แล้วเราก็เคว้งคว้าง เฝ้าตามหาแรงบันดาลใจจากคนโน้นคนนี้ เพื่อที่จะดำเนินชีวิตต่อไป แต่กระนั้นเราก็ไม่เชื่อว่าคำแนะนำจากคนๆ หนึ่งจะเหมาะสมกับอีกคนๆ หนึ่งเสมอไป เพราะชีวิตไม่ใช่บะหมี่กึ่งสำเร็จรูปที่ทำตามวิธีทำข้างซองแล้วจะสำเร็จได้ง่ายดาย เพื่อที่จะค้นพบบางสิ่งที่ต้องการคงมีแต่เราเท่านั้นแหละที่จะสามารถรับรู้มันได้
วันคืนผ่านไปอย่างเร่งรีบ วันแล้ววันเล่าจนไม่ทันตั้งตัว กว่าจะรู้ตัวอีกทีเราก็กลายเป็นใครไม่รู้ที่เราไม่อยากจะเป็น เราพบตัวเองกำลังอยู่บนเส้นทางอันสะเปะสะปะ ห่างไกลจากจุดหมายที่เคยวาดหวังไว้ มองเห็นเส้นทางไกลลิบที่อยากจะลองเสี่ยงตามหัวใจ แล้วก็หันหลังกลับไปเจอคนข้างหลังที่รออยู่ บางอย่างตัวเราเองรอได้ แต่ไม่อยากให้พวกเขาต้องรอนานเกินไป ...
แล้วเราก็ก้มหน้าเดินต่อไปบนเส้นทางเดิม
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in