สวัสดีค่ะทุกคน ข้อความที่ทุกคนกำลังอ่านอยู่นี้ เป็นบันทึกช่วงเวลาฝึกงานของเราเอง อาจจะตกหล่นไปบ้างแต่จะพยายามบันทึกไว้ให้ได้มากที่สุด เพราะเราคิดว่าช่วงเวลานี้เป็นอีกช่วงเวลาที่สำคัญอีกช่วงหนึ่งในชีวิต เป็นประสบการณ์ที่ทำให้เราได้เติบโตไปอีกขั้น เพื่อเตรียมพร้อมสำหรับการทำงานในอนาคตและก้าวเข้าสู่การเป็นผู้ใหญ่อย่างเต็มตัว (ที่ไม่อยากเป็นเลย)

หลังจากที่เราปล่อยให้บล็อกว่างมานานเกือบเดือนกว่าเลย วันนี้ก็ได้ฤกษ์เริ่มบันทึกอย่างจริงจังสักที เพราะที่ผ่านมางานเยอะม้ากมาก ไม่มีเวลาแวะมาเลย เราจะมาย้อนความหลังกนตั้งแต่แรกเลยละกัน ว่ากว่าจะมาเป็นนิสิตฝึกงานอย่างทุกวันนี้ต้องผ่านอะไรมาบ้าง 

Into the new experience เริ่มเลอ โกโก!!

ย้อนกลับไปเมื่อเทอมที่แล้ว ในตอนแรกเราก็ยังไม่ได้คิดอย่างจริงจังว่าจะฝึกงานเกี่ยวกับอะไร หรือฝึกที่ไหนดี แต่เราได้เรียนวิชานึงเป็นวิชาที่เรียนกับพวกสื่อสารมวลชนหรือแมสมีเดียอะไรทำนองนี้ และงานที่ได้รับมอบหมายในรายวิชาคือให้ไปดูหนังเรื่องหนึ่ง มีเนื้อหาเกี่ยวกับการทำข่าว จรรยาบรรของผู้สื่อข่าวอะไรแบบนี้ เราเลยเกิดความสนใจและอยากลองที่จะทำงานแบบนี้ดู เลยคิดว่าถ้าได้ฝึกงานประมาณนี้ก็คงดี เราจึงทำพอร์ตเพื่ยื่นไปตามที่ฝึกงานต่าง ๆ เลือกจากงานและสถานที่ที่เราสนใจก่อน และตัดสินใจส่งพอร์ตไปสองที่ ณ ตอนนั้นเป็นช่วงสงกราต์พอดี กว่าจะได้รับการตอบรับก็ต้องรอหลังสงกรานต์เลย เราลุ้นมากว่าจะมีไหนรับบ้าง เพราะด้วยผลงานและความสามารถของเราไม่ค่อยโดดเด่น แต่เมื่อช่วงสงกรานต์ผ่านพ้นไป ก็ได้รับการตอบกลับจากบริษัททั้งสองทันที แต่... เนื้อความข้างในคือ ไม่ผ่าน! ง่าย ๆ คือโดนปฏิเสธนั่นแหละ ตอนนั้นบอกเลยเศร้ามาก และท้อสุด ๆ เพราะด้วยเรื่องเรียนที่ก็เครียดอยู่แล้ว มาเจอแบบนี้เครียดคูณสองไปเลยพี่สาว 

หลังจากนั้นเราก็ตระเวนโทรไปหลายที่มาก เกือบสิบที่เลย(พูดจริงไม่ได้โม้) แต่ด้วยช่วงโควิด อะไร ๆ ก็ยากไปหมด บางทียังไม่รับนิสิตฝึกงานในช่วงนี้ หรือบางที่ก็เต็มแล้ว ท้อหนักกว่าเก่า แต่ไม่นานก็มีเพื่อนมาชวนเราไปสมัครที่ YELO House เพราะมีประกาศว่ากำลังรับสมัครนิสิตฝึกงานในตำแหน่งกราฟิก ในตอนแรกเราก็ไม่อยากสมัคร ไม่ได้หยิ่งอะไรหรอก แต่เป็นเพราะเราทำกราฟิกไม่เก่งเลย เลยกลัวว่าเข้าไปจะทำอะไรไม่เป็น แต่สถานการณ์ตอนนั้นจะมามัวเลือกมากไม่ได้ เราเลยโทรไปถามตามเบอร์ติดต่อที่ทางเยโล่เฮาส์ให้ไว้ และส่งพอร์ตไปรอการพิจารณา และผลปรากฎว่าาาาาาาาาาาา

พี่เขารับเราแลเพื่อนอีกหนึ่งคน ทั้งดีใจ โล่งใจ และอุ่นใจ อย่างน้อยได้ที่ฝึกงานก็โล่งใจได้เปราะนึง มีเพื่อนไปด้วยกันอีกยิ่งอุ่นใจ เพราะถ้าเข้าไปคนเดียวก็คงทำตัวไม่ถูกแน่นอน 

สถานีต่อไป เริ่มฝึกวันแรก To be continue...