เสี้ยวหนึ่งของความคิด

พลันคิดถึงคุณอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน

แม้คืนนี้จะดึกมากแล้วก็ตาม

และมันก็เป็นช่วงเวลาที่เราแทบจะไม่เคยได้ใช้ร่วมกันบ่อยนัก

ผมนึกย้อนไปถึงคืนหนึ่ง

เราอยู่ด้วยกันสองคนท่ามกลางความเงียบงัน

ถ้อยคำที่คุณเอื้อนเอ่ยอย่างตรงไปตรงมาและผมที่ซึ่งไม่อ้อมค้อม

เราผลัดกันอ่านหนังสือที่ต้องสอบในวันพรุ่งนี้

สุขศึกษาและมันมีเนื้อหาเกี่ยวกับเพศศึกษา 1 บท

ด้วยความไร้เดียงสาและเขินอายเกินกว่าจะอ่านเรื่องนี้ด้วยกัน

คุณและผมจึงเห็นพ้องตรงกันว่าควรข้ามบทนี้ไปแล้วอ่านเองจะดีกว่า

ความทรงจำและความรู้สึกในวันวานเหล่านั้นกลับมาอีกครั้ง

นึกถึงแล้วก็ตลกดี

จากนั้นรอยยิ้มเล็กๆก็เผยเปื้อนแก้มของผม

ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมเศษเสี้ยวความทรงจำนี้ถึงได้ผุดขึ้นมาเอาป่านนี้

ทั้งๆที่ 4-5 ปีมานี้ผมไม่เคยคิดถึงสิ่งเหล่านี้เลย

อาจเป็นเพราะมันเป็นคืนที่เหมือนกัน

อาจเป็นเพราะมันเป็นเดือนธันวาคม

หรืออาจเป็นเพราะบังเอิญเห็นรูปคุณบนFacebook

รอยยิ้มคุณไม่ได้เป็นของผมอีกต่อไปแล้ว

แต่ก็ยังดีใจที่ได้เห็นมันนะ

เป็นครั้งแรกที่ผมเขียนถึงคุณ

และคุณผู้เป็นคนแรกของผม

รวมถึงอาจเป็นคนสุดท้ายด้วย

ที่เขียนแบบนี้เพราะผมมั่นใจ

ผู้ชายคนแรกและคนเดียวของผม

ขอบคุณที่ครั้งหนึ่งมอบหัวใจให้ผมที่ซึ่งโหยหามันมาตลอด

และขอโทษที่รักษามันไว้ไม่ได้

แด่ คุณ ผู้ซึ่งเป็นครั้งแรกของผมเสมอมา

และแด่ ชีวิตวัยมัธยมที่มีคุณอยู่ข้างๆอันแสนจะเชื่องช้าและสดใส