Author : P139J1o

"เจโน่เรื่องที่ขอให้ช่วยน่ะได้แล้วนะหมอนั่นบอกว่าเข้าไปเย็นนี้เลยก็ได้"

"เยี่ยมเลยครับ พี่เจย์จะไปกับผมใช่ไหม"

"พี่ติดเมคอัพคลาสจนถึงค่ำๆอ่ะ  เดี๋ยวไปรับละกันเดี๋ยวบอกมาร์คให้รับฝากเด็กซุ่มซ่ามไว้สักพัก"

"พี่เจย์!!! นี่น้องนะแต่จะไม่รบกวนพี่มาร์คเหรอฮะ?"

"งั้นยกเลิกมั้ย"

"ไม่ครับ!!"

"เค ตามนั้นมีไรคาทกมานะน้องรัก"

"ครับ ตั้งใจเรียนนะฮะ"


หลังวางสายจากพี่ชายเขาชักจะเริ่มรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาซะแล้วสิ  อยากจะให้ถึงเวลาเลิกเรียนเร็วๆจัง


เจโน่ดูแผนที่ในมือและท่องชื่อสถานีที่จะลงรวมถึงจุดเด่นหลักที่จะต้องเดินต่อเพื่อให้ไปถึงที่หมายรอบที่ร้อยเห็นจะได้ระหว่างกำลังนั่งซับเวย์


เขาไม่อยากซุ่มซ่ามเดินหลงทางหรือไปช้าแม้เพียงสักวินาทีเดียวก็ตาม  เพราะเหตุผลหลักคือเกรงใจเจ้าของบ้าน อุตส่าห์อนุญาตให้ไปชมผลงานนอกรอบถึงบ้านทั้งที  เขาควรจะรักษามารยาทสักหน่อย

วันนี้เทพเจ้าแห่งความโชคดีคงเข้าข้างเขาละมั้ง  เขาเดินทางมาถึงจุดหมายอย่างปลอดภัยและมาถึงก่อนเวลาเสียด้วยซ้ำ  จึงลังเลใจอยู่หน้าประตูบ้าน เป็นเวลาเดียวกับที่เจ้าของบ้านมาถึงพอดี


"เจโน่ใช่มั้ย?"

"ครับๆ  สวัสดีครับผมเจโน่"

"มาถึงนานรึยังละเรา"

"ไม่เลยครับ  เพิ่งมาถึงสักครู่นี่เอง"

"โทษทีพอดีวันนี้ไม่มีคนอยู่บ้านอ่ะ ลืมบอกพี่เจย์ไปว่าไม่ต้องให้เจโน่รีบมา พี่เลิกเรียนนี่รีบเหยียบมาเลย"

"อ่า  เกรงใจจังครับ"

"เห้ยไม่ลำบากไรเลยยินดีมาก  เข้าบ้านกันๆ"

"งั้นขอรบกวนด้วยนะครับ"


เด็กชายตัวขาวในชุดนักเรียนสูทสีเหลืองสดเดินก้าวตามหลังพี่ชายร่างโปร่ง  สายตาเรียวรีสอดส่องบ้านสองชั้นขนาดกลางตกแต่งด้วยสีครีมสลับสีน้ำตาลดูอบอุ่น

"บ้านสวยจังฮะ"

"อ่าขอบใจ  เจโน่อยากดูรูปเลยป่าวหรือจะกินไรก่อนมั้ย"

"ไม่รบกวนดีกว่าฮะ ผมอยากจะดูรูปเลย"

"เอางี้ขึ้นไปก่อนละกันห้องพี่อยู่ชั้นสองซ้ายมือสุด รูปภาพทั้งหลายจะอยู่ฝั่งขวามือหลังม่านอ่ะ จะรกๆหน่อยนะ"

"ครับผม"


ให้แขกเข้าไปในห้องนอนก่อนแถมเจ้าของห้องยังไม่มาด้วยอย่างนี้จะดีเหรอ เจโน่คิดในใจ  พี่มาร์คดูเป็นคนง่ายๆสบายๆจังน้านึกว่าจะขรึมๆน่ากลัวซะอีก  คิดเองเออเองทั้งนั้นเลยนะเจโน่  พี่เขาใจดีมากเลยแหละ

