Title: พี่เจ๋ง #พี่เจ๋งใจร้าย

Pairing: Jae/fem! Wonpil 

* เจ๋ง = เจ , เพ่ย = วอนพิล , น้ำอุ่น = โดอุน

Genre: Romance

Note: พี่เจในชุดจั๊มสูทหล่อมากมากกกก T___T โฮร อดใจไม่ไหวเลยต้องเขียนฟิคมาบูชากราบไหว้ความหล่อเหล่านี้ไว้ ลุคพี่ช่างที่หล่อเป็นอันดับต้นๆของประเทศ <33 พี่ช่างใจร้ายกับยัยคุณหนูผมแดงแสนดื้อคนนั้น ps.ย้ำๆๆอีกที เรื่องนี้เป็นวอนพิลเฟมนะคะ 

.

.

.

“ คุณหนูนั่นมาอีกแล้วหรอเฮีย ”

“ ให้ผมไปบอกเค้าให้ไหมล่ะว่าเฮียไม่อยู่ ”

“ ช่างเขา ทนไม่ไหวเดี๋ยวก็กลับไปเอง ”

แต่ผิดคาด

คุณหนูที่ถูกกล่าวถึงจากปากของลูกน้องในอู่จิรวัฒน์บริการตั้งแต่ช่วงเช้ายังไม่ยอมลุกหนีไปไหน ใบหน้าน่ารักนั้นปั้นหน้ามุ่ยตลอดเวลาเหมือนเด็กถูกขัดใจ นายช่างในอู่รถยนต์ขนาดย่อมๆแห่งนี้แอบลอบมองผ่านกระจกด้านในของอู่แล้วเหยียดยิ้ม ให้เขาทาย อีกไม่เกินสองอึดใจคุณหนูผมแดงนั่นบึ่งรถกลับไปแน่นอนเพราะเวลาบ่ายช่วงนี้ร้อนเป็นพิเศษ

นายช่างเคลียร์บัญชีรายสัปดาห์อยู่ภายในห้องกระจก เขาเปิดแอร์เย็นฉ่ำ นึกขำก็แต่คนข้างนอกที่นั่งรอเขาตั้งแต่ช่วงสิบโมงเช้า เหลือบมองนาฬิกาบนฝาผนังบอกเวลาเที่ยงวัน เวลานี้เป็นเวลาที่พวกลูกน้องในอู่ชอบมาอู้เนียนตากแอร์นั่งดูทีวีในห้องนี้ด้วยให้เขาด่าเล่น แต่วันนี้ไม่

จิรวัฒน์หรือเฮียเจ๋งที่ลูกน้องในอู่เรียก

เจ๋งลุกจากเก้าอี้เดินออกจากห้องแม้ว่าบัญชีที่ทำจะค้างอยู่ คุณหนูคนนั้นยังไม่กลับ แต่นั่นไม่ใช่ปัญหา ปัญหามันอยู่ที่คนผิวขาวหน้ามุ่ยนั่งลูบแขนขาตัวเองจนขึ้นปื้นแดงไปทั้งตัว มดแมลงหน้าร้อนเยอะชนิดที่ว่าหาที่มาไม่ได้ อากาศกว่า40องศาที่นายช่างเองยังนึกสงสาร

เจ๋งเดินมาท้าวเองมองพร้อมกับขวดน้ำเย็นๆที่ถือมาด้วย คุณหนูหน้ามุ่ยเงยหน้าขึ้นมองคนใจร้ายที่ปล่อยให้รออยู่นานสองนาน เผยรอยยิ้มกว้างดีใจราวกับได้ของหายาก ที่ไหนได้ก็แค่น้ำเย็นๆจากนายช่างใจร้ายที่ปล่อยให้รอ

“ นึกว่าจะไม่เจอพี่แล้วซะอีก”

นายเจ๋งไม่ได้ตอบคุณหนู เขาหันหลังเดินไปหาลูกน้องสองคนที่กำลังง่วนกับการทำสีรถของลูกค้ารายใหม่อยู่ งานของเขาคือการซ่อมรถ ไม่ใช่การตามใจคุณหนูตัวเล็กหน้าบึ้ง

