วันเกิดของโยจิโร่จัง/พี่โนดะ/ลุงที่ผมไม่รู้จักเขา แต่ต้องขับรถมาส่งทากะ วุ่นวายจริงๆเลย
“โทรุ” โมริอุจิ ทาคาฮิโระ นักร้องนำร่างเล็กตะโกนเรียกเขา
“ทำอะไรอยู่?” ทากะถามซ้ำอีกทีเมื่อไม่ได้ยินคำตอบ
“ทำส้วมตันอยู่ล่ะสิ” โทโมยะยื่นหน้าเข้ามาแทรก
“เปลี่ยนสายกีตาร์?” เรียวตะเสนอความคิดที่ดูจะเป็นไปได้มากขึ้น
“คร่อกกก” เสียงดังลอดออกมา
“หลับอยู่นี่เอง” ทากะถอนหายใจ “ตื่น โทรุ ตื่นก่อน”
“อีกสิบนาเทททท” คำขอร้องหลุดมาจากปากยามาชิตะ โทรุ
“นายนั่งแท็กซี่ไปก็ได้มั้ง?” โทโมยะกลอกตามองบน “คงไม่ตื่นง่ายๆหรอก”
“เพื่อทากะ โทรุมันทำได้ทุกอย่างแหละ” เรียวตะส่งสายตายิ้มๆมีเลศนัยให้โทโมยะ
“ก็ว่างั้น” โทโมยะพูดพลางหัวเราะ
-0-
เคนชิ โยเนะสึ
อัจฉริยะด้านดนตรี
เจ้าของฉายาดวงตาปริศนา
เขาไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าสักวันจะได้เป็นเพื่อนกับนักร้องรุ่นพี่ที่เป็นไอดอลของเขา
พี่โนดะ โยจิโร่
และวันนี้เขาจะไปงานวันเกิดของพี่โนดะ
พี่ครับ เราเป็นพี่น้องกันถูกไหม?
เป็นแค่นั้นจริงๆหรอครับ?
โยเนะเคนถอนหายใจใส่ภาพวาดของโนดะฝีมือเขาเอง
ของขวัญวันเกิดให้รุ่นพี่สุดที่รักผู้วาดอะไรดูไม่ได้เลย
แต่เป็นแบบนั้นก็น่ารักดีเหมือนกันนี่นา
บ้าจริง เผลอยิ้มออกมาจนได้
โยเนะเคนเหลือบมองหน้าแดงๆของตัวเองในกระจก
พี่ครับ เพราะพี่อีกแล้ว
-0-
“นายจะให้ขับรถไปส่ง?” โทรุในอีกครึ่งชั่วโมงต่อมาขยี้ตาป้อยๆ อีกสิบนาทีไม่เคยมีอยู่จริงในโทรุจนานุกรม ถ้าทากะไม่หยิบหมอนไปฟาดเขาก็คงไม่ตื่น
ถ้าจะตื่น ก็ไม่ได้ตื่นอีกทีวันนี้นะ แต่เป็นพรุ่งนี้เลย
พรุ่งนี้ตอนสายๆด้วย
แต่ทำไม๊ ทำไม หน้าตาก็ไม่หายง่วงสักที
เอาเวลาตอนกลางคืนไปทำอะไรหมด?
“ใช่ จะไปงานวันเกิดโยจิโร่จัง” ทากะพูด
“แต่ฉันไม่รู้จักเขาซะหน่อย” โทรุตอบ
“ก็ไม่จำเป็นต้องเข้างานก็ได้นี่”
“คุณโมริครับ คุณไปตอนทุ่มนึงเสร็จงานน่าจะเกินเที่ยงคืน แล้วจะให้ผมไปไหน ตบยุงรอในรถรึไง?” โทรุหาวหนึ่งที เป็นสัญญาณว่าไม่อยากจะพูดแล้ว เสียเวลานอน
“ก็เดินห้างแถวนั้น”
“ห้างที่ไหนเปิดทั้งวันทั้งคืน”
“กลับมารอที่บ้านสิ”
“ไม่เอาขี้เกียจออกไปใหม่”
“งั้นก็เข้างานมากับฉัน”
“แต่ฉันไม่รู้จักเขา” โทรุย้ำอีกครั้ง
ทากะกลอกตาบนสักพัก ก่อนจะหยิบโทรศัพท์มากด ยกมือห้ามเป็นสัญญาณให้โทรุเงียบ
“โยจิโร่จัง” ทากะทำเสียงสองใส่ปลายสายทันที
“อะไรทากะจัง” อีกฝ่ายตอบกลับมา
“พาเพื่อนไปงานนายด้วยคนได้ไหมอ่า”
“มาสิหลายๆคนสนุกดี ว่าแต่เพื่อนนายนี่ใคร?”
