อยู่มาได้เกือบเดือน คราวนี้มีงานใหญ่เข้ามาให้ได้ลองทำแล้วจ้า!

            “หนูเด็ก”เป็นคำเรียกของพี่ที่บริษัทที่เรียกเด็กฝึกงานทั้ง 3 คนซึ่งครั้งนี้ที่ได้ยินรู้สึกเหมือนน่าจะมีพลังงานบางอย่างแน่นอน แล้วก็มีจริงด้วย! ครั้งนี้คือการออกแบบปกนิยายแปลแนวสยองขวัญของสำนักพิมพ์แห่งหนึ่ง!

            โดยจะได้อ่านเนื้อหาของต้นฉบับที่เป็นภาษาไทยก่อนแสดงว่าเราจะได้อ่านหนังสือที่ยังไม่ได้วางขายก่อน แล้วก็ได้อ่านฟรีด้วย (ยอมรับเลยว่านี่เป็นความคิดแรกที่เข้ามาในหัว) พออ่านจบเราก็ต้องสเก็ตช์แบบปกมาคนละ 2 แบบ เนื่องจากเราอ่านนิยายเรื่องเดียวกันเลยมีคอนเซ็ปคล้ายๆ กันกับเพื่อนด้วย เลยต้องคิดใหม่พยามยามให้ไม่ซ้ำกับเพื่อน 

            เราก็เลยนึกถึงตอนที่อ่านมันมีภาพในจินตนาการตอนอ่านเป็นแบบไหนก็เลยลองทำ Mood board ของภาพในจินตนาการออกมาก่อนทั้งสองแบบ และเขียนคอนเซ็ปเพื่อนำเสนอพี่ ๆให้รู้ถึงแนวคิดภาพสเก็ตช์ของเรา ก่อนส่งไปให้ทางต่างประเทศเลือกแบบสเก็ตช์ปกมาทำต่อไป

            การทำงานในครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่ทำให้รู้จักการแก้งานที่เยอะเป็นครั้งแรกปกติเวลาเราเรียนแล้วทำงานส่ง งานนั้นตัวเราจะเป็นคนตัดสินใจเองว่าชอบหรือไม่ชอบซึ่งมันไม่เหมือนกับการทำงานให้คนอื่น ความพึงพอใจต้องยึดของลูกค้าเป็นหลักอยู่แล้วมันเลยทำให้แอบไม่มั่นใจเลย แต่ก็เข้าใจว่าสวยของเรากับสวยของคนอื่นนั้นไม่เท่ากัน

“ศิลปะไม่มีถูกผิดหรอกมีแต่ถูกใจกับไม่ถูกใจ”

            เคยได้ยินคำพูดนี้มาจากใครซักคนเป็นประโยคที่นึกขึ้นได้ในสถานการณ์แบบนี้เลย

แต่ท้ายที่สุดแล้วพี่ ๆ ที่บรษัทก็ช่วยเหลือให้งานในครั้งนี้ผ่านไปได้ ขอบคุณมาก ๆ เลยค่ะ ไม่รู้ว่าจะอธิบายความรู้สึกนี้ออกมายังไง ถ้าไม่ได้พี่ ๆ ช่วยคงไม่สำเร็จ