ทนใจร้ายเข้าหน่อย

ไม่นานก็คงถอดใจไปเอง

คิดแบบนี้มาร่วมสัปดาห์แต่ไม่เห็นแววว่าจะดีขึ้น คุณหนูผมแดงกับรถมินิคูเปอร์สีเหลืองน่ารักนั่นมาจอดอยู่หน้าอู่ของเขาทุกวัน นายช่างเจ๋งเองไม่ใช่คนพูดเยอะ หากให้ออกปากไล่ ใช้คำหยาบคาย ดูจะใจร้ายเกินไปหน่อยกับคนแบบคุณหนูคนนั้น นายช่างได้แต่หวังว่าสภาวะแวดล้อมที่เขาอยู่จะเป็นตัวช่วยทำให้คุณหนูผมแดงเข้าใจได้เองว่าสถานที่นี้และคนเช่นเขาไม่ได้เหมาะสมหรือคู่ควร

.

.

.

ความรักครั้งล่าสุดของเจ๋งคือตอนที่เขายังเรียนอยู่ในชั้นมหาวิทยาลัย จำรายละเอียดเกี่ยวกับความรักครั้งนั้นได้เพียงคร่าวๆว่าเลิกกันเพราะตัวเขาเองไม่มีเวลาและไม่ได้สนใจความรักหนุ่มสาวในช่วงเวลานั้นเท่าที่ควร เจ๋งสนุกกับการทำรถ อยู่กับเพื่อน ตกบ่ายไปกินก๋วยเตี๋ยวร้านอร่อยที่หน้าปากซอยอู่ วันไหนที่งานสบายก็นัดเตะบอลหรือออกทริปขับมอเตอร์ไซค์ไปค้างต่างจังหวัดบ้าง เจ๋งรู้ดีว่าไลฟ์สไตล์ชีวิตเขาค่อนข้างน่าเบื่อสำหรับผู้หญิงหลายคนที่ฝันอยากได้แฟนหนุ่มซัพพอร์ตชีวิตเธอ เดินควงแขน เดินเที่ยวห้าง ช่วยเลือกเครื่องสำอาง แน่นอน เขาทำให้ไม่ได้

ข้อเสียอีกอย่างของเจ๋งคือปากที่ไม่ค่อยจะพูด เขาพูดมากเวลาเดียวคือตอนเมา เจ๋งปากหมา ขวานผ่าซาก เขาไม่เห็นประโยชน์ของการเสียเวลาคิดประดิษฐ์คำพูด เจ๋งเคยนึกสงสัยนิสัยที่ตัวเองเป็นมา พ่อแม่ของเขาเองเลี้ยงดูเขามาดีมาก ท่านรับราชการครูทั้งคู่ มีเพียงลูกชายคนเดียวที่แตกเหล่าโดยสิ้นเชิง รู้ตัวว่าไม่ชอบสายงานด้านวิชาการมาตั้งแต่ยังเด็ก เจ๋งเลือกที่จะเป็นนายตัวเอง เขาชอบอยู่กับรถมากกว่าอยู่กับคน โมเดลรถยนต์ราคาถูกยันแพงระยับในห้องนอนนั่นคือคำตอบ เจ๋งรักมันมากกว่าเพื่อนสนิทในกลุ่มที่มีน้อยจนใช้นิ้วมือข้างเดียวนับได้เสียอีก

คุณหนูผมแดงที่มานั่งเฝ้าเขาทุกวันชื่อเพ่ย  เจ๋งไม่ได้ออกปากถามเองหรอก ลูกน้องในอู่คาบข่าวมาเล่าถึงที่ตั้งแต่วันที่มีคนหน้าตาน่ารักหลงเข้ามาอู่ซ่อมรถในซอยตันแห่งนี้ แค่ประเมิณด้วยสายตาก็รู้ว่าเป็นคุณหนูจากตระกูลผู้ลากมากดี

