เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
彼のお茶と人間関係cheloline
Sencha
  • Sencha

    ประเภท: Green Tea (จากส่วนยอด 3 ใบบน)
    ส่วนประกอบ: ใบชาเขียว
    จุดเด่น: เขียว กลิ่นเหมือนสาหร่าย มีรสมันๆ




    อาทิตย์สาดแสงแสดแดงยามเย็นย่ำ
    อาบผืนฟ้า ผืนน้ำ ราวกับจานสีน้ำขนาดมหึมาหกใส่
    ละเลงระบายไล่เฉดโดยเวลานำพาไป
    ไล่จรดเปลี่ยนกลาย สีม่วง สีครามเข้มเข้ากลางคืน


    ตามตำนานผู้เฒ่าผู้แก่กล่าวกำชับไว้
    ชายหาดนี้คือเวิ้งแห่งความตาย อย่าได้อยู่ใกล้เมื่อดวงตะวันลับลาลง
    อันตราย... ช่างอันตราย ผู้คนได้รับการบอกสอน
    พวกเขาเลยอดยลโฉมความงามยามอัศดงที่เฉิดฉายในความเปลี่ยวดาย
    มนุษย์ช่างกลัวตาย หากทว่าอยากรู้อยากลอง


    คลื่นขนาดย่อมจู่โจมชนกระแทกชายฝั่ง
    เป็นเพียงเสียงดังเดียวรบกวนความเงียบเหงาร้างไร้คน
    หินโสโครกบริเวณน้ำตื้นฉ่ำชุ่มจากแรงสาดซัด
    พัดพาเผยร่างหนึ่งตระหง่านสู้แสงรำไร
    เขานั่งอยู่บนหินสีดำกระด้างขนาดใหญ่
    ร่างกายไม่ต่างจากมนุษย์เท่าไร
    ยกเว้นเรียวขาสลักเสลาด้วยเกล็ดสีแดงเงา มันชิดติดกันจรดปลายพริ้วไหวดั่งหางปลา


    เขาคือไซเรน
    ชาวเกาะและชาวประมงเรียกเขาเช่นนั้น เป็นตำนานลึกลับและน่าหวั่นเกรง
    สัตว์ประหลาดเช่นเขาจะหว่านเสน่ห์ใส่มนุษย์
    หลอกล่อมนุษย์ กัดกินมนุษย์ ไร้ซึ่งความดีข้อใดให้ไว้ใจ
    ในหมู่ไซเรนก็เช่นกัน เขาถูกเย้ยหยัน กลั่นแกล้ง
    ล้อเลียนความอ่อนไหวในเรื่องความรัก ทั้งที่ไซเรนตนไหนๆไม่เคยมี


    มันเป็นความจริง...
    รสนิยมผิดแปลก แตกต่างไปจากไซเรนอื่นๆ
    เขาไม่อาจปฏิเสธคำพูดหรือข้อเท็จจริงที่ตอกตรึงหัวใจเขาไว้ที่เวิ้งหาด
    บนหินโสโครกก้อนนั้น ช่างเปล่าเปลี่ยวเดียวดายสุดทานทน
    เขามีสัมพันธ์ฉันชู้รักกับหญิงสาวนางหนึ่ง
    หล่อนพบเขาในคืนเดือนมืด
    เวิ้งแห่งความตายฉุดกระชากลากใจหล่อนผู้ใคร่รู้
    เชิญชวนด้วยเสียงเพลงไพเราะประหลาดหู
    จับจูงเหยียบย่ำข้ามผิวน้ำไปยังหินโสโครกโดนพลัน
    กล้ามเนื้อมัดแน่นสะท้อนแสงสลัว
    เผยผิวกายขาวซีดและเย็นเยียบดั่งกระแสน้ำลึกใต้สมุทร
    ดวงตาสีอำพันประกอบใบหน้าคร้ามคม
    ผมยาวหยักศกเปียกปรกหน้าขับเสน่ห์ยวนเย้าเคล้าเรียกสายตาหญิงสาวให้ตะลึงงัน


    เขางดงามจนหญิงสาวแทบเผลอใจ
    หากแต่ไซเรนหนุ่มไม่รีบร้อนนัก
    เขาสัมผัสได้ดั่งสัญชาตญาณนักล่า ไซเรนมักเฟ้นหาและถูกดูดดึงโดยมนุษย์ใจโศกาอาดูร
    ยิ่งมนุษย์ผู้นั้นหม่นหมองเท่าไร ความอร่อยของก้อนเนื้อในอกซ้ายยิ่งทวีคูณ
    แต่เขาไม่... ยังก่อน ช้าก่อน...

    หล่อนเศร้าโศก เจ็บปวด ร้าวลึกภายใต้ความสวยสะพรั่ง
    แต่เขาเลี่ยงที่จะเอ่ยถึงมัน
    มอบความรักความอ่อนโยนปลอบประโลมใจ
    จริงแท้หรือไม่ ไม่ใครอาจทราบจิตใจไซเรนได้แน่นอน
    จนกระทั่งเจ้าหล่อนหยุดหวนไห้
    กลับกลายเป็นครวญหาและเฝ้ารอเวลาที่จะได้พบเขา ณ ปลายแสงส้มชวนระทมประหลาด
    ทุกค่ำคืนเขาจะร้องเพลงเกี้ยวหวานไพเราะกว่าบทเพลงใดให้หล่อนฟัง
    พลางอาบแสงจันทร์นวลสลัวมัวเมาในความกระท่อนกระแท่นแห่งท้องทะเล


    คืนนี้ ใต้ดวงดาราวับวาวแห่งนี้
    หล่อนบอกรักเขา สารภาพว่าหัวใจดวงนี้ถูกเขายึดครองทั่วทุกอณูจนหมดสิ้น
    เขาคลี่ยิ้มตอบรับ บรรจงจูบริมฝีปากอ่อนนุ่ม
    กลิ่นคาวจางคล้ายผิวปลาและสาหร่ายทะเลกระทบประสาทสัมผัสของหญิงสาว
    แต่หล่อนไม่ใส่ใจ ง่วนอยู่กับการตอบรับสัมผัสริมฝีปากจนกว่าจะเต็มอิ่ม
    มือของเขาปัดป่ายไล้อาภรณ์ที่เปียกชุ่มไหวตามคลื่นน้ำ
    เล็บของเขากรีดบางเบาส่งความวาบหวามแกล้งเย้าให้หล่อนสั่นเทิ้ม
    หญิงสาวไม่บ่ายหนี โอนอ่อนพร้อมพลีพรหมจารีย์ให้เขาตั้งแต่คืนนี้เป็นต้นไป


    ระรอกคลื่นแห่งการจุมพิตซัดเข้าฝั่งครั้งแล้วครั้งเล่าไม่หยุดหย่อน
    เล็บยาวสีขาวซีดไล้ขึ้นสูง... สูงอีก.. ช่างสูง
    สูงพอที่จะวนเวียนอยู่บนเนินอกซ้าย
    เขาเสียบกระซวกทะลวงลึก
    ควานนิ้วเค้นควักเรียกของเหลวสีชาดหลั่งรินอย่างหนักหน่วง
    หล่อนกรีดร้องหวีดหวิวก่อนกลืนหายไปกับเสียงคลื่นกระทบฝั่งและลมทะเลแห่งความเปลี่ยวดาย
    หล่อนตาย ตามถ้อยคำที่ว่าหัวใจดวงนี้ถูกเขายึดครอง... โดยสมบูรณ์ .




Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in