ฉันเป็นแฟนคลับของศิลปินคนหนึ่ง วงการแฟนด้อมทำให้ฉันได้รู้จักเพื่อนๆ มากมายแถมบางทียังได้ไปแจมกับด้อมอื่นบ้างก็ได้บรรยากาศแปลกใหม่ดี และวันนี้ก็เป็นอีกครั้งที่ฉันได้มาตามงานของศิลปินคนอื่นนอกจากเมนของฉัน

หลังจากได้รับข้อความชวนและตารางงงานของศิลปินที่เพื่อนรุ่นพี่ของฉันชอบ ฉันก็ตกลงไปกับเขาเพราะว่าว่างและเมนของฉันก็ติดภารกิจเลี้ยงลูกที่เพิ่งจะเกิดมาได้ไม่นาน พักนี้เมนของฉันเข้าสู่ช่วงพบปะประชาชนมากขึ้น กล่าวคือ มีงานที่ไม่ใช้งานร้องเพลงตามผับมากขึ้น ซึ่งเป็นเรื่องดี ฉันอยากให้เขาเป็นที่รู้จักในวงกว้างแบบนี้แหละ (สินค้าแนวครอบครัวมาจ้างเมนฉันเป็นพรีเซนเตอร์ได้นะ) เอาเถอะนอกเรื่องพอละ สรุปคือฉันกับพี่ก็มางานด้วยกัน อย่าว่างั้นงี้เลย ฉันชอบงานผับมากกว่างานกลางวันอ่ะนะ

"วันนี้คนเยอะดีเนอะพี่" ฉันพูดกับพี่ที่มาด้วยกัน

"แหงล่ะ งานคู่นี่แก นานๆจะมีที" พี่ว่าพร้อมทำตาเป็นประกายวิบวับ

ชาวเรือนี่เอง...

ฉันแอบขำ โอเค ไม่อ้อมค้อมล่ะว่าจุดประสงค์ที่มาในวันนี้นอกจากจะมาฟังเพลงแล้ว พวกเรายังมารอโมเมนต์คู่ชิปด้วย งานคู่ทั้งทีมันต้องมีบ้างล่ะนะ โชคชะตาคงไม่ใจร้ายจนเกินไปสำหรับบรรดาชิปเปอร์หรอก แค่กระซิบกันนิดหน่อยก็เอาไปไว้กาวต่อได้อีกเป็นเดือน

เรือเราอยู่ได้ด้วยศรัทธา

"พี่เอาเจ้านี่มาเพื่องานวันนี้เลยนะ"

ฉันอ้าปากค้างกับเลนส์ที่ใหญ่เท่าบ้องข้าวหลามที่พี่พกมาด้วย ใหญ่ชนิดว่าส่องมาจากดาวอังคารก็น่าจะเห็นชัดถึงรูขุมขน ตัวก็นิดเดียวถือไหวได้ไงก็ไม่รู้

พวกเราเพลิดเพลินกับโชว์และเสียงเพลงกันจนลืมเวลา ได้โมเมนต์กระซิบกระซาบจับไม้จับมือให้พอใจฟูเล่น ศิลปินของเราก็เซอร์วิสดีไม่หยอก เล่นเอาชิปเปอร์ได้ฟินกันเป็นแถบ ของเขาดีจริงๆ ให้ตาย คิดถูกที่มา

หลังจากการแสดงจบลงฉันกับพี่ก็พากันไปเข้าห้องน้ำล้างไม้ล้างมือกันก่อนจะกลับ คงไม่อะไรถ้ามันไม่ใช่ห้องน้ำรวม และคงจะไม่มีอะไรให้น่าจดจำถ้าพวกเราไม่ได้เห็นอะไรเข้า

แกร๊ก

ฉันกับพี่เกือบจะร้องทักออกไปเมื่อได้ยินเสียงล็อคประตูใหญ่ แต่ก็ต้องสงบปากสงบคำเมื่อได้ยินเสียงคุ้นๆ

"พี่เล่นอะไร"

"อะไรของมึง กูก็เล่นปกติ"

อาจจะเป็นการเสียมารยาท แต่ขอแอบดูนิดนึงเถอะ ฉันกับพี่แอบมองผ่านร่องประตู

ขุ่นพระ นั่นนักร้องเมื่อกี้นี่

ฉันต้องเอามือปิดปากพี่ไว้ไม่ให้นางกรี๊ดออกมา เดี๋ยวเขาก็ได้รู้กันหมดพอดีว่ามีเราอยู่ตรงนี้ด้วย สาบานเลยจริงๆ ว่าพวกเราไม่ได้ตั้งใจกับการกระทำแบบนี้ แต่มันไม่มีทางเลือก

"พี่ก็รู้ผมคิดยังไง" 

"มึงไม่พูดแล้วกูจะรู้เหรอ"

"พี่แม่ง นิสัยไม่ดี"

ฉันว่าบทสนทนานี่มันยังไงๆ อยู่นะ

"..."

"ผมชัดเจนขนาดนี้แล้ว ยังทำเป็นไม่รู้อยู่ได้"

อะไรชัดคะ แล้วพี่เขาต้องรู้อะไรคะ

ฉันเลือกไม่ได้ระหว่างความงงกับความฟิน นี่มันฉากหนึ่งในแฟนฟิคชันหรือยังไง ฉันกับพี่มองหน้ากันโดยไม่ได้นัดหมาย ชาวเรืออย่างเราแค่มองตาก็เข้าใจ ได้แต่หวังว่าเขาสองคนจะไม่สังเกตเห็นว่ามีเราอยู่ตรงนี้

"แล้วกูต้องรู้อะไรล่ะว่าน"

ฉันล่ะชอบน้ำเสียงอ่อนโยนของคนพี่จริงๆ เลยค่ะ ฟังแล้วเคลิ้ม เสียงทุ้มๆ กับรอยยิ้มนุ่มๆ นั่น โคตรน่าอิจฉาคนที่ได้มองเลย แต่ตอนนี้อยากรู้มากๆๆๆๆ ว่านี่มันเรื่องอะไรกัน แล้วเกิดอะไรขึ้นระหว่างเขาสองคน มีอะไรที่แฟนคลับยังไม่รู้อีกคะ

"พี่ตู่... พี่แม่ง"

ถึงจะไม่ได้เห็นแต่คนตัวโตคงส่งสายตาลูกหมาใส่อีกฝ่ายแหงๆ

"ผมรักพี่จะตาย พี่รู้หรือยังล่ะ"

กรี๊ด

"กว่าจะพูดได้นะมึง กูรอตั้งนาน"

กรี๊ด กรี๊ด กรี๊ด

Fin