เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
เห๋ย อันยอง สวัสดีเกาหลีใต้404notfound
#0 มาจะกล่าวบทไป
  • มาจะกล่าวบทไป ถึงเด็กไทยคนหนึ่งในเกาหลี
    ที่หลายคนคิดว่า เห้ยมึง! ชีวิตดี
    ที่ไหนได้ อินี่ นอนตรอม อมน้ำตา
  • ปกติเราเป็นคนเล่าเรื่องไม่ค่อยได้เรื่องหรอก แต่ก็ชอบเล่านะ เป็นคนพูดมากนั่นเอง แต่หลายคนฟังไม่ค่อยรู้เรื่อง แต่เขาก็ขำเพราะเขาไม่รู้เรื่องนี่แหละ :) 

    แต่พอมาวันนึง มันจะมีวันที่เหนื่อยจนไม่อยากพูด มันไม่ได้เหนื่อยกายนะ มันเหนื่อยมาจากข้างในเลย มันแบบ เฮ้อ เหนื่อยจังวันนี้  อยากพักจัง แต่มันก็ต้องมีอะไรมาให้ทำตลอดเลย เดี๋ยวนี้มันก็เลยไม่ค่อยได้เล่า ไม่ค่อยได้พูดอะไรซักเท่าไหร่ กลับห้องมา คอลหาแม่ นี่ก็เหนื่อย ฟังแม่เล่านู่นนี่ บางทีเผลอหลับก็มี จนเจ๊เหนย (แม่เราเอง) บอก ไปนอนไปปปปป!!! 

    ครั้งนี้เป็นการเขียนเรื่องราวของเราครั้งแรก I'm virgin about this! lol ฮ่าๆ ไม่เคยคิดเลยว่าจะมีโมเม้นท์มาเขียนอะไรแบบนี้ แต่ที่อยากทำเพราะอยากระบายนั่นแหละ เพราะบางอย่างก็คุยกับใครไม่ได้เลยเนอะ เช่น เหนื่อย เหนื่อยมาก พอเอาไปคุยกับแม่ แม่ก็พลอยเศร้าไปกับเราด้วย เขาก็บอกตลอดว่าไม่อยากให้เหนื่อย (แม่ ยังไงก็คือแม่เนอะ อิอิ) และนี่มันก็คือจุดเริ่มต้น :D

    เราเป็นเด็กไทยกากๆคนนึง ที่ดันฟลุคได้ทุนมาเรียนโทที่เกาหลีใต้ เพื่อนเราหลายคนบอก หูย ดี เกาหลีเลยนะ โอปป้าาาาาาาา!! บลา บลา บลา แต่เราไม่ใช่ทางนี้เลย เรานี่ชอบฝรั่งงงงงงงงง งืออ แค่เอ่ยถึงก็เขินแล้ว -//////- แต่เดี๋ยวก่อน มันเกี่ยวอะไรกับที่จะเล่าวะ? 55555555 คือจะบอกว่า ที่มีเรื่องมาเล่า ที่มันเหนื่อยเนี่ย มันมาจากการที่เรามาเป็นต่างด้าวในเกาหลีนี่แหละ 5555555 ที่นี่ให้สตอรี่กับเรามากมายเหลือเกิน อุบ๊ะ! 

    จุดเริ่มต้นของเรื่องราว มันเกิดขึ้นเมื่อประมาณ 1 ปีที่แล้ว ในวันที่ 21 กค. 2015 

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in