เสียงของสายฝนที่กำลังโปรยปราย...
กับเสียงเพลงที่ฟังแล้วรู้สึกเจ็บปวด...
(แม้เราจะฟังไม่ออกก็เถอะ เพราะเป็นเพลงเกาหลี)
ปกติเวลาฝนตกจะเป็นเวลาที่เราไม่ชอบที่สุด เพราะมันทั้งแฉะและทำให้เรารู้สึกไม่สบายตัว แต่มันเป็นเฉพาะตอนที่เราอยู่ข้างนอก
แตกต่างจากตอนที่เราอยู่บ้านเช่นตอนนี้...
ในช่วงเวลาที่อารมณ์ของเราไม่ได้อยู่ในเวลาปกติ กลับมีเสียงฝนที่ช่วยปลอบประโลมจิตใจ
ยังพอให้เรารู้สึกสงบได้บ้าง แม้ในใจมันจะว้าวุ่นคิดเรื่องต่างๆนาๆ พอรู้สึกสงบได้พักหนึ่งเรากลับคิดขึ้นมาว่า
"มีอะไรบ้างที่ทำให้เรารู้สึกสงบหรือรู้สึกดีบ้าง"
อย่างเช่นเสียงของฝนในวันนี้..
เลยย้อนกลับไปคิดว่าเออ...มันเคยมีอยู่นะ แม้จะนานมากแล้วแต่มันก็เคยมี
เราจำได้ว่าช่วงเวลานั้นแค่ได้นั่งข้างๆกัน แม้จะไม่ได้พูดคุยกัน แต่แค่ได้รับรู้ว่าเรามีคนๆนี้อยู่ข้างๆ
กลับทำให้เรารู้สึกสงบและมีความสุขแบบที่ไม่ต้องพูดคำหวานหรือทำอะไรให้อีกฝ่ายประทับใจ
"มันมีไม่กี่คนจริงๆที่แม้ไม่ต้องพูดคุยอะไร แค่นั่งข้างๆกันเฉยๆแต่กลับทำให้เรามีความสุข"
ใช่...สบายใจด้วย :)
พอเวลาที่เรามองหาสิ่งที่ทำให้เรามีความสุขหรือสบายใจทีไร ช่วงเวลาที่เรานั่งข้างกันจะผุดขึ้นมาในความคิดเราเป็นสิ่งแรกเสมอ...มันเป็นความทรงจำที่เราประทับใจไม่รู้ลืม
ว่าครั้งหนึ่ง.."เราเคยมีคนแบบนั้นในชีวิตด้วย"
-ได้เจอคนแบบนัั้นแค่คนเดียว ก็รู้สึกโชคดีแล้ว-
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in