เราไม่รู้หรอกว่าต้องเริ่มยังไง เพราะนี่ก็แค่เรื่องราววันๆของเรา 

เราชื่อ ลู่ 

อายุ 17

เรียนชั้น ม.5/2 

สีเหลือง

บอกก่อนว่าตอนนี้เราเรียนถึงเทอมที่2 แล้ว ทุกคนรู้ดีว่าเป็นช่วงเวลาของกิจกรรม เอาเรื่องกิจกรรมไว้

ก่อนเถอะมันดูวุ่นวายเหลือเกิน 

สองขาก้าวอย่างไม่รีบร้อน มือเรียวส่งไอศกรีมแตงโมสุดโปรดเข้าปากไปเรื่อยๆ เราเดินไปอย่างไร้จุดหมาย ภายในใจตีกันวุ่นว่าจะไปประชุมเรื่องกีฬาสีหรือปีกตัวไปนอนกลางวันดี

ทว่าขณะที่เดินอยู่

ตึง!

ร่างบางชะงักกึก หันมองต้นเสียงตึงตังนั่น ลูกฟุตบอลสภาพเลอะเทอะกับเด็กนักเรียนม.3ที่พากันกระโจนลงจากสแตนเชียร์ 

นักกีฬานี่ร้อนแรงกันจังเลย

"ลู่! เก็บบอลให้หน่อย" 

หื้อ ไอ้ไคห้อง 5 ว่าแล้วทำไมไม่เห็นที่โรงอาหาร

เรามองลูกบอลที่กลิ้งมาอยู่ปลายเท้าเราเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ แต่ก็ช่วยไม่ได้ 

ตุบ!

ขาเล็กใส่แรงเตะบอลส่งกับไปให้เพื่อนต่างห้องทันที
ว้าว เราว่าลูกเมื่อกี้สวยใช้ได้นะ อดชมตัวเองไม่ได้เพราะเราไม่ได้เล่นบอลนานแล้วนี่นา ฮ่าๆ ไอ้ไคก็กระโดดรับได้อย่างสวย สมชื่อจริงๆคนนี้ 

ช่างเรื่องประชุมเถอะตอนนี้บอลน่าสนใจกว่าเยอะ

เราตั้งใจแล้วว่าจะไปนั่งดูเพื่อนเล่นบอลพร้อมกินไอศกรีม สองขาจึงก้าวไต่ขอบสนามไปเรื่อยๆ

แต่ว่า...

"นายกล้าหาญ ลูกแม่อ้อน!!"

เราไม่ชอบคนตาตี่เลยจริงๆ ._.

"เห้อ.." เราถอนหายใจ คงเดาได้ไม่ยากเนาะ เสียงเมื่อกี้เสียงเพื่อนเราเอง เพื่อนสนิท อยู่ด้วยกันนาน(เกินไป) ตั้งแต่อนุบาลเป็ด1 หมี2 ม้า3 จนตอนนี้ก็...ม.5

"ทำไมมึงไม่ไปประชุม" หน้ามุ่ยเลยเจ้าหมา

"เบื่อคนเถืองกัน" เราบอกตามตรง

"ไม่ชวนกูออกมาด้วยไง กูก็เบื่ออ่ะ" ท่าทางกระฟัดกระฟืด เราเลยหยิบถุงของกินที่ไปซื้อมาตอนพักเที่ยงให้มัน  

"อ่ะ"

"จะง้อกูด้วยของกินมันไม่ได้ผลหรอกนะ" เพื่อนเหวี่ยงตา พร้อมสะบัดหน้าใส่

"มีไอศกรีมเลม่อนกับขนมปังไส้เผือก นมก็เอามาให้ ยาอมแก้เจ็บคอก็มีเห็นใช้เสียงเยอะ ไม่เอาก็ให้หมา..."

"ใครบอกไม่เอา! หื้ยจริงๆเลย" สุดท้ายมันก็กิน/แกะไอติมยัดใส่ปาก

เราจะแนะนำมันให้รู้จักมันชื่อ แบคอายุ 17สีเหลือง 5/2เหมือนเราหน้าเจ๊กๆ ตาตี่ๆ ปากชมพูพิ้ง เหมือน

ลูกหมานั้นละมัน

"แล้วมึงจะไปไหนเนี่ย"

เราเดินกันมาใต้ต้นไม้ข้างสนามฟุตบอล ส่วนมากคนจะชอบมานั่งตรงนี้เพราะอากาศดีสุด พวกเพื่อนรุ่น

พี่ที่รู้จักก็อยู่ตรงนี้ประจำ

"ดูบอล"

"เราต้องไปช่วยสีนะ"

"ค่อยไป ขอพักก่อน จากนี้ก็ไม่ได้พักแล้วนี่" ตามที่พูด ถึงเราจะไม่ได้เข้าประชุม แต่ก็ตามอ่านไลน์กลุ่มสีอยู่

ตัวเราเองได้รับหน้าที่เป็นสวัสดิการของสี ใครเดือดร้อนอะไรก็มาบอกเรา เหมือนจะสบายแต่จริงๆก็ต้องเข้าไปช่วยทุกเรื่องนั้นแหละ

แล้วยิ่งเพื่อนสนิทเป็นประธานสี เราว่าเราตายแน่งานนี้

พูดถึงประธานสีมันก็เดินมาโน่นแล้ว นำแถวน้องบนสแตนมาเลย

ชื่อ ดีโอ อายุ 17 สีเหลือง 5/2
ตำแหน่ง ประธานสีเหลืองสถานะ : โหด

"อย่าทักมัน"

"ไมวะ"

"ก็มันคุมน้องอยู่ไงเจ๊ก แต่เราหนีมานั่งดูบอลมึงจะให้มันด่าเราไง"

"เครๆ"

ไม่เคยชอบการเติม รอ เรือ ของมันเลย ._.



