'แก๊ก แก๊ก แก๊ก' เสียงไม้ถูพื้นอลูมิเนียมบู่บี้ของบ้านที่มักร้องเป็นจังหวะทุกครั้งที่มีคนไปโยก โบกซ้ายขวาทำความสะอาดพื้นปลุกให้ตื่นจากภวังค์ แสงไฟจากหลอดฟลูออเรสเซนต์ส่องสว่างจากห้องทำการบ้าน (ซึ่งจริงๆคือห้องเก็บของของบ้าน) บ่งบอกว่ามีใครสักคนตื่นแล้ว เลื่อนตัวจากหมอนไปปลายที่นอน เคาะหน้าจอสมาร์ตโฟนไปสองทีปลุกให้มันตื่นมาบอกเวลา ใกล้ตีสองห้าสิบแล้ว อีกไม่กี่วินาทีมันก็จะสั่นปลุก แต่โทษเจ้าสมาร์ตโฟน เราตื่นก่อนเธอ ยังคงเฝ้าฟังเสียงคนที่ตื่นโยกโบกไม้ถูกพื้นไปเป็นจังหวะ เลื่อนกดเปิดWIFI เช็คแจ้งเตือนต่างๆ เธอยังเข้ามาบอกฝันดีเช่นเดิม แบบนี้เราจะตัดใจอย่างไร เจ็บช้ำเป็นทวีคูณเพิ่มทุกวัน ถอนหายใจยาวเหลือบมองเวลา ตีสามพอดิบพอดี สบัดความฟุ้งซ่านออกไปคว้าผ้าขนหนูขาว เดินตัดหน้าแม่ที่โยกไม้ถูอยู่หน้าห้องน้ำ