เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
เที่ยวบ้านลุงโฮgositaan
ดาลัตไม่ได้นอน
  • และแล้วก็มาถึงบทสุดท้าย...

    ยามเย็นที่ดาลัตฝนได้ตกลงมาอีกครั้งจากอากาศที่หนาวอยู่แล้วตอนนี้กลับกลายเป็นทั้งหนาวทั้งชื้นมากกว่าเดิม จากสภาพอากาศแบบนี้คงเดินไปเที่ยวไหนต่อไม่ได้แล้วนอกเสียจากนั่งดูรถราที่ผ่านแยกไปมา ไม่มีไฟเขียวไฟแดงแต่ทั้งรถเล็กรถใหญ่ก็วิ่งไปมาโดยไม่มีอุบัติเหตุ ผมไม่ได้จะเปรียบเทียบการจารจรกับที่ไหน แค่บรรยายบรรยากาศให้ทราบเท่านั้น

    ดาลัตถือว่าเป็นเมืองกลางหุบเขาที่หน้าอยู่อีกเมืองหนึ่ง ในขณะที่กำลังอิ่มเอมบรรยากาศเมืองดาลัตในร้านอาหารฟาสฟู๊ดริมทะเลสาบ ซึ่งเป็นเส้นทางที่ผมเดินทรมานอยู่เมื่อเช้า ผมเหลือบไปเห็นว่าฟาสฟู๊ดร้านนี้ก็มีห้องน้ำนี่นา ถ้าเมื่อเช้าผมแวะเข้าห้องน้ำที่ร้านนี้ก็คงไม่ต้องเดินเลียบทะเลสาบไปไกลอีกเป็นกิโล ทำไมเมื่อเช้าผมไม่สังเกตเห็นหรือว่ามันยังไม่เปิด เพื่อปลอบใจตัวเองกับสิ่งที่ผ่านมาแล้ว ยังไงเสียผมก็ไม่ได้ไปปลดทุกข์เรี่ยราดที่ไหน คิดเสียว่าเมื่อเช้าร้านมันยังไม่เปิดละกัน 

    กลับมาที่เรื่องของดาลัตก่อนต่อ ผมเดินไปบางโซนบางจุดโดยเฉพาะตามเส้นทางที่บ้านอยู่ริมคลองผมก็แอบสังเกตว่าบางจุดก็แอบคล้ายกับที่ต่างจังหวัดของญี่ปุ่นที่เคยไปมาเหมือนกัน ลักษณะบ้านลักษณะคลองบวกกับสภาพอากาศที่เย็นคล้ายกัน แต่ที่เหมือนกันแน่ๆก็สภาพอากาศ มันทำให้เราเดินเที่ยวชมบ้านเมืองเขาไปได้เรื่อยๆ ผมชอบเดินดูบ้านดูเมืองไม่เว้นแม้แต่บ้านเรานะไม่ใช่ว่าจะเฉพาะต่างประเทศ ผมชอบความเป็นเอกลักษณ์ของบ้านแต่ละหลังมันมักจะมีความต่างให้ผมสนใจอยู่เสมอ เพียงแต่ว่าถ้าที่ไหนอากาศมันร้อนเราก็คงไม่มีอารมณ์ที่จะเดินชมบ้านเมืองกลางแดดร้อนๆเท่านั้นเอง

    เวลาได้ดูบ้านคนอื่นผมชอบมักจะจินตนาการว่าถ้าผมได้อยู่บ้านหลังนั้นหลังนี้เป็นยังไงหลังไหนที่ผมอยากอยู่ ห้องไหนที่ผมอยากนอน ถ้าได้อาศัยอยู่โซนนี้ผมจะใช้ชีวิตยังไงจะเดินไปไหนมาไหนบ้าง แต่ถึงยังไงผมก็ต้องจากลาเมืองนี้ไปในคืนนี้โดยที่จะไม่ได้มีโอกาศนอนพักที่เมืองนี้ และเช่นเดิมเพื่อประหยัดค่าที่พักอีกนั่นแหละ ผมก็จะนอนในรถทัวร์อีกคืนเพื่อกลับไปถึงตอนเช้าที่โฮจิมินห์ก่อนที่ได้เวลากลับบ้านเกิดเมืองนอนของตัวเอง

    แต่สุดท้ายแผนการก็ต้องเปลี่ยนจากที่ตั้งใจประหยัดค่าที่พัก กลายเป็นว่ารถทัวร์ดันมาถึงโฮจิมินห์ซิตี้ก่อนกำหนดและมันยังมืดอยู่เลย ทำให้ผมต้องเดินหาที่พักที่โฮจิมินห์ซิตี้ ใจคอจะนอนแถวสวนสาธารณะอีกก็ไม่น่าจะไหว และจุดหนึ่งที่ต้องจำไว้คือเกสเฮาส์ที่นี่ถ้ามาตอนเช้ามากๆส่วนใหญ่เค้าจะล็อคประตูไว้แม้แต่เกสเฮาส์ที่ผมนอนคืนแรกก็ล็อค จนสุดท้ายก็ได้ที่พักที่มีเปิดอยู่ตอนดึก แต่ถึงแม้สภาพจะอับแต่ก็พอที่จะจำใจนอนได้ อย่างน้อยก็จะได้อาบน้ำให้สดชื่นก่อนที่จะกลับเมืองไทย อยากประหยัดยังไงถ้าแผนไม่เป็นตามที่วางไว้มันก็ต้องยอมเสียอยู่ดี

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in