แล้ววันนี้ ชีวิตเรียบๆ ของธนกฤตก็เปลี่ยนไปตลอดกาล...

นั่งมอเตอร์ไซค์วินกลับมาที่อพาร์ตเมนต์เก่าๆ พร้อมแกงถุงชืดๆ เป็นอาหารเย็น วันไหนโชคดีได้เลิกงานเร็วก็ออกมาเจอท้องฟ้าสดใส แต่ถ้าวันไหนโชคร้ายก็ต้องทำงานถึงมืดค่ำและกลับบ้านพร้อมสายฝนกระหน่ำ

วันนี้เป็นวันโชคร้าย

ธนกฤตพาตัวเองกลับมาถึงที่พักในเวลาเกือบห้าทุ่ม เพราะเจ้านายที่รักสั่งงานด่วนตอนที่กำลังจะเลิกงานและต้องการผลลัพธ์ภายในวันนี้ แน่นอน ไม่มีทางเลือกอื่นสำหรับพนักงานชั้นผู้น้อยนอกจากก้มหน้ารับคำและอยู่โยงทำงานล่วงเวลาเฝ้าบริษัท ทั้งเหนื่อยทั้งหิว เวลาหลายชั่วโมงผ่านไปโดยไม่มีอะไรตกถึงท้องเพราะร้านรวงรอบๆ บริเวณต่างก็พากันเก็บของหนีฝน

ชายหนุ่มเกลียดหน้าฝน เกลียดความชื้นแฉะและสภาพอากาศที่เอาแน่เอานอนไม่ได้ ตอนเช้ายังเห็นฟ้าโปร่งๆ แดดจ้า ฟ้าสว่าง แต่พอจะเลิกงานเท่านั้นแหละพระพิรุณก็เหมือนโกรธอะไรโลกมนุษย์ถึงได้เกรี้ยวกราดหนักจนน้ำแทบจะท่วม การจราจรในเมืองก็เป็นใจเหลือเกินสมสโลแกนชีวิตดีๆ ที่ลงตัว

แต่เรื่องนั้นก็ช่างมันเถอะ สำหรับชายหนุ่มวัยต้นสามสิบที่ยังมีกำลังวังชา แค่ได้อาบน้ำอุ่นๆ กินอาหารร้อนๆ แล้วได้หลับซักงีบ ก็ดูเหมือนจะฟื้นพลังได้ง่ายๆ งานวันนี้จบลงแล้ว ส่วนงานพรุ่งนี้ก็เป็นเรื่องของพรุ่งนี้ ขายาวก้าวขึ้นบันไดเพื่อกลับไปยังห้องพักของตัวเองจะได้ชาร์พลังเสียที

ความคิดของคนตัวสูงสะดุดกึกเมื่อได้เห็นสิ่งที่วางอยู่หน้าประตูห้องพัก

กล่องทีวี?

แต่คิดแล้วคิดอีกก็นึกไม่ออกว่าตัวเองสั่งซื้อไปตอนไหน เงินเดือนอย่างเขาจะซื้ออะไรที่มันเกินตัวอย่างทีวีจอยักษ์แบบนี้ก็ใช่ที่ หรือจะส่งผิด

ไม่รอช้าธนกฤตสืบเท้าเข้าไปใกล้พัสดุเจ้าปัญหาเพื่อมองหาอะไรก็ตามที่จะระบุถึงผู้รับ เผื่อเป็นของคนห้องข้างๆ จะได้ไปตามมารับของไป

ถึง คุณว่าน ธนกฤต

กูนี่หว่า!!!

ชายหนุ่มไม่ได้คิดว่าจะมีอะไรส่งถึงตน เพราะไม่มีญาติที่ไหน เกมชิงรางวัลอะไรก็ไม่เคยเล่น ความคิดร้ายๆ ผุดขึ้นมาในหัวของธนกฤตไม่หยุดหย่อน จะเป็นมิจฉาชีพส่งมาหลอกหรือเปล่าก็ไม่รู้ ไม่น่าไว้ใจ

ทันใดนั้น กล่องตรงหน้าก็ขยับกุกกัก ชายหนุ่มสะดุ้งสุดตัวก่อนก้าวถอยหลังสองสามก้าวอย่างระแวดระวัง แต่พอไม่เห็นมีอะไรออกมาก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก ธนกฤตตบตีกับตัวเองอย่างหนักว่าจะทำยังไงกับสิ่งนี้ดี จะเปิดดูหรือจะเอาไปทิ้งดี

ท้ายสุดความสงสัยก็เป็นฝ่ายชนะ มือแกร่งค่อยๆ เปิดกล่องกระดาษช้าๆ

"เชี่ย"

สิ่งที่อยู่ข้างในไม่ใช่ทีวี ไม่ใช่ข้าวสารอาหารแห้ง ไม่ใช่อะไรที่ควรอยู่ในกล่องด้วยซ้ำ เจ้าสิ่งนั้นขยับตัวน้อยๆ ก่อนลืมตามองมาที่เขา ริมฝีปากอิ่มคลี่ยิ้ม พร้อมยื่นสองมือออกมาตรงหน้าเขา

"อรุณสวัสดิ์ว่าน เราชื่อภพธร ต่อไปนี้จะเป็นภรรยาของนาย"

ชิบหาย

จะมีเมียทั้งทีทำไมเมียผมเป็นผู้ชายวะ!!!

Fin