มินิคูเปอร์สีเหลืองสวยดับอยู่ปากซอยเยื้องกับร้านบะหมี่ที่เจ๋งแวะไปฝากท้องอยู่ประจำ เจ๋งเห็นแบบนั้นจึงออกตัวช่วย เขาเข้าใจดีว่าตอนรถมีปัญหามันน่าหงุดหงิดใจ

แต่มันไม่ได้จบแค่วันนั้นที่เจ๋งช่วยคุณหนูเพ่ยไว้

คุณหนูขอเบอร์ติดต่อนายช่างเอาไว้พร้อมกับที่อยู่ของอู่ เธอให้เหตุผลว่าหากรถมีปัญหาจะแวะมาใช้บริการ

.

.

.

คุณหนูเพ่ยแวะมาที่จิรวัฒน์บริการจนเหล่าลูกน้องในอู่พากันเรียกว่าพี่เพ่ย ราวกับสนิทสนมกัน เจ๋งนึกขำ ไอ้พวกนี้ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง คุณหนูนั่นก็ยอมให้พวกนั้นเล่นด้วยเป็นหมาหยอกไก่ หากวันไหนโดนรุมแซวจนแจ้นร้องไห้กลับบ้านขึ้นมา หน้าที่รับผิดชอบน่ะไม่ใช่ของเขาแน่ๆ เขาไม่มีส่วนได้ส่วนเสียกับเรื่องนี้

.

.

.

วัยกลางคนที่ไม่ได้มีความรักมาเป็นเวลานานเช่นเจ๋งมองภาพตนเองในวันที่มีครอบครัวหรือแต่งงานไม่ออก เขาเลิกคิดเรื่องนั้นไปตั้งแต่วันที่เลิกกับแฟนคนล่าสุดตอนมหาลัยพร้อมกับคำพูดที่ผู้หญิงคนนั้นทิ้งไว้ว่าห่วยแตก ซึ่งเขายอมรับไอ้คำว่าห่วยแตกนั่นทุกประการ เจ๋งพอใจกับชีวิตตอนนี้ เขามีความสุขดี มีเพื่อน มีสังคม มีเงินใช้พอกับความต้องการในชีวิต

แต่คนที่เคยมีทัศนคติกับชีวิตของตัวเองเช่นนั้นเริ่มมีบางอย่างเข้ามาเปลี่ยนแปลงชุดความคิดเดิม  เจ๋งกำลังเกลียดบางอย่างที่กำลังกลืนกินความเป็นเขา

สภาวะแวดล้อมบางอย่างที่เจ๋งเคยคิดว่ามันจะทำให้คุณหนูเพ่ยเข้าใจมันและเปลี่ยนใจตีตัวห่างออกไปจากเขา สิ่งนั้นกลับเป็นตัวทำลายชุดความคิดของเขาเอง อดเปรียบเทียบตนเองกับคนที่มีพร้อมอย่างคุณหนูเพ่ยไม่ได้ เขาโตกว่าอีกฝ่ายมาก ดูท่าจะมากกว่าเป็นสิบปี แต่กลับควบคุมอะไรไม่ได้เลย

กลัวว่าหัวใจจะชอบคุณหนูเพ่ยขึ้นมา

เจ๋งคงทำใจไม่ได้ที่จะต้องยอมรับความแตกต่างระหว่างเขากับคุณหนูเพ่ย 

แม้นั่นจะเป็นสิ่งแรกที่เข้ามาในหัวนับตั้งแต่วันที่คุณหนูเพ่ยแสดงออกชัดเจนว่าชอบเขาและมาหาถึงที่ทุกวัน

.

.

.

“ กลับไปเถอะคุณเพ่ย ”

“ ผมยังไม่อยากโดนพ่อคุณเป่าหัวเอาตอนนี้ ” นายเจ๋งออกปากไล่เป็นกิจวัตร ทุกวันที่เพ่ยมา เจ๋งจะออกปากไล่ ทุกครั้งที่เพ่ยทำบางอย่างให้ เจ๋งเพียงแต่พยักหน้ารับรู้แต่ไม่แยแส

ความพยายามของคุณหนูเพ่ยที่ชอบนายช่างใจร้ายคนนั้นมีมากกว่าใครทั้งหมด เช่นเดียวกับที่ความพยายามไม่ต้องการสนใจคุณหนูเพ่ยของเจ๋งนั่นก็มากพอกันจนล้นและแทบจะทะลักออกมา

.

