06 กันยายน 2560
ฝันเห็นคนเดิมซ้ำๆ อีกครั้งและอีกครั้ง เมื่อคืนนี้ก็เช่นกัน
ฉันฝันถึงคุณอีกแล้ว...
คุณคนที่ฉันไม่เคยรู้จัก เราไม่เคยเห็นกันมาก่อน และฉันไม่เคยรู้ว่าบนโลกใบนี้คุณมีตัวตนอยู่จริงหรือไม่
แต่ก็ดีใจที่คุณมาหาฉันอีกครั้งในคืนนี้ :)
ฉันได้พบเจอคุณในความฝันอยู่บ่อยครั้ง สถานการณ์แม้ไม่ซ้ำกัน แต่คนที่ฉันเห็นในฝันกลับไม่เปลี่ยนไปเลย
เรื่องประหลาดที่ใครไม่เจอกับตัวเองก็คงไม่เข้าใจ หลายครั้งที่ฉันเคยตั้งคำถามว่าตัวเองเพ้อเจ้อไปเองรึเปล่า บ่อยครั้งที่ฉันเคยคิดว่านานๆไปฉันคงเลิกฝันไปเอง ฉันไม่เคยคาดหวังให้คนที่อยู่ในฝันอย่างคุณมีอยู่ในโลกความเป็นจริง เพราะฉันรู้ดีว่ามันก็เป็นแค่ความฝันเท่านั้น...
ทั้งๆที่ฉันคิดแบบนั้น มันก็ไม่ได้ทำให้ฉันหยุดเห็นคุณในความฝันได้เลย
ฉันจำบทสนทนาระหว่างเราไม่ค่อยได้ แต่สิ่งที่ฉันจำได้ คือสัมผัสของคุณการปฏิบัติตัวของคุณที่ทำต่อฉัน มันน่ารัก น่าจดจำเป็นอย่างมาก และที่สำคัญที่สุดก็คือรอยยิ้มและความพยายามในการมาหาฉันของคุณ ยิ่งตอกย้ำและทำให้ฉันรู้สึกได้ว่าคุณช่างน่ารักจริงๆ
แต่การปรากฏตัวของคุณ ยิ่งบ่อยเข้าก็ยิ่งทำให้ฉันเกิดคำถามบางอย่างในใจบางครั้งฉันก็เริ่มคิดเล่นๆว่าคุณจะมีตัวตนจริงๆหรือไม่ความฝันทั้งหมดของฉันสักวันมันจะเป็นจริงรึเปล่า
ยิ่งเราทั้งสองคนเจอกัน ความคาดหวังบางอย่างในตัวฉันมันก็ค่อยๆเพิ่มขึ้นโดยที่ฉันไม่รู้ตัว ความรู้สึกเจ็บปวดที่อยู่ข้างในค่อยๆก่อตัวขึ้นมาทีละน้อย คำถามที่เคยตั้งไว้เกี่ยวกับตัวคุณมันเพิ่มมากขึ้นตามจำนวนครั้งที่ฉันเจอคุณในความฝัน
คำถามพวกนั้นไม่เคยได้รับคำตอบเหมือนฉันกำลังพูดกับสายลม สายลมที่กำลังพัดผ่านตัวฉันไปในที่ๆไกลแสนไกล เหมือนฉันตะโกนข้ามภูเขาซึ่งไม่ได้ยินเสียงคนอื่นโต้ตอบนอกจากเสียงของตัวเอง
สำหรับฉัน คุณคือสิ่งที่ฉันมองไม่เห็น และเรื่องที่ฉันกำลังเผชิญอยู่นี้ก็คืออะไรบางอย่างที่มองไม่เห็นเช่นกัน
ซึ่งมันทำให้ฉันเจ็บปวด และเป็นทุกข์จากสิ่งที่ฉันคาดหวังเหล่านั้นฉันเอาแต่ตั้งคำถาม และเฝ้ารอการมาของคุณ เฝ้าภาวนาให้เรื่องทั้งหมดเป็นความจริงเหมือนคนบ้า
และคุณก็หายไปหนึ่งเดือนเต็ม ฉันไม่รู้ว่าคุณหายไปไหน การรอที่แสนทรมานนี้บั่นทอนจิตใจของฉัน
ซึ่งฉันเองก็แค่หวังว่าจะได้พบคุณอีกสักครั้ง จนแทบจะเลิกหวัง
