คืนนี้เต็มไปด้วยความคิดฟุ้งซ่านของผู้หญิงเฉื่อยชาคนหนึ่ง

คืนนี้ฉันรู้สึกเหมือนคนจมน้ำ หายใจไม่ออก ไร้ที่พึ่ง และสิ้นหวัง

ดูเหมือนทางที่ฉันได้ตัดสินใจเลือกเมื่อครั้งนั้นเป็นทางที่ไม่ใช่เสียแล้ว ครั้งแรกที่ฉันรู้สึกก็เป็นตอนที่เรียนวิชาพื้นฐานคณะ มันไม่ใช่ แต่ฉันก็พร่ำบอกตัวเองว่านี่แค่เริ่มต้นเอง เธอรู้จักมันเพียงผิวเผิน เธอยังไม่รู้จักสิ่งที่เลือกดีพอ ฉันจึงอดทน

ฉันรู้สึกอีกครั้ง ครั้งแล้วครั้งเล่า ฉันค่อยๆ ตระหนักรู้ในสิ่งที่ตัวเองเลือกแล้วว่าฉันไม่มีความสุขกับมันแม้แต่น้อย ความฝันของฉันเริ่มถูกกัดกิน มันค่อยๆ แหว่งเว้า เล็กลง แต่ยังไม่หายไป ฉันอยากออกไปเริ่มต้นใหม่ ที่ที่จะเติมเต็มความฝันอันมีคุณค่าของฉันให้เหมือนเดิม และทำให้มันมีขนาดใหญ่ขึ้น แต่สถานที่นั้นกลับไกลเหลือเกิน ไกลเกินกว่าจะเอื้อมมือถึง

เพราะฉันยังไม่ดีพอใช่รึเปล่า เพราะฉันไม่มีความอดทนสินะ ฉันยังคอยเฝ้าถามตัวเองอยู่ตลอด แล้วฉันต้องทำอะไรต่อไป ฉันกลัว หากวันหนึ่งความฝันถูกกัดกินจนหมด ฉันจะไม่เหลืออะไรเลย จะไม่เหลือเหตุผลในการมีชีวิตอยู่ของตัวเองอีกต่อไป

แต่มีคนเคยบอกไว้ว่า แม้จะไม่มีความฝันก็ไม่เป็นไร แค่มีชีวิตอยู่อย่างมีความสุขก็พอแล้ว

ความตายเป็นสิ่งที่ต้องใช้ความกล้าในการตัดสินใจ แต่การมีชีวิตอยู่ต่อก็ต้องใช้ความกล้าและความพยายามไม่แพ้กัน

ฉันรู้ดีอยู่แก่ใจ เพราะฉะนั้นฉันจะลองสู้ และตามหาสิ่งที่มันหล่นหายไประหว่างทางให้เจอ หวังว่าฉันอาจจะได้ฝันของฉันคืนและพบกับสิ่งชิ้นส่วนฝันใหม่ๆ ในสักวันหนึ่ง

.

.

.

.

Magic shop - BTS

ป.ล. ต้องขอบคุณเพลงที่มีความหมายดีๆ ของบังทันที่ช่วยให้เราก้าวผ่านความรู้สึกต่างๆ มาได้