.

.

“ ไม่เข้าไปข้างในล่ะพี่ ร้อนนะ มดแมงก็เยอะ ”

“ พี่ไม่ได้เป็นลูกค้านี่ พี่เจ๋งจะว่าเอา ”

“ ถ้าเฮียเค้าจะว่าพี่ จะให้ผมเปิดพัดลมให้จ่อพี่อยู่แบบนี้ทุกวันไง้ เขากลัวพี่ลำบากจะตายไป ” เด็กในอู่ที่ชื่อน้ำอุ่นว่า น้ำอุ่นถูกชะตากับคุณหนูที่ชื่อเพ่ยมากกว่าผู้หญิงคนอื่นที่คอยตามวอแวเฮียเจ๋ง พี่เพ่ยหรือคุณหนูเพ่ยใจดี ชอบซื้อขนมอร่อยๆมาฝาก แม้ว่าใจจริงจะซื้อมาให้เฮียเจ๋ง แต่เฮียขยาดของหวานเป็นที่หนึ่งเลยโยนมาให้ตนกินแทน

“ จะว่าไปพี่ก็อดทนเก่งดีว่ะ ผู้หญิงคนอื่นนะมารอเฮียเจ๋งได้ไม่เกินสองชั่วโมงหรอก เฮียแม่งเช็คอะไหล่ทีเป็นชั่วโมงๆ ไม่คุยไม่สนใจจนเขาหนีหายไปเอง ” เพ่ยดีใจที่ได้ฟังน้ำอุ่นบอก แต่เพ่ยเองก็ไม่แน่ใจว่าตัวเองจะค่อยๆหนีหายไปเหมือนผู้หญิงคนอื่นๆของเจ๋งหรือไม่ คนรอก็เหนื่อยเป็น คนใจร้ายแบบนั้นคงไม่รู้

.

.

.

“ เอ้า! เอาไปคลุม ” เจ๋งโยนเสื้อแจ็คเก็ตผ้าร่มสีดำให้คนบนม้านั่ง 

“ เสื้อพี่นี่ ”

“ ยุงที่นี่มันดุนะคุณ แค่พัดลมเป่าเอาไม่อยู่หรอก ”

“ นอนอยู่บ้านเฉยๆก็ดีแล้วจะเอาตัวเองมาลำบาก ทนเหม็น ทนร้อนทำไม ”

.

.

เย็นวันเดียวกันหลังจากที่คุณหนูเพ่ยกลับบ้านไป เจ๋งเรียกน้ำอุ่นเข้ามาคุยด้วยในห้องกระจกของอู่ เขาเห็นน้ำอุ่นหยิบยาหม่องไปทาแขนให้คุณหนูเพ่ย

“ มีไรป่าวเฮีย งานพี่โก้หรอ พรุ่งนี้ก็เสร็จ ”

“ เปล่า ”

“ แล้วเฮียมีไร หรือจะใช้ไปซื้อข้าวเย็น ”

“ มึงไปทายาให้คุณเพ่ยเขาทำไม ”

“ อ่อ เอ้า ก็แขนเค้าแดงเป็นปื้นไปหมดอะเฮีย ผมสงสาร ตอนแรกพี่เพ่ยแกก็จะทาเองแต่เล็บยาวเปิดขวดไม่ได้ผมเลยเปิดให้ ไหนๆแล้วเลยทาให้เลย ”

“ ผมบริสุทธิ์ใจเฮีย จิ้มตรงรอยแดงๆเค้าแค่สามสี่ที่เท่านั้นแหละ ” น้ำอุ่นเห็นเฮียเจ๋งนิ่วหน้าเครียดเลยรีบแก้ต่างแล้วแจงเหตุผล

