เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
Midnight Thought (ทูคิมดง)myephemeralmind
OS: Love falling like the rain


  • 1.



    ฝนกำลังตกหนักชนิดที่แม้จะยืนอยู่ใต้ชายคาของอาคารเรียน คิมดงฮยอนก็ยังรับรู้ถึงหยาดฝนที่กระเด็นกระดอนมา



    ถึงแม้จะรู้ดีว่าช่วงนี้เป็นฤดูฝน แต่การลืมหยิบร่มก่อนออกจากบ้านก็เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นได้



    ใช่ วันนี้ดงฮยอนลืมหยิบร่มก่อนออกจากบ้าน และตอนนี้เขากำลังติดฝนอยู่ใต้อาคารเรียน



    ดงฮยอนไม่บ้าบิ่นพอจะวิ่งฝ่าฝนที่ตกหนักขนาดนี้ มันไม่คุ้มที่จะเสี่ยงให้ชีทเรียนในกระเป๋าเปียกไปด้วย วิชาต่อไปซึ่งเรียนอยู่คนละตึกกำลังจะเริ่มในไม่ช้าแล้ว ทางที่ดีเขาควรรีบไป



    ฟุ่บ!



    ในระหว่างที่ยังยืนตัดสินใจ จู่ๆก็มีร่มปริศนาถูกยัดเข้ามาที่ฝ่ามือของเขา



    ดงฮยอนเงยหน้ามองตาม แต่ไม่ทันจะเห็นเจ้าของร่มคันนี้เสียก่อน เห็นเพียงแผ่นหลังของคนๆหนึ่งที่ยกกระเป๋าเป้ขึ้นบังเหนือเรือนผมสีทองของเจ้าตัวก่อนจะวิ่งฝ่าออกไปภายนอกอาคาร





    ข้างนอกอาคารฝนกำลังตกหนัก

    อากาศกำลังหนาวเหน็บ

    แต่หัวใจของดงฮยอนกลับอบอุ่นขึ้นมา… เพราะร่มในมือของตน




    2.

    คิมดงฮันเพิ่งทำเรื่องที่บ้าบิ่นมากๆเรื่องหนึ่งไป


    ไม่ใช่การวิ่งฝ่าฝน แต่เป็นการยัดร่มของตนให้คนที่ตัวเองแอบชอบมานานเกือบปีต่างหาก


    ไม่มีทางที่คิมดงฮยอนจะรู้จักเขา แม้จะเป็นเพื่อนร่วมคณะกัน แต่คณะก็กว้างใหญ่เกินกว่าที่ทั้งคู่จะมีโอกาสได้คุยกัน




    คิมดงฮันรู้จักและตกหลุมรักดงฮยอนจากรอยยิ้มที่ได้มองดูอยู่ไกลๆเท่านั้น


    แต่วันนี้ทุกอย่างมันใกล้เข้ามาแล้ว


    เขากำลังจะเดินออกจากอาคารเพื่อไปเรียนวิชาต่อไปที่อยู่คนละตึก ในมือถือร่มเตรียมจะกาง หากแต่เหลือบไปเห็นดงฮยอนยืนรอฝนอยู่เสียก่อน



    ฝนตกหนักเกินกว่าจะคุ้มหากวิ่งฝ่าไป เพราะเป็นเช่นนั้นดงฮยอนถึงยังยืนอยู่ใต้ตึก



    แต่สายตาที่เป็นกังวลของเจ้าตัวปลุกความกล้าลึกๆภายในใจ ทำให้คิมดงฮัน คนไม่กล้าแม้แต่จะเอ่ยทักคิมดงฮยอนตลอดหนึ่งปีที่ผ่านมา เกิดกล้าที่จะเดินดุ่มๆเอาร่มไปยัดในมือของคนๆนั้น ก่อนที่ตัวเองจะเอากระเป๋าบังแล้ววิ่งฝ่าฝนออกไป



    เนื้อตัวที่เปียกโชกกับชีทเรียนบางส่วนที่ชื้นตอกย้ำว่าดงฮันไม่ได้ทำเรื่องที่ฉลาดสักเท่าไหร่



    ทว่ากลับมีแก้วโกโก้ร้อนวางลงบนโต๊ะเลคเชอร์ของเขา ตามมาด้วยคนที่เขาเคยไม่คาดคิดนั่งลงข้างๆในห้องเลคเชอร์



    “ร่มนายใช่ไหม” คิมดงฮยอน คนๆนั้นยื่นร่มให้กับเขาหลังจากที่นั่งลงเรียบร้อย



    “อ...อืม”



    “ขอบคุณ”



    และตามมาด้วยผ้าเช็ดหน้าลายเรียบๆอีกผืน



    “อาจจะไม่ค่อยช่วยมาก แต่เอาไปเช็ดหน่อยเถอะนะ”




    ข้างนอกฟ้าน่าจะยังครึ้มเพราะเมฆฝน

    แต่เพราะรอยยิ้มของคนตรงหน้าแล้ว


    ทุกอย่างจึงสว่างไสวราวกับท้องฟ้าในยามที่อากาศแจ่มใส



    เรื่องบ้าบิ่นที่คิมดงฮันทำลงไป จึงเป็นเรื่องที่คุ้มค่ายิ่งกว่าอะไรเสียอีก







    #มนต101 

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in