"ทำไมถึงอยากให้ทำแบบนั้นล่ะ?" ผมไม่ใช่คนแถวนี้ เป็นไกด์นำทางไม่ได้แน่นอน ให้ช่วยถือของก็ไม่น่าจะใช่เพราะถ้าเป็นแบบนั้นเรียกคนรับใช้มาก็สิ้นเรื่อง อีกอย่างผมตัวเล็กกว่าเขา ถ้าเขาอยากจะใช้งานผมจริงๆก็เท่ากับเป็นการรังแกคนที่อ่อนแอกว่า...ไม่ค่อยอยากยอมรับว่าตัวเองอ่อนแอเท่าไหร่แหะ เอาเป็นว่าอ่อนแอพอๆกันก็แล้วกัน เพราะถึงอีกฝ่ายจะสูงใหญ่กว่าเยอะแต่ผิวซีดๆของเขาก็ทำให้รู้สึกเหมือนคนป่วยอ่อนแรงยังไงชอบกล

"ต้องมีเหตุผลด้วยเหรอ? ก็เจ้าอยากขอโทษข้าไง"

"ไม่ใช่แบบนั้น..."

"เอาเป็นว่าข้าเหงาอยากหาคนเดินเป็นเพื่อน จะเป็นใครก็ได้ทั้งนั้น เจ้าโอเครึยัง?"

"ถ้าเป็นใครก็ได้งั้นผมให้เอซ..."

"ตอนนี้เปลี่ยนเป็นต้องเป็นเจ้าเท่านั้น ไม่ใช่ใครก็ได้แล้ว"

ความกลับกลอกของเขานี่มันช่าง...กวนโมโหเสียจริง

"ก็ได้ท่านไคลด์ ข้าจะเดินเป็นเพื่อนท่านก็ได้" ผมประนีประนอมที่สุดแล้ว

"ไม่ใช่ท่าน เรียกว่า รุ่น-พี่ สิ ยังไงๆพรุ่งนี้ก็เป็นรุ่นพี่แล้ว"

"อึก..." คนๆนี้นี่...เรื่องมากชะมัด

"เรียกข้าว่า รุ่น-พี่-ไคลด์" อีกฝ่ายยิ้มร่า

"ร...รุ่นพี่"

"ฮะๆๆ สุดยอดเลย ไม่เคยมีใครเรียกแบบนี้มาก่อน" พอผมยอมเรียกเขาก็ตบมือหัวเราะเสียงดังจนคนรอบๆตกใจหันมามอง

เขาต้องเป็นบ้า โรคจิต หรืออะไรสักอย่างแน่นอน ผมว่าตัวเองเปิดกว้างพอแล้วนะ แต่คนๆนี้หลุดขอบโลกของผมไปอีกไกลโขเลยทีเดียว ผมรู้สึกไม่ถูกกับเขาเลยจริงๆ อาสึกะคงเลือกถูกแล้วที่พยายามไม่ยุ่งเกี่ยวกับเขา

"แล้วยังไงต่อ รุ่นพี่อยากจะไปที่ไหนกันแน่ครับ?"

"ก่อนอื่นก็...คนของนายน่ะให้กลับไปก่อนสิ ข้าไม่ค่อยชอบอยู่กันหลายๆคน" เขาสะบัดมือไล่เอซที่ทนยืนเงียบอยู่ด้านหลังผม ส่วนคำพูดนั้นก็ยังคงไหลไปมาอยู่อย่างเคย ก่อนหน้านี้บอกเหงาไม่ใช่เหรอ? เอาแต่ใจชะมัด

"ต้องขอประทานโทษด้วยนะขอรับ แต่ข้าเองก็ได้รับคำสั่งจากนายท่านให้คอยดูแลคุณหนู ถึงจะเป็นท่านไคลด์ แต่ก็ไม่สามารถปล่อยให้คุณหนูอยู่กับท่านตามลำพังได้หรอกนะขอรับ" เอซตอบกลับไปอย่างสุภาพ แต่การที่เขาเอ่ยแทรกขึ้นมาเองโดยไม่ได้ขออนุญาตพูดจากผมหรือไคลด์ที่มีตำแหน่งสูงกว่า แค่นั้นก็รู้แล้วว่าเขากำลังเคืองคนตรงหน้าอยู่ ถ้าผมไม่ทันคิดถึงความจริงข้อนี้ก็คงจะเชื่อไปแล้วว่าเขาแค่พูดตามหน้าที่ไม่ได้รู้สึกอะไร เพราะใบหน้าที่ยิ้มแย้มอย่างนอบน้อมนั่นมองยังไงก็มองไม่ออกเลยสักนิดว่ากำลังโกรธอยู่ ช่างเป็นคนที่เล่นละครได้อย่างแนบเนียนดีจริงๆ

"อ้อ เพราะเรื่องที่ถูกทำร้ายก่อนหน้านี้น่ะเหรอ? ไม่เป็นไรๆ ข้าขอรับรองเลยว่าจะดูแลรุ่นน้องที่น่ารักให้ปลอดภัยไร้รอยขีดข่วนแน่นอน สัญญาด้วยเกียรติของข้าเลย หรือถ้าไม่มั่นใจเจ้าจะไปแอบดูห่างๆก็ได้"  ถึงพูดแบบนั้นแต่จากการคุยกันก่อนหน้านี้ก็รู้สึกว่าคำพูดของเขาเชื่อถือไม่ค่อยได้เท่าไหร่ อีกอย่างนึง...เขารู้เรื่องผมเยอะแค่ไหนกันเนี่ย ตั้งแต่ก่อนหน้านี้แล้ว ทั้งรู้ชื่อ รู้ว่าจะเข้ามาเป็นนักเรียนใหม่ รวมถึงรู้เรื่องเหตุการณ์ของผมก่อนหน้านี้อีก ไม่น่าไว้ใจเลยจริงๆด้วย

อยากจะเลี่ยงหนีคนน่าสงสัยตอนนี้ก็ไม่ทันซะแล้ว เพราะตกลงรับปากว่าจะไปด้วย กลับกัน ในเมื่อต้องไปเดินกับเขาสักพัก ผมก็รู้สึกว่าจะต้องใช้โอกาสนี้เค้นออกมาให้ได้ว่าเขาต้องการอะไรกันแน่

"เอซ...เจ้าทำตามที่ท่านไคลด์บอกเถอะ"

"...แต่ว่า"

"ไม่เป็นไร ข้าจะระวังตัว เจ้าคอยตามห่างๆก็แล้วกัน"

เอซครุ่นคิดเล็กน้อยก่อนจะรับคำเบาๆ

"เช่นนั้นก็ระวังตัวด้วยนะครับ"

เอาล่ะ...เริ่มยุทธการเค้นความลับได้...แต่เอ...นี่มันคล้ายๆกับสิ่งที่เรียกว่าเดทรึเปล่านะ?

จู่ๆ ริออสก็พบว่ามันก็เป็นเรื่องที่เหมาะสมกับชื่อ เหตุการณ์ความรักแรกพบ ขึ้นมา...