บางคนมีเวลาว่างทั้งวัน จนไม่รู้จะทำอะไร
บางคนแทบไม่มีเวลากระดิกตัวไปกินข้าวแค่ไม่กี่นาที
บางคนไม่มีแม้กระทั่งเวลานอน
บางคนมีทุกอย่าง ยกเว้นเวลาให้ตัวเอง

เวลา เป็นสิ่งจำเป็นในชีวิตของมนุษย์ทุกคน 
ในเมื่อมันเป็นสิ่งจำเป็น สิ่งที่ตามมาคือความสำคัญ
ใน 1 วัน เราจัดการกับสิ่งสำคัญในชีวิตเช่นนี้อย่างไรกันบ้าง เคยถามตัวเองดูบ้างไหม

เรามีปฎิทินไว้ทำไม ถ้าเราไม่เคยนับวันเดือนปีหรือเดดไลน์งานที่ได้รับ

เรามีสมุด To do list ไว้ถ่ายเท่ๆที่ร้านกาแฟแค่นั้นหรือ ถ้าไม่เคยจดและใช้มันให้คุ้มค่า

หรือว่ามีนาฬิกาข้อมือไว้เป็นเพียงเครื่องประดับ ถ้าไม่รู้จักรักษาเวลา

มีกี่คนแล้วที่ต้องเสียเวลากับคุณ เคยนับไหม

มีกี่งานแล้วที่คุณต้องพลาดและเสียใจไปกับมัน เพราะคุณทำส่งไม่ทัน

มีกี่ความสัมพันธ์ที่ต้องจบลง ด้วยคำว่าไม่มีเวลาให้กัน

กลับไปทบทวน คิดดีๆ 
เวลาที่มีเท่ากัน ทำไมเราถึงใช้มันได้ต่างกัน

มันเป็นเหตุผลหนึ่งง่ายๆ ที่ทำให้เราเรียนรู้นิสัยของใครได้ไม่อยากเลย คนที่รักษาเวลา คนที่ชอบมาสาย คนที่ส่งงานช้า คนที่มาก่อนเวลา บางครั้งมันบ่งบอกไปถึงก้นบึ้งความใส่ใจเสียด้วยซ้ำไป

และคงไม่มีใครปรารถนาที่จะโดน ผิดนัดซ้ำๆ 
ช่างเป็นการกระทำที่ไร้ความรับผิดชอบของมนุษย์ที่กำลังจะเรียกตัวเองว่า 'ผู้ใหญ่'

#iribichiwrite