เสียงฝนซาไปนานแล้วเหลือแค่กลิ่นไอดินที่อบอวลอยู่รอบๆ  อากาศยังคงชื้นอยู่ยิ่งทำให้เจ้าของร่างเล็กบนเตียงนุ่มเลือกที่จะปิดเปลือกตาสีมุกแล้วมุดเข้าซุกอกแกร่งของคนข้างๆแทนที่จะลุกออกไปอาบน้ำตามที่ตัวเองตั้งใจไว้  ซึ่งนั่นยิ่งสร้างความพอใจให้กับหนุ่มสัญชาติอเมริกันไม่น้อย 

"แบม..หนาวเหรอ?"

"อื้อ มาร์คกอด .."

เจ้าของเสียงหวานพูดอู้อี้อยู่ในลำคอชั่วครู่ก็หลับตาต่อ มาร์คยิ้มขำในความขี้อ้อนปนขี้เซา แขนแกร่งกระชับกอดร่างนั้นให้แน่นขึ้น ใช้มือเกลี่ยผมที่ปรกออกพร้อมกับสำรวจดูใบหน้าของคนรัก ตั้งแต่หน้าผากมน ไล่ลงที่ดวงตากลมโตเมื่อเจ้าตัวยิ้มมันมักจะหยีเป็นสระอิเห็นแล้วละสายตาไม่ได้ทุกครั้ง หรือแม้กระทั่งจมูกนิดที่รับกับปากอวบอิ่มคล้ายเยลลี่สีสดที่เขาเคยฝังรอยจูบไว้ ทุกอย่างดูน่าหลงใหล และใช่เขาชอบ... ไม่สิ เรียกว่าคลั่งไคล้คงจะถูกกว่า

เพียงเสี้ยววินาที