วันนั้นสิบโมงเช้าพี่โทรมา
บอกว่ายายเสียแล้ว
เราไม่เข้าใจ
เราเพิ่งบอกแม่ไปว่าจะกลับบ้านวันศุกร์หน้า
เราไม่ชอบใจเวลาที่ที่บ้านโทรมา
หลอน
ไม่อยากให้หัวข้อสนทนาเป็นเหมือนวันนั้น
แม่บอกว่า อีกไม่นานแม่อาจจะเป็นเหมือนยาย
เราไม่เข้าใจ
ทำไมเวลามันใกล้เข้ามาอีกแล้ว
แม่ไม่สบาย
เราไม่เคยรับรู้
เราห่างบ้านมาสักพักและเราก็ปฏิเสธที่จะรับรู้มาตลอด
แต่คำที่แม่พูด ทำใจเราหวิวไปเลย
เราพยายามโทรหาบ่อยขึ้น
เราอยากเป็นคนที่โทรไปมากกว่าคนที่รับสาย
เราไม่อยากต้องใจสลายทุกครั้งก่อนรับโทรศัพท์
วันนี้แม่วางใส่ก่อนเราพูดจบ
เราไม่รู้จะคิดยังไง
เราอาจจะนอยด์ไปเองหลังจากเหตุการณ์วันนั้น
หรือที่จริงแล้วต่างคนต่างอยู่ก็สบายดีอยู่แล้ว
หนึ่งเดือนโทรหาหนึ่งครั้ง
ไลน์กันสองสามวันครั้งก็พอ
แบบนี้อ่ะหรอเราถึงจะสามารถรักษาความสัมพันธ์กึ่งหลวมกึ่งแน่นอันนี้เอาไว้ได้
ไม่เอาอ่ะ
ยอมโดนวางหูใส่ก็ได้
ไม่อยากฟังข่าวร้ายจากใครทั้งนั้น
.
.
.
22/11/61
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in