“ กูไม่ได้ติดใจเรื่องนั้นว่ามึงคิดยังไง ”

“ แต่มันดูไม่ดี คนอื่นมองมาเขาจะคิดไง ยังไงเขาก็เป็นผู้หญิง ทีหลังมึงไม่ต้องไปตามใจ ปล่อยเขาดูแลตัวเอง ไม่ถ้ามันยุ่งยากมากนักก็บอกให้มานั่งรอในห้องกูนี่ ”

เจ๋งหมายถึงห้องกระจกเปิดแอร์เย็นฉ่ำที่เขานั่งทำบัญชีและเอาไว้พักผ่อน น้ำอุ่นพยักหน้ารับคำสั่งเจ้านาย อดแปลกใจไม่ได้ เฮียของเขาไม่เคยอนุญาตให้ผู้หญิงที่ตามวอแวมานั่งในห้องนี้เลยสักครั้งเพราะให้เหตุผลว่า ไม่ใช่ลูกค้า เปลืองแอร์กู เกะกะ แต่กับพี่เพ่ยของน้ำอุ่นเป็นกรณีพิเศษ

.

.

.

ธุรกิจเทเลอร์ขนาดใหญ่ใจกลางเมืองรวมถึงผู้ถือหุ้นรายใหญ่ในห้างสรรพสินค้าอันดับต้นๆเป็นของครอบครัวของคุณหนูเพ่ย เจ๋งรู้สึกตัวเองเล็กลงไปอีกเท่าตัวเมื่อทราบถึงข้อมูลอื่นเกี่ยวกับคนหน้ามุ่ยที่คอยมาป้วนเปี้ยนในอู่เขา

“ พี่ไล่เราอีกแล้ว ”

“ ผมก็ไล่คุณทุกวัน ”

“ แค่นั่งดูเฉยๆเอง ไม่ได้กวนอะไรซะหน่อย ”

มันกวนใจ นั่นคือสิ่งที่เจ๋งคิด

ใจของชายหนุ่มที่ไม่มีใครมาทำดีด้วย

ไม่มีคนแสดงออกว่าต้องการเขา

แต่พอมีคนอย่างคุณหนูเพ่ยเข้ามา

เจ๋งยอมรับ

เขากำลังพ่ายแพ้ต่อชุดความคิดที่มีมาโดยตลอด

.

.

.

วินาทีเจ๋งที่รู้สึกได้ว่าความฉิบหายกำลังจะมาเยือนคือวินาทีที่คุณหนูเพ่ยฉุดข้อมือของเขาให้หันหน้าไปคุยกันดีๆในห้องกระจกด้านในของอู่ ปกติแล้วคุณหนูคนนี้ไม่เคยยุ่มยามหรือทำเขาลำบากใจ 

“ พี่ก็รู้นี่ว่าเราชอบ ”

“ ทำไมไม่ใจอ่อนซักนิดเลย จะยอมแพ้แล้วนะ ”

คุณหนูเพ่ยส่งเสียงออดอ้อนเขาแต่กลับเจือไปด้วยความน้อยใจที่แฝงมา

“ ผมรู้ ”

“ รู้แล้วทำไมยังー ”

“ ผมไม่เหมาะกับคุณหรอก ”

“ รู้ได้ยังไง พี่เอาอะไรมาตัดสิน ”

คุณหนูว่าอย่างนั้น

“ ให้โอกาสเราหน่อยสิ มองเราเป็นคนๆนึงในชีวิตพี่ที่อยากทำความรู้จักกับพี่ก็ได้ ”

เขาตอบตกลง

.

.

.