เวลาล่วงเลยมาจนเย็น เด็กนักเรียนต่างพากันกลับบ้านแล้ว ใบหน้าที่มีรอยยิ้มเสียงหัวเราะกับเพื่อนๆก็พาลทำให้รอบๆดูสนุกไปหมด 

ร่างบางนอนลาบกับพื้นหญ้าหนุนหัวกับพุงไอ้แบค ซึ่งมันเล่นเกมในโทรศัพท์อยู่
เราชอบท้องฟ้าตอนเย็นมากๆเลย...

เรายกโทรศัพท์ขึ้นบ้างแล้วเปิดกล้องก่อนจะกดถ่ายเอาไว้ นอนมองรูปนั้นอยู่พักใหญ่ แล้วก็หนีไม่พ้นอัพลงไอจี... 

"เราจะกลับตอนไหน..." เราถาม เพราะนี่โรงเรียนก็เลิกมาได้สักพัก อยากกลับบ้านไปนอนอ่านหนังสือทำงานค้างที่เหลือให้หมด

"รอโด้ก่อน"

"งั้นไปหาโด้นะ" เราลุกขึ้นนั่ง มองหาร่างก้อนๆที่วุ่นอยู่กับสแตนเชียร์อีกฝั่งของสนาม 

"อือ นอนรออยู่นี่นะ ติดเกมมากเลย"

เราลุกขึ้นปัดหญ้าตามตัวออก ปล่อยแบคไว้ตรงนี้แหละ คงไม่มีใครอยากลักกลับบ้านหรอกมั้ง  ยกข้อมือขึ้นดูเวลาแล้วก็ต้องขมวดคิ้ว

5 โมงแล้ว
สองขาเปลี่ยนทิศทางเดิน เพื่อนเค้าทำงานหนัก ไปซื้อน้ำให้ดีกว่า ความรู้สึกผิดที่ไม่ช่วยงานเอาแต่นอนอยู่อย่างนั้นตั้งแต่บ่ายทำให้ยอมออกเงินตัวเองไปโดยไม่นึกเสียใจอะไร เพราะหน้าที่เราก็ต้องดูแลน้องๆ

อยู่แล้ว 

คงต้องทำจริงๆแล้วมั้ง...



ลู่เดินกลับมาสนามพร้อมเด็กม.4สีเหลืองสามสี่คน แต่ละคนก็อุ้มน้ำแพคแช่เย็นมาคนละแพค ลู่เองก็ด้วย

"เฮ้ยลู่ กูช่วยมา" ไคที่เดินสวนเห็นว่าเป็นเราก็ขอมาช่วย

"เอาดิ"

"ขอขวดนึง"

"อือๆ นี่ลงฟุตบอลใช่ป่ะ เห็นเล่นตั้งแต่เที่ยง"

"แน่นอน คงทำอะไรนอกจากนี้ไม่ได้อ่ะ"

"ฮ่าๆ ลงไรบ้างอ่ะ"

"ก็ฟุตบอล กับ วิ่ง มึงอ่าเหนื่อยเลยดิฮ่าๆ"

เราเดินคุยกันมาตลอดทางจนมาถึงสแตนสีเหลืองที่ยังคงเหลือน้องๆกำลังซ้อมทำเชียร์มือกันอย่างขันแข็ง

"นู้นคนนู้นเหนื่อยกว่า" เราบุ้ยปากไปทางประธานสีซึ่งยืนกอดอกทำหน้าโหดมองภาพรวมของสแตนอยู่
คนข้างๆที่ยืนอยู่ก็มี คริสตัล ซอง เจ้จุนกับหมินแล้วก็พี่พีช พี่กล้วย เยอะแยะไปหมดเราลายตา

"โด้! เอาน้ำมาให้" เพราะเสียงดังมากๆเราเลยต้องขึ้นเสียงหน่อยกว่าโด้จะได้ยินเสียงเรา
 ส่วนไคก็เอาน้ำไปเตรียมแจกน้องแล้ว

"จะปล่อยน้องเมื่อไหร่อ่าสงสารน้อง เราเห็นซ้อมตั้งแต่บ่าย ตะโกนกันจนลู่ได้ยินถึงอีกฝั่ง ตากแดดกันด้วย ต้องเหนื่อยกันมากแน่ๆ"

"อีจุนขออีกรอบนึง" โด้รับน้ำไปดื่มแล้วบอกเสียงเหนื่อยๆ

"อ่าวเด็กๆ ฟังพี่ๆ พี่ขออีกรอบนึงน้าาา ขอรอบนี้เอาจัดเต็มๆดีที่สุดเลยนะพร้อมๆกันนะลูก เสร็จแล้วพี่ไคจะแจกน้ำให้นาจาาา"

ฟึบ!

