เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
ระบายสีI'M ME
วันสุดท้ายของปี
  • ใน 1 ปี ที่ผ่านมา มีเรื่องราวเกิดขึ้นในชีวิตมากมาย เป็นปีที่เริ่มจะเห็นการเปลี่ยนแปลงหลายๆ อย่าง จากเด็กมหาลัยที่ใช้ชีวิตสนุกไปวันๆ ไปเรียน ไปเที่ยว ทำงานหามรุ่งหามค่ำ นอนตีสามตื่นบ่ายโมงในวันที่ไม่มีเรียน เป็นชีวิตที่อิสระสุดๆ อยากทำไรทำ อยากไปไหนไป (ถ้าเวลากับเงินในกระเป๋ามีพอนะ...^^) สู่การเตรียมตัวเป็นเด็กฝึกงานในเมืองใหญ่ แต่ก่อนจะว่ากันเรื่องฝึกงาน ฉันอยากจะบันทึกเรื่องราวของปี 2018 เก็บไว้เป็นความทรงจำเสียหน่อย


    เริ่มกันที่... รางวัลแรกของงานเขียน ฉันได้รับโอกาสจากอาจารย์ให้ส่งผลงานเขียนเข้าประกวด ซึ่งปรากฎว่าได้รางวัลเล็กๆ นั่นก็คือ 'รางวัลชมเชย' ติดไม้ติดมือมาด้วย ถือเป็นการเริ่มต้นที่ดีนะ จำได้ว่าเขียนก่อนวันหมดเขตวันเดียว เพราะนึกไม่ออกว่าจะเอาเรื่องอะไรมาเขียน แต่อยู่ๆ เรื่องของแม่ก็แวบเข้ามาในหัวอย่างประหลาด มันเป็นนิทานที่แม่เล่าให้ฟังตั้งแต่เด็ก ในทุกๆ คืนวันที่ฝนตกและไฟดับ นอนหนุนตักแม่ จุดตะเกียงไว้กลางบ้าน ฟังนิทานแม่แล้วหลับไป 

    ได้ทำงานที่รัก และมีเพื่อนร่วมบุกป่าฝ่าดงไปด้วยกัน เรื่องเกิดที่ ค่าย JR ยโสธรนอนวัด (อันนี้ตั้งเอง...) เป็นค่ายที่ไปกันทั้งเอก กับอาจารย์อีกหนึ่งคน ใช้งบกันไม่มาก เพราะเน้นประหยัด นอนวัดเอา หลวงพ่อก็ใจดี๊ ใจดี ให้ที่หลับที่นอน พร้อม wifi หลวงพ่อยุค 4G จริงๆ ทั้งสนุกและเหนื่อย เนื่องจากต้องทำงานแข่งกับเวลา แต่ละกลุ่มก็ต้องเดินทางไปหาแหล่งข่าว ไปเก็บข้อมูล พร้อมสัมภาษณ์ บางกลุ่มก็คิดประเด็นกันสดๆ แล้วยังต้องเอากลับมาตัดต่อเป็นคลิปให้เสร็จสรรพในระยะเวลา 3 วัน 2 คืน ชาวบ้านที่่นั่นก็เป็นกันเอง ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี 

    เจอเหตุการณ์ สงครามคีย์บอร์ด เนื่องจากเรียนวารสารศาสตร์ ก็จะได้ผลิตหนังสือพิมพ์ และทำคอนเทนต์ข่าว สารคดี บทความต่างๆ ลงเพจที่ส่งต่อจากรุ่นสู่รุ่น นี่ก็ปีที่ 16 แล้ว ข่าวบางข่าวที่นำเสนอไปอาจไม่ถูกใจคนบางกลุ่ม ก็เป็นเรื่องธรรมดา แต่มันดันกลายเป็นสนามอารมณ์เพราะการคอมเมนต์แสดงความคิดเห็นนี่แหละ อันไหนที่แนะนำมาเราก็เก็บมาปรับปรุง แต่พวกคอมเมนต์ที่ด่าทอเสียๆหายๆ นี่สิ บางทีอารมณ์มันก็ขึ้นได้ ทุกครั้งที่ทำข่าวเกี่ยวกับมหาวิทยาลัย ซึ่งมันก็เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นจริง จากคนที่ใช้ชีวิตในมหาวิทยาลัยมาจะ 4 ปี เต็ม ก็เป็นเหตุการณ์ที่ฝึกแก้ปัญหาเฉพาะหน้า ฝึกรับมือกับชาวเน็ตที่คิดต่างกัน

    ทุ่มสุดตัวสุมหัวกันทำหนังสือพิมพ์เล่มเดียวยันเช้า ที่ห้อง JR ห้องที่ส่งต่อให้น้องไปแล้ว เราเรียกกันว่าหนังสือพิมพ์กองโจร เนื่องด้วยเข้างาน 6 โมงเย็น กลับทีตี 2 ตี 3 พร้อมผับปิด วันปิดเล่มไฟล์ดันหายตอนใกล้เสร็จ ชุลมุนวุ่นกันทั้งห้อง จากที่ง่วงหงาวหาวนอน ก็ตาสว่างได้ในทันที สุดเหวี่ยงจริงๆ

    ขอบคุณทุกคนที่นำเรื่องราวมากมายผ่านเข้ามาในชีวิต ขอบคุณครอบครัวที่คอยสนับสนุน คอยให้กำลังใจ ขอบคุณเพื่อนที่อยู่ข้างๆ ในวันที่ปัญหาแวะเวียนเข้ามา คำแนะนำสำหรับฉันไม่สำคัญเท่าการจับมือแล้วบอกว่า 'ไม่เป็นนะ' ในวันที่ไกลบ้านก็ยังดีที่มีเพื่อน ขอบคุณตัวฉันด้วยนะที่อดทน ไม่ยอมแพ้อะไรง่ายๆ เท่านี้ก็เก่งมากแล้ว (ให้กำลังใจตัวเองบ้างเล็กๆน้อยๆ) แต่ก็ต้องเก่งกว่าเดิมอีก ปีนี้ถือเป็นปีที่รู้สึกว่าโตขึ้น ทั้งอายุ น้ำหนัก ความคิด มองเห็นอะไรที่กว้างกว่าเดิมเยอะเลย  

    สถานีต่อไป... ฝึกงาน ทั้งความกังวลเรื่องการเดินทาง การใช้ชีวิตนอกรั้วมหาลัยคนเดียว การเข้าสังคมการทำงานจริง การทำงานที่ต่างไปจากที่เรียนแน่นอน กลัวไปหมด แต่ก็เอาว่ะ ต้องสู้กันสักตั้ง ถอยไม่ได้แล้ว เส้นชัยแรกอยู่ไม่ไกลแล้ว ยอมแพ้ไม่ได้  

        
Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in