะชวนเข้าใจผิดแหละนะ...

อ้อ บวกปัจจัยทางกายภาพเข้าไปอีก 1 คือทรงผม ซึ่งตอนนั้นผมยังสั้น เราไถอันเดอร์คัตด้วย เวลาปล่อยผมคือปัดข้างโอนลี่ โชว์ไถแบบสุดๆ ซึ่งไม่แปลกที่มายด์เซ็ตของทุกคนจะออกมาเป็น "อีนี่อย่างน้อยก็ต้องปีหนึ่งอะ ต้องเข้ามหา'ลัยแล้วเป็นแน่แท้"

แต่คือเรารู้ตัวว่าเด็กกว่าทุกคนแน่นอน ตอนนั้นอายุ 15 หมาดๆ (คือพึ่งผ่านวันเกิดไปไม่กี่วันก็มาขายเลย) มั่นใจมากว่าเด็กที่สุด เพราะเด็กอายุ 15 ที่ไหนมันจะกล้าสมัครมาทำาาา ตอนนั้นก็มีใกล้เคียงคือพี่คนหนึ่งซึ่งอยู่ม.4 

อนึ่ง ตอนแนะนำตัวบอกไปแค่ชื่อ,ทำมารอบนี้รอบที่ 3 จบ.

ใช่ค่ะทุกคน น้องลืมบอกอายุ

วันนั้นตลอดช่วงเวลาที่จัดหนังสือ ...
"พี่ นี่คือหนังสืออะไรอะ"
"พี่อันนี้ไว้ไหน"
ฯลฯ

อย่าถามว่าทำไมไม่แก้ ... ก็สงสัยตัวเองอยู่ 

เหตุผลที่เข้าท่าที่สุดที่คิดได้คือตอนนั้นขี้เกียจ

วันนั้นทั้งบูธมีอยู่ 3 คนที่ไม่เรียกเราว่าพี่
1.พี่ที่แซลมอนคนนั้น
2.พี่ A
3.พี่ B (คนนี้ตัวละครลับ ไม่อยากพูดถึง เอาเป็นว่าเขาเคยรู้จักเรามาก่อนแต่เราไม่รู้จักเขา)

มันก็จะไม่แย่อะไรขนาดนั้นหรอกถ้ากว่าทุกคนจะรู้ก็ปาเข้าไปวันที่ 3 แล้ว...

เยส น้องอยู่กับ 'พี่' ประมาณ 2 วัน (ใช่ค่ะ ทั้งสองวันนั้นก็ไม่คิดจะแก้) สุดท้ายก็จำไม่ได้แล้วว่าทำไมถึงรู้กันแต่นั่นแหละ ก็กลายเป็นน้องของทุกคนในเวลาต่อมา

03
ยังไม่พอ ขายหนังสือรอบที่ 4 เราเริ่มจัดหนังสือก่อนแนะนำตัว (อันที่จริงปกติทุกคนจะได้เจอกันแล้วรอบประชุม แต่ไม่เคยไปได้สักครั้ง) พอพักกินข้าวเที่ยงก็แนะนำตัว ด้วยความที่ตั้งใจว่าประวัติศาสตร์จะไม่ซ้ำ ประวัติศาสตร์จะต้องเปลี่ยน เราเลยแนะนำตัวพร้อมบอกอายุจ้า 55555

ถามว่าช่วยอะไรมั้ย มันก็ช่วยแค่ไม่ให้เขาเรียกเราว่าพี่ แต่ในสมองของหลายๆ คนนั้น...เราเป็นพี่ของเขาไปแล้วค่ะ 

04
เมื่อไม่นานมานี้ได้คุยกับพี่คนหนึ่งในแชต และมีประโยคนี้โผล่มาค่ะ

"ยังม.3 ขึ้นม.4 อยุเลย"
"แต่แบบให้ความรู้สึกคุยกับรุ่นเดียวกัน"

... ถ้าจำไม่ผิดพี่คนดังกล่าวขึ้นปี 4 นาจา...

อืม...ไม่ใช่เรื่องทรงผมแล้วก็ได้
ไม่ใช่เรื่องประสบการณ์การทำงานด้วย
น้องแก่ด้วยจิตวิญญานก็ได้...
/ฟุบโต๊ะหนีความจริงแป๊บ

05
พอลองคิดๆ ดู หลายๆ คนนี่ถ้าไม่ได้เจอกันในสถานการณ์ที่ระบุชัดเจนว่าเราเป็นน้องเนี่ย...คงจะมีการเข้าใจผิดอีกเยอะมากแน่ๆ

อย่างเช่นค่ายเป็นต้น ถ้าไม่ได้เจอกันในฐานะพี่ค่าย/น้องค่าย หรือจะน้องค่ายด้วยกันก็เถอะ ถ้าไม่ได้อยู่ในสถานการณ์ที่ระบุชัดเจนว่าเราเป็นน้องค่าย ย่อมเด็กกว่า อะไรแบบนั้น มันต้องมีแหละ...ความเข้าใจผิดน่ะ

...

อืม...ยังไงก็ตาม อายุ 15 จะ 16 เด้อค่า
อยู่ม.4 เนาะ ไม่ใช่ปี 4 
จะเรียกพี่ก็ช่วยดูหน้าหนูก่อน...
แต่ถ้าหน้าหนูแก่...
ก็...

อืม

จบ.