ห้องนอนของมาร์คตกแต่งด้วยโทนขาวดำ ของภายในห้องส่วนใหญ่จะใช้โทนสีดำแต่ก็ไม่ได้ดูอึดอัดเท่าไรนัก เพราะมีสีขาวกับเทาช่วยทำให้ห้องดูสว่าง  ดูเรียบง่ายดิบๆดีเสียด้วยซ้ำ

หลังจากสำรวจห้องของอีกฝ่ายคร่าวๆ  เด็กตัวขาวจึงตรงไปหลังม่านที่เป็นเป้าหมายหลังของเขาวันนี้ทันที 

เจโน่ชอบวาดรูปและบังเอิญได้เห็นงานภาพถ่ายของพี่มาร์คที่พี่ชายเขาถ่ายมาจากนิทรรศการแสดงผลงานศิลปะของนักศึกษาคณะศิลปกรรม  เขาประทับใจในภาพถ่ายของอีกฝ่ายมาก

ภาพถ่ายlandscapeขาวดำจากกล้องฟิล์มดูมีเสน่ห์เสียจนเขานำมาเป็นแบบวาดรูปโดยไม่ได้บอกกล่าวเจ้าของผลงานก่อน  ความที่รู้สึกผิดและอยากจะชมผลงานชิ้นอื่นๆของพี่มาร์คด้วย  จึงขอร้องกึ่งบังคับให้พี่ชายที่พามาขอโทษและขออนุญาตนำภาพไปวาดอีกสักรูปสองรูปหน่อยถ้าพี่มาร์คไม่ว่าอะไร  

และเมื่อเปิดม่านเข้าไปแล้วนั้นตาเรียวรีสระอินั้นเบิกกว้าง  หัวใจเต้นตึกๆๆด้วยความเร็ว  ด้วยเพราะภาพถ่ายขาวดำที่หวังจะได้เห็นนั้นมันกลับกลายเป็นรูปเขาทั้งหมดได้ยังไงกัน?!!

รูปเขาตอนเดินเล่นอยู่กับแมวที่สวนสาธารณะแถวบ้าน 

รูปเขาหน้ามุ่ยๆตอนที่ต้องรอพี่เจย์ซ้อมบาสจนค่ำ

รูปเขากำลังยิ้มตาปิด นั่นน่าจะเป็นตอน

"เอ๊ะรูปนี้ตอนไหนนะ?"

"ตอนงานopen houseที่คณะพี่ครับ"

"พี่มาร์ค"

"ขอโทษนะตกใจเลยสินะ  พี่ดูโรคจิตในสายตาเราไปแล้วรึเปล่าเนี่ย"

"เอ่อไม่หรอกครับ  ไม่ตกใจก็เกินไปแล้ว ฮ่าๆ"

"นั่นสินะคือขอโทษนะที่แอบถ่ายมาตลอด ตอนพี่เจย์ขอให้เจโน่มาดูงานนี่ตกใจแทบแย่นึกว่าจะจับได้ซะอีกว่าแอบชอบน้องพี่เค้า ฮ่าๆ"

"เดี๋ยวนะแอบชอบผมเนี่ยนะ"

"ใช่ตั้งแต่เรียนโรงเรียนเดียวกับนายแล้วเด็กน้อย ถือโอกาสบอกเลยละกันจากนี้ไปเตรียมตัวนะพี่จะจีบนายจริงจังแล้วล่ะ"

"ห๊ะไม่เห็นเคยรู้มาก่อนเลย"

"วันๆเอาแต่วาดรูปเล่นกับแมว  มีพี่ชายขี้หวงขนาดหนักอย่างนั้นจะรู้ได้ยังไงกันครับ"

"อื้อนั่นสินะฮะ  ว่าแต่งานพี่มาร์คส่วนใหญ่เป็นขาวดำไม่ใช่เหรอครับ  ทำไมรูปโน่เอ่อรูปผมเป็นภาพสีหมดเลย"

"อืมพี่ชอบงานขาวดำมากก็จริงแต่เจโน่น่ะเป็นสีสันของพี่นี่ครับ  เพราฉะนั้นมันไม่ควรจะเป็นแค่ภาพขาวดำจริงมั้ย"

จะพยายามแต่งให้ได้ทุกวันจนครบ30วันของโปรเจค จะรอดไหมนะ?  ฝากอ่านฝากคอมเม้นท์ติชมเป็นกำลังใจให้เรากันได้ในแท็ก #มน9900 นะคะ ขอบคุณค่ะ^^