เรื่อง : The Ballad Of The Sad Café บทเพลงโศกแห่งคาเฟ่แสนเศร้า

ผู้เขียน : Carson McCullers

ผู้แปล : จุฑามาศ แอนเนียน

ฉบับพิมพ์ครั้งที่ 1

เราได้ 'บทเพลงโศกแห่งคาเฟ่แสนเศร้า' มาตอนงานมหกรรมหนังสือ ตุลาฯ 60 เล่มนี้ไม่ได้อยู่ในลิสต์ที่เราเตรียมไปซื้อ แต่เราไปถูกตาต้องใจมันจนหยิบติดมือมาด้วยตอนเปิดอ่านเนื้อหาคร่าว ๆ ด้านใน

แต่จะว่าอ่านเนื้อหาคร่าว ๆ ก็ไม่ถูก เพราะเราอ่านเพียงหน้าแรกของการเริ่มต้นเล่าเรื่องเท่านั้น เราชอบภาษา การบรรยาย การใช้คำ เรารู้สึกว่าเล่มนี้ถูกจริตเรา นั่นเป็นเหตุผลที่เพียงพอแล้วในการซื้อหนังสือเล่มนี้กลับบ้าน

เมื่อเราเริ่มอ่าน เราค้นพบว่าเราชอบภาษาในเล่มมากกว่าที่คิด แม้ตอนแรกจะอ่าน ๆ หยุด ๆ เพราะยังไม่เข้าใจเส้นเรื่อง และยังไม่รู้ว่าเขาต้องการเล่าอะไรให้เราฟัง แต่เมื่ออ่านไปเรื่อย ๆ เราคิดว่าเราติดใจความเรียบง่ายในหนังสือเล่มนี้ เราไม่อาจบอกได้ว่ามันเป็นเรื่องราวที่สนุก เข้มข้น หรือตื่นเต้นจนวางไม่ลง แต่เราติดใจตัวละคร ติดใจบ้านเมือง ติดใจเรื่องราวของพวกเขา เหมือนเราอาศัยอยู่ในเมืองนั้น เฝ้าดูชีวิตพวกเขาดำเนินไปในทุก ๆ วัน (แถมพออ่านจบแล้วยังรู้สึกว่าอยากรู้ความเป็นไปในชีวิตพวกเขาต่ออีกต่างหาก)

เราไม่แน่ใจว่าคนเขียนตั้งใจให้มันออกมาเป็นแบบนั้นหรือเปล่า หากเขาตั้งใจ เราว่าเขาทำสำเร็จ เอาเข้าจริง ๆ 'บทเพลงโศกแห่งคาเฟ่แสนเศร้า' ไม่ได้มีเรื่องราวอะไรมากไปกว่าความสัมพันธ์ที่คล้าย ๆ จะเป็นรักสามเส้า แต่เพราะการบรรยายของคนเขียนนั่นแหละที่ขยายความสัมพันธ์เหล่านั้นให้ยาวออกมาแปดสิบกว่าหน้าได้ นี่เป็นสิ่งที่ทำให้เราประทับใจ เรารักความสวยงามบนความธรรมดานี้ เขาเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นในชีวิตประจำวันออกมาได้อย่างลื่นไหลและไม่เกิดคำถามว่ามาเล่าให้เราฟังทำไม ซึ่งบางคนอาจบอกว่ามันน่าเบื่อ เรียบเกินไป ไม่หวือหวา แต่ก็เพราะมันเป็นอย่างนั้น ถึงทำให้เรารู้สึกว่าบ้านเมือง ตัวละคร และคาเฟ่แห่งนี้อาจมีอยู่จริง ๆ สักแห่ง

ถ้าใครสักคนถามเราว่าอ่านเล่มนี้หรือยัง เป็นยังไงบ้าง

เราคงตอบเขาได้แค่ว่า ก็เรียบ ๆ แต่สนุกดีนะ

ซึ่งมันเป็นอย่างนั้นจริง ๆ

ถ้าใครชอบความตื่นเต้น เรื่องราวความรักแสนประทับใจ หรือหนังสือที่ทำให้เศร้าจนน้ำตาไหล

เล่มนี้คงไม่เหมาะ แต่ถ้าหากใครถูกจริตกับความเรียบง่าย หาหนังสือที่เหมาะกับนอนอ่านเรื่อย ๆ ในวันหยุด เราขอแนะนำเรื่องนี้จากใจ

ป.ล. จะว่าไปจนตอนนี้ เรายังอยากรู้เรื่องราวชีวิตพวกเขาอยู่เลย