Title: Am I your Mark Darcy ?

Pairing: Colin Firth x Hugh Grant

Rate: ???

Note: สานต่อความกาวกันเถอ-----

ปล. ตอนนี้อาจจะดูสั้นและไม่สนุกเท่าตอนแรกนะคะ //กราบขออภัย

ปล2. ตอนหน้าจะยาวและอาจดูดราม่านิดหน่อยด้วยค่ะ

    "หมอ" ภายในห้องสี่เหลี่ยมสีเขียวอ่อน ซึ่งมีเตียงผู้ป่วยตั้งอยู่กลางห้อง ซ้ายขวาคืออุปกรณ์อำนวยความสะดวกต่างๆ นานา ห้องนี้ค่อนข้างกว้างเพราะอยู่ที่มุมตึก
ฮิวจ์พูดขึ้นลอยๆ ภายในห้องที่เงียบสงัด

    "หืม.. มีอะไรเหรอ?" คอลินตอบอีกฝ่าย "อยากได้อะไรมั้ย?"

    "หมออยากรู้อะไรเกี่ยวกับผมบ้างรึเปล่า?" ฮิวจ์ถามเขา
ก่อนที่ตัวเขาเองจะใช้นิ้วชี้ไปที่อกของตน

    "อืม.. งั้นผมขอดูประวัติคนไข้ของนายได้มั้ย?"

    "งืมๆ ได้สิหมอ" ชายตาบอดพยักหน้า "ผมไม่คิดมาก"

.
.
.

    ชายในเสื้อกาวน์บรรจงเปิดแฟ้มสะสมข้อมูลคนไข้ออก เขานั่งลงข้างกับชายตาบอดซึ่งนั่งยิ้มร่าอยู่บนเตียง "คุณจบมาจากโรงเรียนคนตาบอดเหรอ" คอลินหันมองไปที่อีกฝ่าย

    "ช่าย.. แต่โรงเรียนบ้านั่นทำผมแทบบ้า กฎบ้าบออะไรก็ไม่รู้สารพัด ตอนจบออกมาได้นะผมโคตรดีใจเลย" ฮิวจ์โวยวายเป็นหมีกินผึ้ง ขณะที่เขากำลังสังคยานาเกี่ยวกับโรงเรียนเก่า ในตอนนั้นเองคุณหมอคอลินจึงหลุดเขาออกมาเล็กน้อย

    "หมอขำทำไมอ่ะ นี่ผมจริงจังนะหมอ" ชายนัยน์ตาน้ำทะเลเบ้ปาก "คุณครูที่นั่นโหดเป็นบ้าจริงๆ นะ"

    "ก็แค่ขำนิดหน่อยน่า คุณก็" ไม่รู้ว่าเหตุผลอะไรกันแน่
อยู่ดีไม่ว่าดี มืออุ่นๆ ของหมอมาดขรึมจึงยื่นไปลูบหัวของ
ชายตาบอดกัน

    "หมอ หมอลูบหัวผมเพื่อ?" ด้วยความเผลอเลอ เมื่อรู้ตัวคอลินจึงรีบชักมือออก ในสมองเขาตอนนี้แทบอยากจะกระโดดหนีออกไปซุกดินแล้ว

    "ข-ขอโทษ ผมเผลอไป" คอลินหน้าแดง ส่วนฮิวจ์ได้แต่แสดงท่าทีสงสัย ก่อนที่จะใช้มือทั้งสองข้างจับที่ใบหน้าแดงก่ำของคอลิน "หมอตัวอุ่นเนอะ" ชายตาบอดกล่าว

    "อ..เอ่อ.."

    "โอ้ ท่านี้เหมือนที่มาร์ค ดาร์ซี่ กับแดเนียล คลีเวอร์ ทะเลาะกันแบบที่หมอเล่าเลยล่ะ แล้วใครเป็นมาร์ค ใครเป็นแดเนียลดีหมอ?" มันใช่ที่ไหนล่ะครับอิคุณคนไข้!!

    "..เอ่อ.." นัยน์ตาสีน้ำตาลแดงมองไปที่ริมฝีปากสีชมพู
ของฮิวจ์ ใจของเขาเต้นระรัว "ผมขอโทษนะ!--" ชายในเสื้อกาวน์ประกบริมฝีปากของตนเข้า กับชายตาบอดในชุดคนไข้สีเขียวอ่อน

    ฮิวจ์รู้สึกตกใจ แปลกใจ และรู้สึกขัดขืนอยู่ในใจ แต่ร่างกายของเขากลับไม่ตอบสนองต่อสิ่งที่เขาคิด มันกลับเคลิบเคลิ้มไปกับริมฝีปากอุ่นของคุณหมอเฟิร์ธ ตอนนี้แขนของเขาอ่อนปวกเปียกไปหมด หน้าแดงเป็นลูกตำลึง และหายใจไม่ออก

    ครู่ต่อมา คอลินจึงถอนจูบออกจากฮิวจ์ ฝ่ายที่ถูกจูบหายใจถี่และหน้าแดง ชายนัยน์ตาสีน้ำตาลทบทวนว่าตัวเองทำอะไรลงไป นั่นจึงทำให้เขาคิดได้ว่านั่นบ้า บ้ามากๆ เขาจูบผู้ชาย ไม่ คนไข้ตาบอดที่พึ่งเจอเมื่อ 3 ชั่วโมงก่อน ไม่สิ คนไข้ตาบอดที่เขาแค่อ่านหนังสือให้ฟังแค่ไม่กี่บท แล้วถึงพาเขามาส่ง เพราะมันใกล้เวลาเวรที่จำเป็นต้องไปเฝ้าแล้วกลับไปพักที่บ้านหลังออกเวร

    "ทีนี้ผมคงเป็นมาร์ค ดาร์ซี่ ล่ะมั้งเพราะผมเริ่มก่อน"

TBC : As if,and I'm your Daniel Cleaver then.

ปล2. ตอนหน้าจะยาวและอาจดูดราม่านิดหน่อยด้วยค่ะ

ปล3. ตอนหน้าเป็นตอนสุดท้ายแล้วด้วยค่ะ!!