“โทรุน่ะ”
“อ๋อ คนที่หล่อๆใช่ไหม?” โนดะบรรยายลักษณะของคนขับรถทากะออกมาได้น่าหมั่นไส้ดีจริงๆ ทากะจิกหมอนในมืออย่างแรง
“หล่อหรอ นั่นหล่อแล้วหรอโยจิโร่จัง?” เสียงทากะข่มอารมณ์ไว้ไม่ค่อยจะอยู่
โนดะขำเบาๆ “ก็หน้าตาดีไม่ใช่หรอไง?”
“สรุปเขาไปได้ใช่ไหม?” ทากะถาม
“ได้สิ มาเลย อยากเจอคนหล่อ” คำสุดท้ายของโนดะเสียงเบาแปลกๆ
ทากะวางสายทันที
“อ้าว?” โนดะมองโทรศัพท์ที่ถูกตัดสายคามือก่อนจะเกาหัวด้วยความมึนงง
โฮลี่ชิท!
กระผม นายยามาชิตะ โทรุ ผู้ต้องการจะนอนอยู่บ้าน ต้องออกไปงานวันเกิดของใครก็ไม่รู้จริงๆใช่ไหม?
-0-
ตั้งแต่เข้างานมาสงครามก็เริ่มขึ้นแล้ว
แบ่งออกเป็นสองฝ่ายอย่างชัดเจนจริงๆระหว่างทากะกับโยเนะเคน
โทรุที่พยายามจะวางตัวเป็นกลาง ก็อึดอัดมากทีเดียว
ยอมทากะมากไปจนเอาแต่ใจแบบนี้ไงเขาถึงต้องเหนื่อยใจขนาดนี้
แต่เพราะทากะน่ะน่ารัก
โทรุเลยต้องยอมทุกที
“พี่โนดะ” โยเนะเคนพูด “สุขสันต์วันเกิดครับ”
พูดไม่ทันขาดคำ โยเนะเคนก็เดินไปกอดโนดะจากข้างหลังแล้วเอาคางวางบนไหล่รุ่นพี่ สายตาจ้องมาทางทากะอย่างผู้ชนะก่อนจะหันไปมองคนใต้คางด้วยสีหน้าหวานเยิ้ม
“ดื่มมากไปแล้วโว้ย” โนดะย่อเข่าตัวเองลงให้หลุดออกจากแขนโยเนะสึที่ได้แต่หัวเราะแห้งๆ
ทากะสำลักน้ำพรวด
มีหรือเขาจะยอม?
แค่พริบตาเดียวเท่านั้นแหละ...
“นี่ ฝากหน่อย” ทากะยัดแก้วในมือให้โทรุ
“จะไปไหน?” โทรุถาม
ทากะไม่ได้ตอบอะไรก่อนจะเดินไปอ้อนโนดะด้วยเสียงสอง
“โยจิโร่จัง” อีกฝ่ายที่ไม่ทันได้ตั้งตัวก็ถูกกระโจนกอดทันที
ด้วยส่วนสูงน้อยๆของทากะ ส่วนหัวแทบจะไม่พ้นไหล่ เหมือนทากะจมลงไปด้วยซ้ำ แถมยังซุกอยู่นานไม่ยอมถอยออกสักที
“ปล่อยก่อน ทากะ” โนดะลูบหัวคนตัวเตี้ย
“อื้ม” ทากะยอมออกมาในที่สุด
“พี่ทากะครับ ผมขอกอดพี่ด้วย” โยเนะเคนเดินมาหาเขา
“ฮะ เดี๋ยว..” ทากะโดนรัดคอแน่นพร้อมเสียงกระซิบข้างหู
“พี่โนดะของผมครับ จองไว้แล้ว อย่าทำให้อีกคนเสียใจสิ”
“อีกคนที่นายว่านี่ใคร”
“คนขับรถสุดหล่อของพี่อะ” โยเนะเคนตบหลังทากะเบาๆ
“อะไรทำให้คิดอย่างนั้น?”
“สายตาที่พี่โทรุมองพวกเราอะ หึงอย่างชัดเจนเลยใช่ไหมล่ะ?” โยเนะสึมองไปทางโทรุที่ยืนกอดอกแน่น
“ถ้าผมเข้าใกล้พี่มากกว่านี้อีกสักนิด บรรยากาศในงานได้ลุกเป็นไฟแน่”
“ยังไง?” ทากะถามห้วนๆ
“แบบนี้อะ” โยเนะสึจิ้มแก้มรุ่นพี่ตัวเล็ก
“เฮ้ย ทำอะไร?” จู่ๆโทรุก็พรวดมาหา ก่อนจะจับสองคนนี้แยก โยเนะเคนถูกผลักไหล่ออกไปอย่างแรง
“เป็นไรไหม?” โทรุถามทากะ
“...”
“เฮ้ย?” เขาเขย่าตัวทากะต่อ
“ไม่เป็นไร...”
ถึงจะไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่แต่ทากะก็เริ่มจะเข้าใจแล้ว
นี่โทรุชอบเขาจริงๆใช่ไหม?
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in