ไม่ใช่เสียงอะไรหรอกแค่เจ้จุนบอกว่าพี่ไคจะแจกน้ำให้ น้องๆก็พร้อมกันนั่งหลังตรงแด่วทันที /ตัดมาที่พี่ไคยืนยิ้มแฉ่ง

"เอาพร้อมไหม! สู้ไม่สู้!" จุนตะเบงเสียงออกมาอย่างฮึกเหิมพร้อมกับตบมือเป็นจังหวะสามสี่

"สู้วว"

"เจ้ของดังกว่านี้ แข็งแรงกว่านี้!!  สู้ไม่สู้!" 

"สู้!!!"

"ดังกว่านี้พี่ไครอดูอยู่ชะนีน้อยทั้งหลาย  สู้ไม่สู้!!!"

"สู้!!!!!!!"

"3! 4!"

...แล้วสแตนมือที่ถึงแม้จะซ้อมกันได้แค่ครึ่งก็ดำเนินไปอย่างพร้อมเพียง เสียงดังสะนั่นกว่าครั้งไหนๆจนสแตนสีข้างๆก็แห่กันมาดู 

แต่เจ้จุนบอกเราว่านี่แค่น้ำจิ้มเท่านั้นต่อจากนี้จะเอามาเปิดเผยไม่ได้เพราะจะโดนลอกท่าไป..
เรากลัวจุนอ่าಥ_ಥ

"ลู่เราไปละ ขอบคุณสำหรับน้ำนะ" ไคหลังจากแจกน้ำน้องเสร็จก็เดินมาบอกลาเรา 

"อือๆ กลับดีๆ"

"จ้า"

แต่ก่อนไคจะไป ฝ่ามือใหญ่ก็วางลงบนหัวทุยประธานสีเหลือง

"กลับละนะเตี้ย"

"ใครให้มึงเล่นหัวกู!!"

"กลัวจังๆ"

หายากแฮะคนที่กล้าท้าทายอำนาจมืด...



เราเดินกลับฝั่งสนามมาหาแบคที่ยังคงนอนเล่นอยู่เหมือนเดิม ระหว่างทางที่กว้างเหลือเกินกว่าจะเดินถึงเนาะ 

เราก็เลยเงยหน้าขึ้นดูท้องฟ้าซึ่งมันเริ่มมืดแล้วจนไม่ทันระวังชนเข้ากับใครสักคน

ตุบ

โลกหมุนเมื่อเจอเธอเลย เดี๋ยวไม่ใช่

"ขอโทษ เป็นไรหรือป่าว" เสียงทุ่มนิ่งๆพร้อมกับมือที่ยืนมา ไม่ได้สนใจหรอกใครแต่ก็จับมือเค้าแล้วลุกขึ้นปัดกางเกง

"ไม่เป็นไร ขอโทษด้วยเราก็ไม่ได้มองทางเหมือนกันน่ะ" คนตรงหน้าพยักหน้าให้เราเหมือนเข้าใจแล้ว แต่ก็ไม่เลิกมองหน้าเราสักที เราควรจะเดินหนีไปเลยดีไหม หรือเราต้องพูดอะไรอีกสักหน่อยนะ

"เฮ้ยไอ้ฮุน มีไรวะ"

ชื่อฮุน..

ไม่เคยได้ยินเลยแฮะ..

"อ้าวไอ้ลู่ มีไรกันวะ" ไคที่เดินเข้ามาถามอย่างแปลกใจ

"เราเดินชนเค้าน่ะ" ಠ_ಠ ยังไม่หยุดมองเราเลย..

"แล้วไอ้ฮุน.."

"..."

"เออลู่ ไอ้เนี่ยมันชื่อฮุน พึ่งกลับจากเมกา อยู่ห้องเดี๋ยวกับกู"

"อ่อว่าละทำไมไม่เคยเห็นเลย"

"..."

"เราลู่นะ อยู่5/2 สีเหลืองเหมือนกัน"

"ดีๆทำความรู้จักกันไว้เนาะไอ้ฮุนเนาะ"

"...เราไปละแบครออยู่"

"กลับดีๆเว้ยเพื่อน"

"คับบบ"

⚽️ไค

"ยัง ยังไม่หยุดมองอีก ยุงจะแดกกูหมดละ"

"ผู้ชายเหรอวะ" ผู้หญิงมั้งสัสใส่เกงนักเรียนเนี่ย

"ก็เออดิ"

"ตัวเล็กเกิน" 

"แล้ว"

"น่ารักเกิน"

"ใครก็ชอบมัน มันน่าเอ็นดู"

"เหมือนแมวเลย"

"ไรมึงกูว่า.."

"น่าเลี้ยงวะ"

"ไอ้ฮุน!!"