เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
ALONEALONE_PST
- A B Y S S -
  • “ การเดินทางของผู้ป่วยโรคซึมเศร้ามันช่างยากเย็นและเหน็ดเหนื่อย หลายครั้งหลายคราที่ความเหนื่อยล้า
    หรือเหตุการณ์บางอย่างเข้ามากระทบกระเทือนจิตใจ จนทำให้ฉันพลาดพลั้งตกลงไปในเหวลึก… ”


    หลายครั้งที่ ก้นเหวเต็มไปด้วยน้ำ และโคลนดูดที่ดึงตัวตนของฉันให้จมลึกลงไปสู่ความหนาวเหน็บ 
    หลายครั้งที่ ร่างกาย แขน และขาของฉันไร้เรี่ยวแรง จนไม่อาจจะยืนหยัดปีนกลับขึ้นไปไหว
    หลายครั้งที่ ฉันต้องทนเห็นสีหน้าอันเหนื่อยล้าของคนรอบข้าง ที่พยายามช่วยฉุดรั้งฉันให้ขึ้นมา
    หลายครั้งที่ ฉันรู้สึกผิดที่เป็นภาระทำให้พวกเขาผิดหวังและเหน็ดเหนื่อย…จนฉันตัดสินใจที่จะปล่อยมือ
    หลายครั้งที่ ฉันเลือกจะจับเถาวัลย์หนามที่แหลมคมจนบาดลึก เพื่อดึงตัวเองกลับขึ้นมา…
    หลายครั้งที่ ฉันอยากจะจมดิ่งและหายไปตลอดกาลกับความว่างเปล่าที่กัดกินตัวตนของฉัน…

    หลายครั้งที่แสงตะวันสาดส่องลงมายังก้นเหวนี้ แสงอันอบอุ่นแต่กลับอยู่ไกลจนลับตา
    ทำให้ฉันมีความหวัง และปรารถนาที่จะกลับขึ้นไปเห็นผืนดินอีกครั้ง…แม้ฉันจะรู้อยู่แก่ใจว่าการจะกลับขึ้นไปนั้นมากเหนื่อยและยากเย็นขนาดไหน แต่ฉันเชื่อว่าปลายทางนั้นแสงตะวันจะยังคงรอฉันอยู่..... ”

Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in