คุณหนูเพ่ยน่ารัก

ลูกน้องของเขาบอกแบบนี้เสมอ เจ๋งรู้ เขาก็รู้สึกไม่ต่าง เพ่ยไม่ใช่คนเอาแต่ใจ คุณหนูคนนั้นไม่เคยแสดงกิริยาอะไรให้เจ๋งคิดรำคาญ ซ้ำยังเป็นฝ่ายตามใจเขาเสียมากกว่าด้วย

เจ๋งหวงช่วงเวลานี้ เขากำลังมีความสุข ความสุขที่มาจากบุคคล ไม่ใช่จากโมเดลฟิกเกอร์หรือรถยนต์ที่เคยโปรดปราน

“ บะหมี่เกี๊ยวหมูแดงอีกแล้ว”

“ พี่ไม่เบื่อบ้างหรอ ”

คุณหนูคนเพ่ยเอาแต่เท้าคางมองเจ๋งกิน ส่วนบะหมี่ในชามตนเองยังพร่องไปได้ไม่ถึงครึ่ง เพ่ยไม่ชอบกินบะหมี่แต่กลับยินดีที่จะซื้อเข้าให้นายช่างคนนี้ทุกวันที่มาหา

“ ก็กินอยู่ทุกวัน ” นอกจากเจ๋งจะพูดน้อย หนำซ้ำยังตอบไม่ตรงคำถาม

“ เรามองพี่กินยังเบื่อแทนเลย ”

 คุณหนูว่า แต่เจ๋งไม่สนใจ

“ วันเสาร์ไปกินข้าวข้างนอกกับเราได้มั้ย ”

“ ผมไม่ว่างหรอกนะคุณ ต้องทำรถ ”

“ โธ่ วันเกิดเราทั้งทีเลยนะ ”

“ ไม่ไปสนุกกับเพื่อนฝูงคุณบ้างหรือไง ”

เจ๋งไม่อยากพาตัวเองไปเจอกลุ่มสังคมที่เขาไม่ชอบ เพื่อนคุณหนูเพ่ยคงหนีไม่พ้นพวกลูกคนมีสตางค์จากเครือข่ายตระกูลที่ทำธุรกิจด้วยกัน เขาคงอึดอัดและวางไม่ตัวไม่ถูก อีกอย่าง คุณหนูเพ่ยจะให้เขาไปในฐานะอะไร ช่างซ่อมรถงั้นเหรอ หรือว่าเพื่อน พิลึกทั้งหมด

“ ปีนี้อยากลองอยู่กับพี่นี่ ”

“ ถามจริงเถอะคุณหนูเพ่ย ”

“ ผมไปทำอะไรให้คุณชอบเหรอ ”

คุณหนูเพ่ยหน้าชากับคำถามที่เจ๋งส่งมา เธอเองก็รู้ดีว่าเจ๋งใจร้าย ใจร้ายที่ปล่อยให้รอ ใจร้ายที่แกล้งเมินเฉยไม่รับรู้ว่าชอบ แต่ไม่คิดว่าจะใจร้ายจนพูดถ้อยคำเช่นนั้นออกมา คนที่เพ่ยเรียกว่าพี่พูดเหมือนความรู้สึกที่มีให้เป็นเรื่องขำขัน พูดเหมือนว่าที่พยายามมาตลอดไม่มีทางเป็นไปได้เลย

“ ผมไปทำอะไรให้คุณชอบเหรอ”  คุณหนูเพ่ยไม่ได้ตอบเพียงแต่หัวเราะแล้วบอกปัดนายช่างว่า “ ช่างมันเถอะเนอะ ”

.

.

.

มินิคูเปอร์สีเหลืองไม่ได้มาจอดเลียบที่หน้าอู่จิรวัฒน์บริการหลายวันจนลูกน้องพากันถามถึง

วันนั้นที่คุณหนูหัวเราะให้เขาแล้วขอตัวกลับไป

เจ๋งจึงพึงคิดได้ว่าความสามารถพิเศษส่วนตัวที่เรียกว่าขวานผ่าซากได้ออกมาทำงานเข้าให้

“ ผมไปทำอะไรให้คุณชอบเหรอ”

เจ๋งไม่ได้จงใจใช้คำพูดเช่นนั้น แต่เขาคือเขา ไอ้ห่วยแตกที่แม้แต่คำพูดดีๆยังคิดไม่ได้ตามที่ภายในใจจริงๆนั้นอยากจะสื่อ