ฉันคิดว่าคุณคงไม่กลับมาอีกแล้ว
แต่ๆจู่คุณก็กลับมา คุณกลับมาจริงๆ
ในความฝันครั้งนี้ คุณยืนอยู่ข้างๆกัน ไม่มีใครพูดอะไร ฉันเงียบ คุณเองก็เงียบ
ฉันไม่ได้วิ่งเข้าไปกอดคุณให้หายคิดถึงอย่างที่เคยคิดว่าตัวเองอยากจะทำ เรื่องราวในความฝันยังดำเนินต่อไปเรื่อยๆ
ท้องฟ้ามืดมิดบอกเวลากลางคืน ไม่รู้ว่าที่ๆฉันกับคุณยืนอยู่มันคือที่ไหน แต่สถานที่นี้เต็มไปด้วยผู้คน ท่ามกลางผู้คนมากมายที่ฉันรู้จักและไม่รู้จัก พวกเขาพูดคุยกัน มีทั้งหญิงชายเข้ามาพูดกับฉัน บรรยากาศรอบข้างของเราครึกครื้นแต่เราทั้งคู่ต่างเมินเฉย เราไม่พูดคุยกัน แต่สายตาที่คุณมองมานั้น มันทำให้ฉันรับรู้ได้ว่าคุณจะอยู่ตรงนั้นไม่ไปไหน และคอยเฝ้ามองฉันอยู่ตลอดเวลา
คุณยังคงน่ารัก ทุกอย่างที่เกี่ยวกับตัวคุณยังเหมือนเดิมแต่เพียงแค่คุณไม่พูดเท่านั้น
ฉันไม่ได้รู้สึกเครียดกับความเงียบที่เกิดขึ้น ในความทรงจำคืนนั้นเท่าที่จำได้ มันเป็นความเงียบที่ฉันสบายใจที่สุด มันไม่ใช่ความเงียบที่เกิดจากความโกรธ น่าแปลกที่การเมินเฉยใส่กันในครั้งนี้มันกลับทำให้ฉันรู้สึกดี ดีมากๆ
ฉันเดินต่อไปข้างหน้าเรื่อยๆพร้อมกับคนอื่นๆกับผู้หญิงคนหนึ่งที่ฉันเรียกเธอว่าเพื่อน ทางที่เราเดินไปนั้นมืดและคุณเดินตามมาเงียบๆโดยไม่ได้พูดอะไร หลายครั้งที่ระหว่างทางคุณคอยดูแลฉันคอยดูให้ว่ารอบๆตัวฉันปลอดภัย ฉันจำความฝันหลังจากนั้นไม่ได้ แต่ฉันก็รับรู้ได้ว่าคุณยังน่ารักเหมือนเดิม
แม้ว่าการฝันในครั้งนี้ เราจะไม่ได้จับมือ หรือกอดกันแบบทุกๆครั้งที่ผ่านมา แต่ความรู้สึกที่ฉายผ่านแววตาคู่นั้น ฉันจะไม่ลืม
“ขอให้ผม กับคุณได้พบกัน และเราได้รักกัน โอ้คนนั้นไม่รู้เมื่อไรจะได้เจอ...”
เสียงเพลงปลุกฉันให้ตื่นขึ้นมาจากความคิดของตัวเอง จากการคิดถึงคุณ
ในหัวยังคงมีคำถามที่ไม่เคยได้รับคำตอบทุกอย่างในความเป็นจริงก็ยังคงเหมือนเดิม
เราไม่เคยเจอกัน และฉันยังคงตั้งความหวัง รอ และเลิกหวัง ความคิดว่าตัวเองเพ้อเจ้อ ความคิดและความรู้สึกเหล่านี้ยังคงวนลูปอยู่ในสมองของฉัน
และมันก็คงจะเป็นแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆจนกว่าจะได้เจอคุณอีกครั้ง....
“แม้ว่าผมกับคุณไม่พบกัน จะขอรอไปอย่างนั้น จะรักแม้เราไม่รู้จักกัน”
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in