“ อะไรที่ทำให้คุณชอบผม ”

“ ชอบผมที่ตรงไหน ”

ก็ไม่ได้ยากนี่หว่า

แต่คิดไม่ได้

เขาแพ้

เขาโทรหาคุณหนูคนนั้น

ขอบคุณเบอร์โทรศัพท์จากไอน้ำอุ่นลูกน้องของเขาด้วย 

‘ ค่าาาา สวัสดีค่ะ ใครคะ?  ’

‘ รถเสียหรอคุณ.. ’

‘ พี่! ’

คุณหนูเพ่ยเรียกนายช่างใจร้ายเสียงดังผ่านสายโทรศัพท์

‘ ว่าไงคุณ รถเสียหรอ ’

‘ ก็ไม่นี่ รถเราปกติดี ’

‘ ก็.. เห็นคุณไม่มาสองวันแล้ว ’

‘ คือ เรา.. เอ่อ.. ไม่รู้สิ  ’

‘ ค่อยๆพูดก็ได้ผมรอฟัง ’

‘ ที่พี่พูดวันนั้นมันใจร้ายมาก ’

‘ เราลองถามตัวเองว่าเลิกชอบพี่ไปเลยดีมั้ย ’

‘ อู่จะได้ไม่ต้องมีคนไปคอยเกะกะ หน้าร้านก็จะได้มีรถให้ลูกค้าคนอื่นจอดเพิ่ม ’

‘ พี่ไม่ได้ทำอะไรให้ชอบหรือคิดไปเองทั้งนั้น เราก็แค่ชอบพี่มากๆๆๆไปเองคนเดียว ’

‘ คุณเพ่ย ’

‘ ผมขอโทษ.. ไม่ได้ตั้งใจจะหมายความแบบนั้น ’

‘ โอเค ผมปากหมาเองอะที่คิดคำพูดที่รักษาน้ำใจคนฟังกว่านั้นไม่ได้ ’

‘ ไม่ได้โกรธซักนิด ’

‘ แต่คุณก็ไม่มา ’

‘ ... ’

‘ เอาเป็นว่าผมขอโทษที่พูดให้คุณรู้สึกแย่ ’

‘ แล้วอีกอย่างรถคันเล็กๆของคุณน่ะ ไม่ได้เปลืองพื้นที่จอดเท่าไหร่หรอก ผมคิดว่านะ.. ’

‘ พี่เจ๋ง ’

‘ ถ้าเรารู้ว่าพี่จะเป็นฝ่ายเข้าหาเราบ้าง โทรมาง้อเราแบบนี้แต่แรก เราจะโกรธพี่จริงๆ แต่เรากลัวพี่ไม่ง้อ.. แล้วก็ปล่อย ให้เราหายไปด้วยความ.. ดี ใจ ’

น้ำเสียงของคุณหนูขาดความหนักแน่นในสิ่งที่ตนเองคิดและพูดตอบกลับมาในสายโทรศัพท์

‘ ผม.. เออ งงตัวเองเหมือนกันว่ะ ’

‘ พี่เจ๋ง ’

‘ เรียกทำไม ’

‘ ไม่ได้เรียก ’

‘ เราหมายถึงว่าพี่น่ะเจ๋ง แค่นี้ก็ชนะใจตัวเองมาเยอะแล้ว ทำตามหัวใจตัวเองน่ะ มันไม่ยากหรอกนะคะ ’

เจ๋งแพ้ ,

อีกแล้ว

คุณหนูเพ่ยที่เพิ่งเจอนายเจ๋ง

กลับรู้จักนายช่างใจร้ายคนนี้มากกว่าคนใจร้ายรู้จักที่จะอ่านใจตัวเองออกเสียอีก

เจ๋งอยากลองเสี่ยงไปกับการเปิดให้คุณหนูเพ่ยเข้ามา

แม้ว่าจะโดนด่าว่าห่วยแตกอีกสักครั้งก็ช่างมันปะไร

วันนี้เขาเจ๋งสมชื่อแล้ว

END.

.

.

.

with luv, nekonokiiro ?